Γράφει η Βάσω Βίτα
Οι σημερινοί γονείς είναι φορτικοί, καταπιεστικοί και δεν ικανοποιούνται από την απόδοση των παιδιών τους σε ό,τι και να πράττουν. Τα ελέγχουν από πολύ μικρά, με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Σε όλο αυτό το νοσηρό σκηνικό έρχεται να προστεθεί και το σχολείο, που με τη σειρά του αναπαράγει το ίδιο και αυστηρότερο μοντέλο του σπιτιού.
Μια νέα μορφή καταπίεσης που ταιριάζει στη σύγχρονη εποχή, γίνεται σε διάφορα σχολεία της χώρας μέσω διαδικτύου. Μια ηλεκτρονική σελίδα αντικαθιστά τη σχέση γονέα σχολείου και ενημερώνει για τις πράξεις του μαθητή μέσω ενός κλειδάριθμου που αντιστοιχεί σε κάθε σχολική δραστηριότητα του μαθητή (όπως απουσίες, επιδόσεις κ.α.).
Στο άκουσμα αυτής της πρακτικής, γονείς εκστασιασμένοι και με χαμόγελα ικανοποίησης στα χείλη (εγώ δε μένω άναυδη), μαζί με καθηγητές που ζουν σε δικό τους οργουελικό κόσμο, ορμώμενοι και “άριστα” εκπαιδευμένοι όλοι τους από το κράτος και τα ΜΜΕ, μισάνθρωποι της κλειδαρότρυπας και των κατά καιρούς ριάλιτυ (βλ. big brother) πιστεύουν ακράδαντα ότι αν ελέγχουν τις κινήσεις των καρπών τους θα είναι ασφαλείς.
Ο άνθρωπος όσο πιο καλά διαχειρίζεται την ελευθερία του και ιδιαίτερα την εσωτερική, τόσο καλύτερος γίνεται, πρώτα για εκείνον και έπειτα για την κοινωνία που θα ζήσει και θα υπάρχει. Εσωτερικά ελεύθερος είναι ο άνθρωπος ο αυτοκυρίαρχος που μπορεί να επιβληθεί στα λάθη του, στις αδυναμίες του, στους φόβους του, στις προκαταλήψεις που του θέτουν οικογένεια και κοινωνία, και πάνω από όλα στον εγωισμό του.
Ηθικοί αυτουργοί υπάρχουν, είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι, που έχουν παραμελήσει τις άφθαρτες αξίες της ζωής. Το μίσος, ο φθόνος, η ιδιοτέλεια, η χαιρεκακία, η υποκρισία, ο υλισμός είναι τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα. Σπάνια πια θα βρεις δίπλα σου γονείς και δασκάλους υπέρμαχους της ελευθερίας.
Δηλοί γονείς και ορμώμενοι από φόβους λόγω της δικής τους μη εσωτερικής ελευθερίας μεγαλώνουν παιδιά, κάτω από το μάτι της επίβλεψης και της κριτικής, χωρίς να τα αφήνουν να ολοκληρωθούν, δίχως να τα μαθαίνουν να ζουν, να δημιουργούν και ως ενήλικες τα αφήνουν να πορεύονται δυστυχισμένα χωρίς στόχους και σκοπό.
Ο εσωτερικά ελεύθερος νέος και ο έχων όλα τα ηθικά, συναισθηματικά ιδανικά που οι γονείς και οι δάσκαλοι του του έχουν προσφέρει απλόχερα, διακατέχεται από αυτογνωσία, δε χρειάζεται αστυνομικούς και φύλακες για να ενταχθεί.
Αισθάνομαι πλούσια για τους δασκάλους μου. Μου έδωσαν την ευκαιρία να μεγαλώσω τα παιδιά μου με ελευθερία σκέψης. Μόνο ελεύθερα θέλω να τα έχω. Ξέρω ότι δε θα ζήσω μέσα από αυτά, η φύση τους έδωσε ζωή μέσα από μένα, εμπιστεύομαι απόλυτα αυτά που τους δίδαξα και είναι ελεύθερα να αποφασίσουν για το τι θέλουν, με έχουν σύμμαχο και συμπορευτή τους, περπατάμε παράλληλα και ως συνήθως αυτά προπορεύονται, εκεί βρίσκεται η χαρά.
Αγαπήστε τον εαυτό σας, αγαπήστε τα σπλάχνα σας, γυαλίστε τα διαμαντάκια που έχετε στα χέρια σας. Μην τα αφήνετε θαμπά.
