Γράφει ο Κων/νος Μανίκας,
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος
Η Ελλάδα λίγο πριν την ολοκλήρωση της μετάβασης στην μεταμνημονιακή εποχή βρίσκεται στο χείλος μιας περιπέτειας που μπορεί πρόσκαιρα να ικανοποιήσει το πληγωμένο θυμικό της κοινωνίας αλλά στην ουσία θα δημιουργήσει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μια παρατεταμένη αστάθεια που θα φέρει τη χώρα αρκετά βήματα πίσω από τον κύριο στόχο που είναι η ταχύτατη επιστροφή στην ανάπτυξη και η αποκλιμάκωση της ανεργίας.
Ίσως, το πιο δυσάρεστο να είναι ότι ενώ πλέον υπάρχει ένα διεθνές περιβάλλον που δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να ξεπεράσει και τους πιο αισιόδοξους αναπτυξιακούς υπολογισμούς της αρκεί και μια νεκρή μετεκλογική περίοδος κάποιων μηνών για να μας αποτρέψει από το να εκμεταλλευτούμε όλους αυτούς τους ευεργετικούς παράγοντες ώστε να προσελκύσουμε περισσότερες επενδύσεις και να δημιουργήσουμε ακόμα πιο πολλές θέσεις εργασίας.
Η σημαντική διολίσθηση του ευρώ που το τελευταίο διάστημα έχει χάσει πάνω από το 15% της αξίας του, μια εξέλιξη που όλοι επιζητούσαμε εδώ και χρόνια ως προωθητική δύναμη για την εξωστρέφεια της οικονομίας μας, επιτέλους συμβαίνει και μοιάζει να υπάρχει η τάση να συνεχιστεί. Ο ενεργειακός πόλεμος, που επιτείνεται με το θέμα των κυρώσεων προς την Ρωσία, χαμηλώνει καίρια το κόστος των επιχειρήσεων επιτρέποντας συμπίεση των τιμών άρα και μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα των εξαγώγιμων ελληνικών προϊόντων.
Γεωπολιτικά η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί όαση σε ένα ευρύτερο γεωγραφικό χώρο που ταλανίζεται από συγκρούσεις και στο βαθμό που θα έβγαινε άμεσα στις αγορές επιστρέφοντας πλήρως στην κανονικότητα θα είχε μετατραπεί σε ασφαλές καταφύγιο για τα κεφάλαια πολλών που σκέφτονται σοβαρά να προχωρήσουν σε επενδύσεις στην Ελλάδα. Τώρα μάλιστα που η προοπτική εξόρυξης σημαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων από το υπέδαφος της και η διάθεση της Κίνας να καταστήσει τον Πειραιά σε κορυφαίο διαμετακομιστικό κέντρο την οχυρώνουν ενισχύοντας το προφίλ της χώρας, δίνουν την ευκαιρία για ένα αναπτυξιακό άλμα που θα αντιστρέψει με γοργούς ρυθμούς τις επιπτώσεις των μνημονιακών περιορισμών.
Δυστυχώς η παρωχημένη πλέον ιστορική συζήτηση για το πως η Ελλάδα βρέθηκε στην πόρτα της τρόικας και τα λάθη των πολιτικών που ακολουθήθηκαν απειλεί να αποσύρει τη χώρα από το αναπτυξιακό προσκήνιο, που φάνηκε ότι άρχισε να μπαίνει στα τελευταία τρίμηνα, καταδικάζοντας την σε μια νέα πορεία εσωστρέφειας και οικονομικής καχεξίας.
