Μία τεράστια ομπρέλα κολλημένη στην κορυφή ενός παγιδευμένου αστεροειδή προστατεύει τη γη από τις ακτίνες του ήλιου. Θα μπορούσε να είναι απλά το σενάριο μίας επερχόμενης υπερπαραγωγής του Χόλιγουντ. Κι όμως, είναι απλά η καινούρια ιδέα των επιστημόνων για να σώσουν τη γη από την κλιματική αλλαγή.
Ο István Szapudi, ένας αστρονόμος από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης, υποστήριξε ότι η τραβηγμένη ιδέα του ήταν απλώς μια τεράστια «ηλιακή ασπίδα», η οποία θα εμπόδιζε την ενέργεια από τον ήλιο και θα δρόσιζε τον πλανήτη μας, αλλά χωρίς να μας βυθίσει στην επόμενη εποχή των παγετώνων.
Ο ακαδημαϊκός έχει περιγράψει την τρελή ιδέα του σε μια νέα εργασία, που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences. «Στη Χαβάη, πολλοί χρησιμοποιούν μια ομπρέλα για να μπλοκάρουν το φως του ήλιου καθώς περπατούν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Σκέφτηκα, θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο για τη Γη και έτσι να μετριάσουμε την επικείμενη καταστροφή της κλιματικής αλλαγής;», είπε ο Szapudi.
Η έννοια της «ηλιακής ασπίδας» έχει προταθεί και στο παρελθόν. Πρόσφατη μελέτη πρότεινε τη χρήση της σκόνης του φεγγαριού ως αναστολέα του ηλιακού φωτός, ενώ άλλες μελέτες έχουν προτείνει τη χρήση μιας φυσικής τεχνητής ασπίδας που λειτουργεί ως ομπρέλα – παρόμοια με την ιδέα του Szapudi. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, κανείς δεν έχει ακόμη εξετάσει πώς ένα τέτοιο αντικείμενο θα μπορούσε να εκτοξευθεί στο διάστημα και να παραμείνει στη θέση του μόλις φτάσει εκεί.
Ο ίδιος προτείνει την τοποθέτηση της κατασκευής στο σημείο «L1» Lagrange – μια θέση στο διάστημα μεταξύ της Γης και του ήλιου όπου τα αντικείμενα που στέλνονται εκεί τείνουν να μένουν ακίνητα. Αλλά ακόμη και τότε η ηλιακή ακτινοβολία θα μπορούσε να ανατινάξει μια ελαφριά ασπίδα. Ως εκ τούτου, ο Szapudi προτείνει τη χρήση ενός αστεροειδούς ως αντίβαρου, ο οποίος θα συνδεόταν μέσω μιας πρόσδεσης στην ηλιακή ασπίδα.
Ο Szapudi ωστόσο παραδέχεται ότι η ασπίδα «έχει αρκετό βάρος για να προκαλέσει τον όλεθρο» εάν κατά λάθος συντριβεί στη Γη και υπογραμμίζει τη σημασία των σχοινιών πρόσδεσης. «Εάν πολλά σχοινιά συγκρατούν την ασπίδα, το σπάσιμο ενός ή δύο δεν θα δημιουργούσε ατύχημα», είπε. «Όταν πέσουμε στα δύο σχοινιά, η ασπίδα απομακρύνεται αυτόματα από την ηλιακή ακτινοβολία (όπως ένα πανί όταν σπάει η αρματωσιά) και το αντίβαρο τραβά τη δομή με ασφάλεια προς τον ήλιο. «Η δομή θα χανόταν στη χειρότερη περίπτωση, αλλά η απειλή για την ασφάλεια για τη Γη είναι αμελητέα».
Για την κατασκευή της ασπίδας, ο ειδικός προτείνει τη χρήση γραφενίου – μιας μορφής φύλλου άνθρακα που έχει πάχος μόλις ένα άτομο αλλά απίστευτα ισχυρό. Οι τιμές του γραφενίου πέφτουν και θα μπορούσαν να πέσουν στο 1 δολάριο ανά τετραγωνικό μέτρο μέσα σε μια δεκαετία, πράγμα που θα σήμαινε ότι η κατασκευή θα μπορούσε να κατασκευαστεί «σύντομα».
Αν και η ιδέα φαίνεται απίθανη, οι μελέτες μηχανικής που χρησιμοποιούν αυτήν την προσέγγιση θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τώρα για να δημιουργήσουν ένα εφαρμόσιμο σχέδιο που θα μπορούσε να μετριάσει την κλιματική αλλαγή μέσα σε δεκαετίες. Στο έγγραφό του, προειδοποιεί ότι η κλιματική αλλαγή είναι «μια διαφαινόμενη απειλή για τον τρόπο ζωής για ένα σημαντικό κλάσμα της ανθρωπότητας». «Μια δεμένη ηλιακή ασπίδα μπορεί πάντα να αναπτυχθεί εάν αποτύχουν όλες οι άλλες προσπάθειες ψύξης της γης», καταλήγει.
