Η μητέρα της Ρούλας Πισπιρίγκου, Ελένη, σε δηλώσεις της υποστήριξε ότι η κόρη της είναι αθώα ενώ ανέφερε πως ήταν υπόδειγμα μητέρας. «Δεν ξέρω γιατί έχει αυτή τη στάση ο κ. Δασκαλάκης», ανέφερε για τον Μάνο.
Η Ελένη Πισπιρίγκου, μητέρα της 33χρονης Ρούλας που κατηγορείται για τη δολοφονία της 9χρονης κόρης της, Τζωρτζίνας, μίλησε για την προφυλάκιση της κόρης της και την υπόθεση της Πάτρας που συγκλονίζει όλη τη χώρα. «Δεν το περίμενα, δεν το έβαζα στο μυαλό μου. Το παιδί μου είναι αθώο. Είναι το παιδί μου. Το ξέρω. Δεν έχει κάνει τίποτα», είπε χαρακτηριστικά η Ελένη Πισπιρίγκου στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» στον τηλεοπτικό σταθμό Star.
«Ποτέ δεν γνωρίζαμε αυτή την ουσία. Η Ρούλα όταν άκουσε για αυτή την ουσία, πήγε να μπει στο κινητό της λίγο πριν τη συλλάβουν. Πέσαμε από τα σύννεφα. Της είπαν θα σε γυρίσουν στο σπίτι, και βρέθηκε κατηγορούμενη για αυτή την ουσία. Ποτέ δεν είχαμε ακούσει. Ιδιαίτερα η Ρούλα που ήξερε τα φάρμακα του παιδιού, δεν είχε ιδέα για αυτή την ουσία», είπε για την ουσία κεταμίνη.
Σε ερώτηση για το τι πιστεύει για τους θανάτους των παιδιών, επέμεινε στην εκδοχή του ιατρικού λάθους. «Θα πω αυτό που πιστεύω. Θα πω ότι είναι κάποιο ιατρικό λάθος. Σας κοιτάω στα μάτια και το λέω. Ούτε οι ώρες συνάδουν με το παιδί μου. Υπάρχουν ασάφειες. Θα σας τα πει ο κ. Όθωνας Παπαδόπουλος, τον οποίο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου. Για τη βοήθεια που έδωσε στο παιδί μου, για το ηθικό που της έχει αναπτερώσει. Για την πολύωρη διαδικασία στην ανακρίτρια και τον εισαγγελέα, προσπάθησε ανθρώπινα να τη βοηθήσει. Με κοίταζε κι έλεγε μανούλα… Η ουσία αυτή, υπάρχει σίγουρα σε παιδιατρικό νοσοκομείο, παιδοχειρουργικό, αυτή η ουσία. Το νοσοκομείο ξέρει ότι υπήρχε κεταμίνη. Φυλάσσεται πολύ καλά, πρέπει να έχεις κλειδί για να έχεις πρόσβαση», ήταν τα λόγια της.
Σχετικά με το αν θεωρεί ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου θα μπορούσε να κάνει κακό στα παιδιά της, σχολίασε: «Ποτέ στα παιδιά της. Μπορούσε να κάνει κακό στον εαυτό της αλλά όχι στα παιδιά της. Ήταν πρότυπο μητέρας. Ήταν πρότυπο μητέρας και στα τρία παιδιά. Η Μαλένα της είχε μεγάλη αδυναμία. Η πατρική φιγούρα έλειπε από το σπίτι και συνεχώς η Μαλένα ήταν με τη μαμά της. Όταν την έπαιρνα στο σπίτι, έπεφτε κάτω και ζήταγε τη μαμά της. Έλεγε μαμά, μαμά. Όταν ήρθε η Ίριδα ήταν θείο δώρο. Την κρατούσε αγκαλιά και πετούσε στον αέρα. Εγώ τις πρώτες 25 ημέρες καθόμουν από το απόγευμα μέχρι τα ξημερώματα για να είναι όλα τέλεια. Ήθελε να κάνει ακριβώς ό,τι έπρεπε. Ό,τι της είχαν πει οι γιατροί. Η Τζωρτζίνα ήταν ένα άλλο κεφάλαιο. Ήταν όλος της ο εαυτός, για αυτό που ζούσε. Μετά το Καραμανδάνειο, ένας γιατρός της εξήγησε μετά την ανάνηψη ότι σώσαμε το παιδί, η Ρούλα είπε «φέρτε μου το παιδί όπως και να είναι. Το θέλω σπίτι μου. Θέλω το παιδί μου όπως είναι. Δεν με πειράζει. Εγώ θα το έχω να το κοιτάζω». Τελικά η ίδια η μάνα έκανε το παιδί να γελάσει. Αυτό ήθελε. Μόνο να της γελάει. Αυτό το χαμόγελο έχει μείνει και στον φυσιοθεραπευτή της και όπου την πήγαινε. Δεν χρησιμοποιώ κανέναν λέω την αλήθεια».
