Με σκληρούς όρους μίλησε ο Μητροπολίτης Σιατίστης για την καύση των νεκρών σε κήρυγμα του στον Αγ. Νικόλαο Σιάτιστας. Μεταξύ άλλων ανέφερε:
«…ορθότατα είπε ο Μακαριώτατος ότι ο κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη των επιλογών του. Δεν μπορείς να τα θέλεις όλα. Θα επιλέξεις το Χριστό ή τους ανθρώπους; Το Χριστό ή τον Καίσαρα; Έχετε παρακολουθήσει, συνέχισε, ότι είναι πάρα πολύ έντονο στις μέρες μας το θέμα: «Θα καίμε τους νεκρούς μας ή θα τους θάβουμε;»
Βέβαια η παράδοση μας, λέει, ότι εμείς καίμε μόνο τα σκουπίδια. Δεν καίμε τους ανθρώπους. Και αντίθετα το κάψιμο του ανθρώπου το θεωρούμε έγκλημα και βεβήλωση.
Τι θα κάνουμε λοιπόν, θα ανακυκλώσουμε και τα ανθρώπινα σώματα; Αυτά των οποίων τα λείψανα προσκυνήσαμε; Άρα, λοιπόν, δεν θα έχουμε πλέον Αγίους;
Γιατί πρέπει να υπακούσουμε στην παράλογη εντολή εκείνων, που μη γελαστείτε δεν θέλουν να λύσουν ένα πρόβλημα, αλλά θέλουν να ξεκόψουν το λαό μας απ’ τις παραδόσεις του. Αυτή είναι η πραγματική αιτία και δεν είναι σημερινή.
Να θυμάστε αυτόν που είπε: «Για να συντρίψουμε τους Έλληνες πρέπει να τους πλήξουμε στις ρίζες τους. Στη Θρησκεία τους, στην Ιστορία τους και στη Γλώσσα τους. Μόνο ένας τυφλός δε βλέπει, ότι αυτό είναι που εξελίσσεται εδώ και χρόνια και τώρα τελευταία με πιο ραγδαία μορφή. Γιατί; Γιατί τότε θα είμαστε σκουπίδια που θα μας ανακυκλώνουν.
Ο άνθρωπος που έχει πίστη, ο άνθρωπος που αγωνίζεται για την αρετή, ο άνθρωπος αυτός αντιστέκεται. Έχει δύναμη.
Άρα, λοιπόν, πάρα πολύ καλά το είπε πάλι ο Μακαριώτατος: «ό Δήμαρχος θα κάνει τη δουλειά του και εγώ θα κάνω τη δική μου». Και το ξεκαθάρισε. Η νεκρώσιμη ακολουθία έχει μια ολοκληρωμένη στάση. Ξεκινάει από το τρισάγιο που κάνουμε στο σπίτι, την ακολουθία που κάνουμε στο Ναό και την ακολουθία και τη διαδικασία της ταφής. Δεν την θέλεις πήγαινε να σε κάψουνε. Από εκεί και πέρα δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις. Και λίγο από δω και λίγο από εκεί. Γιατί; Γιατί όλα αυτά είναι παιδαγωγικά, και η Εκκλησία μας με όλα παιδαγωγεί τον άνθρωπο στο να καταλάβει τη ματαιότητα της ζωής του.
Όταν φτάνουμε στον τάφο το λέμε: «Όλα μάταια είναι». Αλλά τώρα δεν θέλουμε ούτε τον τάφο να βλέπουμε, για να μπορούμε να γινόμαστε εύκολα όργανα σ’ οποιονδήποτε θελήσει.
Και τελείωσε με το αγαπητοί αδελφοί εγώ χαίρομαι γιατί η Εκκλησία του Χριστού, τώρα, στην κατάσταση του έμμεσου αλλά σαφέστατου διωγμού, που αύριο θα γίνει πιο καθαρός, θα λάμψει με όλη της τη δόξα και θα μπορούσαμε να ευχαριστήσουμε εκείνους, που άσχετα με τις διαθέσεις τους, μας ξυπνάνε απ’ το λήθαργό μας να τα θεωρούμε αυτονόητα όλα. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο κι αυτό είναι ευχάριστο.
Έτσι, λοιπόν, ήρθε η ώρα να δούμε αν θα ακολουθήσουμε τους αγίους μας σ’ όλη τη συνέπεια της ζωής τους ή θα προσπαθήσουμε να σώσουμε τον εαυτό μας, αλλά εκεί είναι ακριβώς που θα τον χάσουμε.
