Η τελευταία γκάφα του υπουργείου Οικονομικών με τον Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών (αντικατέστησε τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων) που επέτρεπε σε ορισμένες συστηματικά φοροδιαφεύγουσες επαγγελματικές ομάδες να μην εκδίδουν αποδείξεις, ήρθε να καταδείξει το κομφούζιο που θα προκαλέσει η εφαρμογή των συμφωνηθέντων στο 3ο Μνημόνιο.
Είχαμε εξ αρχής τονίσει ότι πρόκειται για μια ευρύτατη αλλαγή του νομικού πλαισίου που σε συνδυασμό με τα εφραμοστικά προεδρικά διατάγματα και τις εγκυκλίους θα προκαλέσουν τεράστια σύγχυση και προβλήματα. Αν ήδη η πολιτική διοίκηση υποπίπτει σε τέτοιου είδους γκάφες, γαιτί ο πολίτης-φορολογούμενος θα πρέπει να ξέρει; Και πότε και πώς θα μάθουν διοικούντες και διοικούμενοι.
Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι ριζικές και πάρα πολλές. Γίνονται δε υπό πίεση χρόνου, γεγονός που αυξάνει την δυνατότητα να γίνουν γκάφες, όχι μόνο σαν κι αυτή που διορθώθηκε αμέσως, αλλά σαν και αυτή με το πετρέλαιο θέρμανσης που έχει προκαλέσει δυο-τρία άλλα σημαντικά κοινωνικά προβλήματα.
Η λαίλαπα των αλλαγών που πιέζει η Τρόικα να γίνουν περιλαμβάνει το κλείσιμο άχρηστων δημοσίων οργανισμών, συνεχείς μετατάξεις προσωπικού, κατάργηση θέσεων εργασίας με παράλληλη υιοθέτηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, νέα κριτήρια προσλήψεων από ένα νέου τύπου ΑΣΕΠ κ.ο.κ. Επίσης, πρέπει άμεσα να λειτουργήσουν νέοι θεσμοί όπως η εισαγωγή Κώδικα Φορολογικής Δικονομίας, η λειτουργία φορολογικών δικαστηρίων, η ενίσχυση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η εκπαίδευση του ΣΔΟΕ και της Οικονομικής Αστυνομίας, καθώς και η αναδιάρθρωση των τελωνείων και των εξαγωγικών διαδικασιών.
Αν σε αυτά προστεθούν η κατάργηση των κρατικών παρεμβάσεων που εμποδίζουν την είσοδο στην αγορά και τον ανταγωνισμό, η απελευθέρωση για δικηγόρους, νομικές εταιρείες και ορκωτούς λογιστές, ο εξορθολογισμός των πολλαπλών αδειών για τις μεγάλες επενδύσεις και η θέσπιση ενιαίας Αρχής για τις δημόσιες συμβάσεις, καθώς και η αναθεώρηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, γίνεται αντιληπτό πως μέσα στους επόμενους μήνες θα έρθουν τα πάνω κάτω.
Το πολιτικό και ουσιαστικό ερώτημα που τίθεται είναι: ποια δημόσια διοίκηση θα κατανοήσει και θα εφαρμόσει; Ποιοι πολίτες θα κατανοήσουν και θα εφαρμόσουν; Διότι συμβαίνει και το εξής ελληνικό φαινόμενο. Πρίν από κάθε αλλαγή, προγούνται δεκάδες διαρροές με αποτέλεσμα να μην ξέρει κανείς τι ισχύει τελικά. Σύγχυση και κομφούζιο.
Πρέπει λοιπόν να σταματήσουν οι διαρροές και να σοβαρέψουν λίγο τα πράγματα. Η πρακτική των διαρροών που εφαρμόστηκε κατά κόρον την περίοδο του Καραμανλή του νεώτερου, ξέρουμε όλοι που οδήγησε. Οι πολιτικές πρέπει να ανακοινώνονται όταν είναι ώριμες. Αυτή η δήθεν προετοιμασία των πολιτών για κάποια επικείμενη νέα ψυχρολουσία έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.
