Σήμερα το περιοδικό «Επίκαιρα» (ωραίο εξώφυλλο παιδιά, άντε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο νόημα, μην τα γράφω όλα μόνος μου…) δημοσιεύει μια ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση της VPRC. Πρώτα απ’ όλα, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι είναι από τις εταιρείες που εμπιστεύομαι. Γι αυτό και ετοιμάζουμε ενδιαφέροντα πράγματα με τη VPRC στη Spin Communications και θα τα παρουσιάσουμε εν καιρώ.
Το ενδιαφέρον της δημοσκόπησης δεν είναι η πρωτιά στην εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ (30%), αφού όσο τον χτυπάνε όλοι μαζί, τον δυναμώνουν. Ούτε ασφαλώς η μεγάλη δυσκολία της ΝΔ (26,5%) να κεφαλαιοποιήσει, δημοσκοπικά τουλάχιστον, την «κεντροδεξιά ενότητα». Έκπληξη δεν είναι ούτε η συνεχιζόμενη καθίζηση του ΠΑΣΟΚ (12,5%), θέτοντας εκ των πραγμάτων ζήτημα διάλυσής του αμέσως μετά τις εκλογές. Αλήθεια, όταν ένα κόμμα διαλύεται τι γίνεται με τα δάνεια που έχει πάρει με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές χρηματοδοτήσεις του;
Με το ερώτημα αυτό μπαίνω στο αληθινά ενδιαφέρον τμήμα της έρευνας που αφορά τις ελληνικές τράπεζες και τις δείχνει να βρίσκονται στο ναδίρ της αξιοπιστίας τους. Κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για την τραπεζική πίστη μιας οικονομίας! Με τα σημερινά στοιχεία της VPRC επιβεβαιώνονται στο ακέραιο όσα έγραψα χθες με τίτλο: «Ηλίθιοι» κάντε μπίζνες έξυπνα!
Μερικά στοιχεία. Μόνο το 2% είναι πολύ ικανοποιημένο από τη λειτουργία των τραπεζών! Κι όμως όλες οι τράπεζες δίνουν ένα σκασμό λεφτά στη διαφήμιση για να πείσουν πως έχουν «πελατοκεντρική» φιλοσοφία.
Μόνο 12% πιστεύουν πως οι τράπεζες βοηθούν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Το 80% έχει ακριβώς την αντίθετη άποψη. Κι όμως όλες οι τράπεζες δίνουν ένα σκασμό λεφτά στη διαφήμιση για να πείσουν πως είναι «κοινωνικά υπεύθυνες».
Μόνο 10% πιστεύουν πως οι τράπεζες βοηθούν στη λειτουργία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Κι όμως όλες οι τράπεζες δίνουν ένα σκασμό λεφτά στη διαφήμιση για να πείσουν πως βρίσκονται «δίπλα στον μικρομεσαίο».
Συμπέρασμα: Οι ελληνικές τράπεζες έχουν σοβαρό πρόβλημα και πολιτικής και επικοινωνίας. Χθες έδωσα σε πολύ γενικές γραμμές μια ιδέα του τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει ο ανασχεδιασμός της πολιτικής των τραπεζών. Μάλιστα μια φίλη που είχε την καλοσύνη να ανεβάσει ένα σχόλιο κάτω από το χθεσινό post, με προτρέπει να το στείλω σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, στους τραπεζίτες και στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Νομίζω όμως πως αν τους ενδιαφέρει θα το βρουν. Γιατί τα έχουν άλλωστε τα Γραφεία Τύπου;
ΥΓ: Μεταξύ μας, πιστεύω πως το μόνο που θα κάνουν είναι να παραγγείλουν άλλη μια διαφημιστική καμπάνια. Έτσι νομίζουν ακόμη πως μπορούν να «λύνουν» το πρόβλημα.
