Από τον Τάκη Πετρίδη
Στη σημερινή διακαναλική του συνέντευξη ο Βενιζέλος ήταν καλός. Δεν χρειάζονται άλλοι προσδιορισμοί για έναν πολιτικό αρχηγό που εδώ και αρκετό καιρό οι δημόσιες εμφανίσεις του είχαν μεταβληθεί από πλεονέκτημα σε επικοινωνιακό μειονέκτημα.
Σήμερα λοιπόν ήταν καλός. Όποιος τον άκουσε με προσοχή και όχι “χουλιγκανική” προδιάθεση, διαπίστωσε ότι ο λόγος του όταν απόλυτα ορθολογικός. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έχει προφανώς συμφιλιωθεί με πολλά στοιχεία της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας και αυτό τον έχει βοηθήσει να χαλαρώσει και να απλοποιήσει το λόγο και το ύφος του. Ξέρει πολύ καλά τους συσχετισμούς στην κοινωνία, μπορεί να πιθανολογήσει -ίσως με μεγάλη προσέγγιση- τα εκλογικά αποτελέσματα και είναι έτοιμος -όπως εμμέσως προανήγγειλε- να παραδώσει και την αρχηγική καρέκλα.
Για τον Βενιζέλο προσωπικά, το στοίχημα πια είναι άλλου τύπου, πολύ σημαντικότερο από τα ποσοστά που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ και από την εκλογική κατάταξη που θα έχει. Το στοίχημα είναι αν οι εξελίξεις το επόμενο χρονικό διάστημα, το εγγύς και το μακρύτερο, θα τον δικαιώσουν στις επιλογές που έκανε. Σήμερα έδειξε να έχει μια αυτοπεποίθηση ως προς αυτό, να είναι σίγουρος ότι η πορεία των πραγμάτων -αναφορικά με τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη και τις σχέσεις με τους δανειστές και τα άλλα κράτη- θα τον επιβεβαιώσει. “Εγώ τα έλεγα…” νιώθει ότι θα μπορεί να λέει όταν ο κοινωνικός κουρνιαχτός καθίσει.
Από την άποψη αυτή, προφανώς είχε αποβάλει το άγχος και μπόρεσε να “επικοινωνήσει” καλύτερα με το ακροατήριό του. Ενδεχομένως να είχε κατά νου και κάτι άλλο. Ότι όσοι ψηφίζουν πια το ΠΑΣΟΚ, ύστερα και από όλες τις τελευταίες εξελίξεις, δεν το κάνουν τόσο με το θυμικό όσο με τη λογική. Πού τίθεται ποσοτικά αυτός ο πήχης, θα φανεί σε 15 ημέρες. Αλλά αν δεχτούμε ότι από τις 26 Ιανουαρίου αρχίζει η νέα μεταπολίτευση, το περιεχόμενο και οι συντεταγμένες της δεν θα οριστούν μονοσήμαντα…
