Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Αυτή η σημαντική συμβολή του Ιωάννου Μεταξά περίτρανα θα αποδειχτεί με την ελληνική εποποιία στα παγωμένα βουνά της Πίνδου, όταν ο ελληνικός στρατός θα αποκρούσει τόσο την φθινοπωρινή όσο και την εαρινή επίθεση των Ιταλών και θα κατορθώσει ακόμα να εισχωρήσει εξήντα χιλιόμετρα πέραν των αλβανικών συνόρων.
Οι ένδοξες και λαμπρές σελίδες ιστορίας που έγραψε ο ελληνικός στρατός ήταν αποτέλεσμα της σθεναρής απάντησης του ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά απέναντι στην ιταμή αξίωση των Ιταλών Μερλανοχιτώνων του Μουσολίνι, να επιτρέψει η Ελλάς την διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων και να συνεργαστεί με τις δυνάμεις του άξονα.
Αλλά και της απρόκλητης επίθεσης που δέχτηκε. Πέρα όμως από την ηρωική αντίσταση που αναγορεύτηκε σε παγκόσμιο σύμβολο αυτοθυσίας και άκαμπτου ηθικού φρονήματος, έναντι των σιδερόφραχτων μεραρχιών των ιταλών – περιλαμβανομένης και της επίλεκτης μεραρχίας «Τζούλια» – ο ένδοξος ελληνικός στρατός, απέκρουσε και τους Βουλγάρους στα Βόρεια σύνορά μας.
Το ηρωικό ΟΧΙ λοιπόν του Ιωάννη Μεταξά στο ιταλικό τελεσίγραφο να εκχωρήσει ουσιαστικά την εθνική κυριαρχία, μέσω της διόδου από το ελληνικό έδαφος των ιταλικών στρατευμάτων εξωράισε ηθικά στη συνείδηση του ελληνικού λαού τον δικτάτορα, αλλά και από αδέκαστη κρίση της ελληνικής ιστορίας.
Ο Ιωάννης Μεταξάς απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1941. Υπήρξε ένας πολύ έμπειρος και ταλαντούχος στρατιωτικοπολιτικός μας άνδρας, αλλά και απόβλητος συνάμα της πολιτικής μας σκηνής. Είχε συμμετάσχει ακόμα ο γεννημένος στην Ιθάκη και αναθρεμμένος με γερμανική παιδεία στρατιωτικός, στην Εθνική Εταιρεία.
Είχε εγκαίρως προγνώσει στον Ελευθέριο Βενιζέλο την τραγική απόληξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Ενώ παράλληλα είχε αρνητική συμβολή στην εμπλοκή της Ελλάδος στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Ακόμα υπήρξε πρωτεργάτης του στρατιωτικού κινήματος το 1923, μετά την αποτυχία του οποίου διέφυγε στο εξωτερικό.
Χρημάτισε πλειστάκις υπουργός πολλών κυβερνήσεων, ωστόσο δεν κατόρθωσε ποτέ να διαμορφώσει ένα συμπαγές έστω και μικρό ρεύμα υποστήριξης του στην ελληνική κοινωνία. Ήρε την δύναμή του από το στέμμα και κατόρθωσε να επιβάλλει την δικτατορία του και να επιβιώσει ως μονάρχης για τέσσερα χρόνια, με την στήριξη του στρατού που ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ΄30, αποτελούσε μια κρίσιμη παράμετρο των πολιτικών μας πραγμάτων.
Ο Ιωάννης Μεταξάς εγκαθίδρυσε μέσω της δικτατορίας του ένα σκληρό, αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς στην Ελλάδα, που προέβη σε απηνείς διώξεις, φυλακίσεις και εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων. Η εθνικά υπερήφανη στάση, όμως που κράτησε στην προκλητική αξίωση των ιταλών για εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και η λαμπρή εποποιία αυτοθυσίας και ηρωισμού που έγραψε ο ελληνικός στρατός στα παγωμένα βουνά του αλβανικού μετώπου, ως απότοκος της πολύ καλής προετοιμασίας που του είχε κάνει, χάρισαν την επιείκεια στον Ιωάννη Μεταξά και την αθανασία της ελληνικής ιστορίας.
Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων.
