«Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήταν το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί.». Αυτά έλεγε μεταξύ άλλων ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στον λόγο που εκφώνησε στην Πνύκα τον Νοέμβριο του 1838.
Έχουν περάσει 174 χρόνια από αυτή την ομιλία που ήταν μεστού πολιτικού περιεχομένου και στην πραγματικότητα είναι «σαν να μην πέρασε μια μέρα». Πάρτε για παράδειγμα τη χθεσινή μέρα. Θύμιζε πραγματικά επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Κι ο Σεφερλής να είχε γράψει το σενάριο της χθεσινής μέρας, δεν θα ήταν τόσο «επιτυχημένο» όσο η ίδια η πραγματικότητα.
Δυο μεγάλες επιχειρήσεις, η ΦΑΓΕ και η ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ, αποφασίζουν να μεταφέρουν αλλού την έδρα τους για να μην εξοντωθούν φορολογικά και να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Ο αρμόδιος Υπουργός περιορίζεται απλά να δηλώσει πως δεν έχει κανέναν πρακτικό τρόπο να σταματήσει τη φυγή τους. Συνεπώς, άντε στο καλό παιδιά και να μην ξεχάσει ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
Την ίδια ώρα το Μέγαρο Μαξίμου έθετε σε εφαρμογή τη νέα φάση επικοινωνιακού σχεδίου. Από το «πάμε καλά κι αλλάζει το κλίμα» περάσαμε στο «αντίσταση στην τρόικα»! Έτσι, πληροφορηθήκαμε πως ο κ. Σταικούρας «στήλωσε τα πόδια» και καλά, στο αίτημα της τρόικας να μην δώσουν οι τράπεζες 555 εκ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο που τα οφείλουν από την πρώτη ενίσχυση που πήραν από τον Αλογοσκούφη και τα λεφτά να βγουν από κομμένα δώρα και συντάξεις. Τελικά όμως η «αντίσταση» νίκησε! Τα λεφτά θα μπουν ως ξεχωριστό τέλος σε όλες τις τραπεζικές συναλλαγές, δηλαδή θα πληρωθούν οριζόντια απ’ όλους μας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πάντα φίλος μου και το εννοώ, Υπουργός Ναυτιλίας Κωστής Μουσουρούλης, o οποίος κάπου το έμπλεξε και δεν είναι τόσο ξεκάθαρο αν τυχόν γλυτώσαμε από πρόταση της τρόικας για εκκένωση νησιών, προκειμένου να κάνουμε οικονομία!
Ας υποθέσουμε ότι η επικοινωνιακή επιχείρηση «χαμηλός πήχης» που είδαμε να ξεδιπλώνεται χθες, είναι κάποιου «φωστήρα» της επικοινωνίας που εμένα με ξεπερνάει. Ο καπετάν Τσάκος, όμως ρε παιδιά τι δουλειά είχε στην τηλεόραση;
Και το «κερασάκι» στην τούρτα της χθεσινής ημέρας ήταν τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν με την παράσταση που αποφάσισαν να ανεβάσουν για να μας πουν πως «ο Χριστός και οι Απόστολοι ήταν gay και ζούσαν στο Τέξας». Θέμα όπως καταλαβαίνεται που έγινε αμέσως βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής και των παραθρησκευτικών οργανώσεων αλλά και λόγος για να ανέβει ξανά επί σκηνής ο θίασος «Ρεπούση – Τατσόπουλου».
Βεβαίως, όταν μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, η υποτιθέμενη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ως πρόταση το να τρώει ο Αλέξης σουβλάκια στο Γουδί, στη γιορτή της νεολαίας του, από πού να περιμένει κανείς την ελπίδα;
ΥΓ: Προσωπικά ακούω με προσοχή όσους μου λένε, από ενδιαφέρον ή σκοπιμότητα, πως μερικές φορές το «παρατραβάω». Εκείνοι όμως βλέπουν τι γίνεται; Ο Ριζόπουλος φταίει για αυτό το χάλι;
