Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
«Δεν είμαι νεοφιλελεύθερος. Δεν ξέρω τι πάει να πει αυτός ο όρος. Πιστεύω στη δύναμη της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά και στον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους. Σε ένα κράτος, όμως, που θα είναι λιτό και αποτελεσματικό και θα σέβεται τα χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου…Η υποψηφιότητά μου δεν έχει κανένα ταξικό χρώμα», δηλώνει ο υποψήφιος πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην Ναυτεμπορική και «διαβεβαιώνει ότι ως άνθρωπος αποφεύγει τα άκρα».
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ξέρει τι θα πει νεοφιλελεύθερος. Το πρόβλημα είναι ότι καλά καλά δεν ξέρουν εκείνοι που συχνά το χρησιμοποιούν ως πολιτική κατηγορία. Και φυσικά είναι πολύ πιθανόν ο Κυριάκος να ξέρει τι είναι. Αλλά δεδομένου ότι αυτή η κριτική γίνεται συχνά με κορώνες χωρίς ιδιαίτερη τεκμηρίωση, δεν χρειάζεται καν να απαντήσει στην κατηγορία.
Αναφερόμενος στην θητεία της κυβέρνησης Σαμαρά, παραδέχεται ότι η πολιτική των απολύσεων υπήρξε εσφαλμένη και υπογραμμίζει ότι για τους ασθενέστερους ενδιαφέρεται πραγματικά εκείνος που αγωνίζεται για την ανάπτυξη και την αύξηση της απασχόλησης. Βέβαια όταν ένας φιλελεύθερος μιλά για αύξηση της απασχόλησης συνήθως περιλαμβάνει ελαστικοποίηση των εργασιακών όρων και άρα διευκόλυνση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Είτε είναι, είτε δεν είναι κανείς νεοφιλελεύθερος στη ΝΔ δεν είναι εύκολο να ξεφύγει από τον φάβλο κύκλο συγκεκριμένων πολιτικών που τα συντηρητικά και φιλελεύθερα κόμματα υποστηρίζουν για την αντιμετώπιση της κρίσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Με πληροφορίες από Τα Νέα
