Η πρώην διεθνής πολίστρια και πρωταθλήτρια του τριάθλου Μάνια Μπικόφ περιγράφει, σε ανάρτηση της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, τα όσα βίωσε πριν από τριάντα χρόνια από γιατρό, ο οποίος αν και είχε πρόβλημα στον ώμο της ζητούσε να κατεβάσει το μαγιό.
Η Μάνια Μπικόφ έχει αγωνιστεί με τις ομάδες του Ολυμπιακού του ΠΑΟΚ ενώ έχει βραβευτεί για το κοινωνικό έργο που προσφέρει ως ναυαγοσώστρια. Το περιστατικό, όπως περιγράφει, είχε συμβεί πριν από 30 χρόνια, και, τώρα, βρήκε τη δύναμη να μιλήσει. Αξίζει να θυμίσουμε, την περίπτωση του Λάρι Νάσαρ, γιατρού της εθνικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής των ΗΠΑ. Ο Νάσαρ έχει καταδικαστεί για το μεγαλύτερο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης στον αμερικάνικο αθλητισμό, με τα θύματά του να υπολογίζονται σε 265. Ανάμεσά τους ολυμπιονίκες και παγκόσμιες πρωταθλήτριες, όπως η Σιμόν Μπάιλς.
Τι έγραψε η Μάνια Μπικόφ στο fb:
Μια γυναίκα βρίσκει το θάρρος και δημόσια μιλά για τη σεξουαλικη κακοποίηση που υπέστη χρόνια πριν κ αντί αυτό να αφυπνίσει, ταρακουνήσει, προβληματισει κάθε έναν, ειδικά του χώρου του αθλήματος της, η ίδια δέχεται πλήθος μηνυμάτων που εμμέσως πλην σαφώς την κρίνουν γιατί της πήρε τόσα χρόνια, ότι τα ήθελε, ότι το κάνει για την δημοσιότητα.
Είστε όλοι τραγικοί.. Οι γυναίκες δε,, που σχολιάζετε στο ίδιο μήκος κύματος είστε εμετικές.
Ξέρετε πόσο δύναμη χρειάζεται να αποδεχθεις αρχικά ότι είσαι θύμα βίας και να το πεις;
Έχετε σκεφτεί πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να χειριστείς και την βία αλλά και όλους όσους σε κρίνουν;
Έχετε μπει σε αυτήν τη θέση? Όπου το θύμα, ζει με τον φόβο; όπου δεν τολμά να ζητήσει βοήθεια γιατί ξέρει πως θα είναι αβοηθητη;
Η
Sofia Bekatorou
μια σπουδαία αθλήτρια και γυναίκα μέσα από αυτήν την εξομολόγηση της ξεκλείδωσε πολλά κουτάκια μνήμης.
Περίμενα σήμερα να υπάρχει υποστήριξη από τον χώρο. Δεν την είδα.
Εγώ λοιπόν Σοφία,, με αφορμή την δική σου ιστορία θα πω μια ακόμη.. 28-30 χρόνια πριν, όταν ήμουν εν ενεργεια αθλήτρια της υδατοσφαίρισης εμφανίστηκε ένας τραυματισμός στον ώμο. Ήμασταν σε προετοιμασία με την εθνική ομάδα ο πόνος επέμενε, με έστειλαν στον γιατρό. Δεν ήμουν μόνη, ήταν ακόμη 1-2 συναθλητριες με παρόμοια θέματα.
Στις 3-4 επισκέψεις στον “γιατρό” αυτό, στην εξέταση και στις ενέσεις ενζυμων που μου έκανε για να βγάζω την προπόνηση ΠΑΝΤΑ μου ζητούσε να κατεβάσω το μαγιό μου. Ο τραυματισμός μου ήταν στο δεξί ώμο.
Την πρώτη φορά το έκανα, με αιφνιδίασε, δεν ήξερα γιατί το ζήτησε. Όταν βγήκα ρώτησα τις άλλες, μου είπαν ότι κ σε αυτές κάτι ανάλογο είχε ζητήσει. Δε μίλησα σε κάποιον άλλον. Στην επόμενη επίσκεψη το ίδιο. Τον κοίταξα κατάματα και τον ρώτησα γιατί; Αφού τον ώμο μου θα δείτε.. Μου απάντησε με υφακι “γιατί, ντρέπεσαι;” Ήταν ο τοπ γιατρός, με έστειλε η ομάδα, φοβομουν αν μιλούσα θα έχανα τη θέση μου στην ομάδα.. Πήγα ακόμη 2 φορές, αρνήθηκα να κ ξανακατεβάσω το μαγιό μου. Σττη συνέχεια δεν ξαναπήγα ΠΟΤΕ, ανέλαβε το σωματείο μου κ με έστειλε σε άλλους γιατρούς.
Ο συγκεκριμένος δεν με άγγιξε στο στήθος, την έβρισκε όμως να μας βλέπει. Τότε φοβομουν. Έπειτα απλά το διέγραψα από τη μνήμη μου.
Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, σήμερα το ξέθαψα από τη μνήμη μου
Ήμουν μια αθλήτρια που ζούσα μόνη μου στην Αθήνα κ αγωνιζόμουν για το όνειρο μου.
Άλλες εποχές τότε.
Τώρα αν κάτι ανάλογο συνέβαινε στα παιδιά μου, θα γινόμουν αγρίμι.
Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, θα τους μιλήσω ξανά για την βία, ειδικά για την σεξουαλικη..
Σ ευχαριστώ λοιπόν και σου βγάζω το καπελο
