Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Ο Άδωνης Γεωργιάδης μας έχει συνηθίσει σε έντονες τηλεοπτικές αψιμαχίες. Είναι κατά κοινή ομολογία η μεγαλύτερη drama queen του πολιτικού μας συστήματος. Όμως η παρουσία του σε τηλεοπτική εκπομπή του mega και όλα όσα είπε, με άφησαν άφωνο. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ προέτρεψε ευθέως τον κόσμο να πάρει τα λεφτά του από τις τράπεζες σε περίπτωση πτώσης της Κυβέρνησης Σαμαρά.
Λέμε προέτρεψε για να κρατήσουμε κάποιο δημοσιογραφικό ύφος. Στην πραγματικότητα βρισκόταν σε παραλήρημα, φωνάζοντας, απευθυνόμενος στον δημοσιογράφο «Μίλα εσύ, ναι! Δε θα πάρεις τα λεφτά σου από την τράπεζα; Την αλήθεια πες!» κάνοντάς τον να σαστίσει. Δοκίμασε την ψυχική υγεία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Βαρεμένου με τον οποίο συνομιλούσε με εκφράσεις του τύπου, «Σιγά μην αφήσω τα λεφτά μου να μου τα φάει ο Βαρεμένος».
Ο Γιώργος Βαρεμένος φανερά ταραγμένος και χάνοντας τα λόγια του πολλές φορές, δεν επικεντρώθηκε καν σε μια πολιτική κριτική της ρητορικής του Άδωνη Γεωργιάδη αλλά επαναλάμβανε το ότι εάν υπάρχουν δικαστικές αρχές θα πρέπει να παρέμβουν, ενώ άλλες στιγμές επικαλούνταν κάποιο θεσμό, «κάποιος δεν γνωρίζω ποιος» να παρέμβει. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενε αυτό που θα αντιμετώπιζε στην εν λόγω εκπομπή, αλλά η αλήθεια είναι ούτε και εμείς.
Είναι γεγονός ότι μετά από αυτή την παρουσία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ συνειδητοποιήσαμε πως το κυβερνών κόμμα δεν κάνει απλώς επιστροφή στην συνταγή του 2012. Δηλαδή την τρομολαγνεία για κατάρρευση ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας σε περίπτωση που ο εξτρεμιστικός ΣΥΡΙΖΑ κάνει κυβέρνηση. Σήμερα αυτό που κάνουν είναι κάτι πολύ πέρα από τα όρια της προηγούμενης φοράς. Ο λόγος είναι ότι τότε υπήρχε όντως μια λογική βάση της οποίας, μη συμμόρφωση σε συγκεκριμένα συμφωνηθέντα της ελληνικής κυβέρνησης πιθανόν να έφερνε τη χώρα προ της εκπλήξεως να μην πάρει την επόμενη δόση του δανείου που κρατούσε στη ζωή (έστω διασωληνωμένη) την ελληνική οικονομία. Φυσικά υπήρχαν και τα αντίθετα σενάρια που έλεγαν ότι έχουμε πολύ μεγαλύτερο περιθώριο να διαπραγματευτούμε από αυτό που τότε εκμεταλλευόμαστε. Σε κάθε περίπτωση όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει για αυτό.
Σήμερα όμως η κυβέρνηση επένδυε πια στην ελπίδα και όχι τον φόβο. Υπήρχαν μέχρι και φωνές που έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση καπηλευόμενος όλη την καλή δουλειά που έχει γίνει στην οικονομία. Τι συνέβη ξαφνικά; Γιατί αυτή η υστερία από πλευράς κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, η οποία πια δεν βασίζεται καν σε συγκεκριμένη λογική όπως το 2012 αλλά σε άναρθρες κραυγές; Γιατί εν τέλει η Νέα Δημοκρατία καταντάει τόσο εξτρεμιστική που η πολιτική της ρητορική παίζει επικίνδυνα με τα όρια της νομιμότητας;
Την απάντηση θα μπορούσε να την δώσει και ένα μικρό παιδί. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό. Πραγματικό πανικό. Όχι μόνο επειδή φοβούνται ότι οι μέρες τους ίσως να είναι μετρημένες. Αλλά κυρίως επειδή δεν βλέπουν το φως στο τούνελ τόσο κοντά όσο μας έλεγαν και όσο και οι ίδιοι ήθελαν να πιστέψουν. Και αυτό σύντομα θα προκαλέσει πανικό και στους πολίτες που επένδυσαν πολύ υπομονή τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα περιμένει στη γωνία για να τον εξαργυρώσει.
