Γράφει ο Μανόλης Καμπουράκης
Το τέλος της ποδοσφαιρικής χρονιά είναι κοντά. Πλέον όλοι οι συμπρωταγωνιστές=πρωταθλήματα ξεκαθαρίζουν και όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία τον μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Το έβερεστ των ευρωπαϊκών μαχών απέχει λίγες εβδομάδες. Όμως ο τελικός είναι ένα ζήτημα που θα ασχοληθούμε εκτενέστερα στο μέλλον. Το συγκεκριμένο θέμα το απέφευγα όπως διάολος το λιβάνι. Είναι ένα από τα πιο εύφλεκτα ζητήματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η σύγκριση Ρονάλντο – Μέσσι. Δεν θα μπω στην διαδικασία να τους συγκρίνω ακριβώς γιατί θα χρειασθώ ατελείωτες ώρες και τόνους χαρτί αλλά θα επισημάνω μια διαφορά που έχω παρατηρήσει εδώ και καιρό αλλά επιβεβαιώθηκε τις τελευταίες μέρες.
Ξεκίνημα με τον Πορτογάλο. Κανείς δεν διαφωνεί ότι είναι παικταράς και ότι είναι ο πιο προικισμένος, σε φυσικά χαρακτηριστικά, παίκτης στον κόσμο. Η ταχύτητα, η τεχνική και η έφεσή του στο σκοράρισμα θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια. Όμως έχω παρατηρήσει μία αδυναμία. Στα κρίσιμα παιχνίδια της Ρεάλ που στην διάρκεια της χρονιάς αν δεν είναι καλή η ομάδα δεν ξεχωρίζει. Είναι ελάχιστες οι φορές που τον θυμάμαι σε ένα κρίσιμο παιχνίδι όπου η ομάδα του δεν αποδίδει τα αναμενόμενα να βγει μπροστά και να καθαρίσει για την Ρεαλ του ως ένας πραγματικός ηγέτης. Προσοχή! Δεν λέω ότι δεν έχει πετύχει κρίσιμα γκολ απλά λέω ότι στα συγκεκριμένα παιχνίδια όλη η Ρεάλ έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Τρανό παράδειγμα ο χθεσινός αγώνας όπου δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου σε μια μέτρια βραδιά της Ρεάλ.
Συνέχεια με τον Μέσσι. Επίσης τα λόγια είναι περιττά. Τα χαρακτηριστικά του και τα επιτεύγματά του έχουν μείνει στην ιστορία. Αυτός ο υπερπαίκτης μας έχει αφήσει ουκ ολίγες φορές με το στόμα ανοιχτό. Αν τον βάλουμε σε σύγκριση με τον Ρονάλντο θα καταλάβουμε ότι η αδυναμία του Πορτογάλου είναι η δύναμη του Αργεντινού. Πολλές φορές σε κρίσιμους αγώνες έχει βγει μπροστά, έχει ζητήσει την μπάλα και έχει σκοράρει ή έβγαλε κάποια ασσίστ. Αυτό βέβαια σε βραδιές που η Μπαρτσελόνα έπαιζε καλό ποδόσφαιρο αλλά και σε βραδιές που δεν έπαιζε. Ο παικταράς από την Λατινική Αμερική είναι και ηγέτης. Εκτός από τα άλλη προτερήματά του μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να την οδηγήσει σε τίτλους. Επίσης τρανό παράδειγμα ο αγώνας ενάντια στην Μπάγερν που έδειξε στον Νόιερ ποιος είναι το αφεντικό.
Οι δύο παικταράδες είναι ότι καλύτερο έχει γεννήσει η ποδοσφαιρική φύση. Είμαστε τυχεροί που ζήσαμε στην εποχή τους και θα μιλάμε για τα επιτεύγματά τους στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Από την πρώτη στιγμή έχουν μπει σε σύγκριση για τον καλύτερο ανάμεσά τους. Κάποια είναι υπέρ του Πορτογάλου και κάποιοι υπέρ του Αργεντινού. Εγώ δεν θα μπω σε διαδικασία ολοκληρωτικής σύγκρισής τους. Απλά ο Μέσσι έχει το χαρακτηριστικό του ηγέτη ενώ ο Ρονάλντο δεν το έχει ή δεν μας έχει αποδείξει ακόμα ότι το έχει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο ένας βρίσκεται σε φόρμα στην αρχή της σεζόν που οι αγώνες δεν είναι κρίσιμοι και ο άλλος στο τέλος της σεζόν που κρίνονται τίτλοι.
