Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ»
Σχεδόν τρεις μήνες συμπληρώνει στην εξουσία η Κυβέρνηση Σωτηρίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μέσα σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα άλλαξαν, ήδη, πολλά και πολλά άλλα «επωάζονται». Αυτό, όμως, που κυρίως άλλαξε, είναι η ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας της Χώρας και η καταγραφή της στην παγκόσμια γεωπολιτική «σκακιέρα» ως αυτεξούσιας Χώρας, και όχι ως «αποικίας χρέους» του Βερολίνου, όπως είχε καταγραφεί κατά την προηγούμενη πενταετή μνημονιακή «αποκαθήλωσή» της.
Παραπέρα, παρά το γεγονός, ότι δεν έχει λυθεί το μεγάλο πρόβλημα της οικονομικής ρευστότητας και ενίσχυσης, με συνέπεια την μη αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας, εξαιτίας της σκληρής στάσης, στο θέμα αυτό, του Ευρωπαϊκού νεοφιλελεύθερου «ιερατείου», που με επικεφαλής την πολιτικοοικονομική «ελίτ» της Γερμανίας, η οποία εκπορεύεται από την προσπάθειά τους να μην προκληθεί «ρήγμα» στην ακολουθούμενη σκληρή «μυωπική» πολιτική λιτότητας, στην Χώρα «πνέει», αναμφισβήτητα, και γίνεται αντιληπτός ο «αέρας» της Δημοκρατίας και της άμβλυνσης του αυταρχισμού της εξουσίας, που βίωσε ο Ελληνικός Λαός καθ’ όλη την μνημονιακή «καταιγίδα», από τις υποτελείς μνημονιακές κυβερνήσεις, που προηγήθηκαν.
Για τον λόγο αυτό, παρά το γεγονός, ότι υφιστάμεθα καθημερινά μία καταιγιστική επικοινωνιακή «επίθεση» από τα πάσης φύσεως διεθνή μέσα ενημέρωσης, που εκφράζουν συγκεκριμένα συμφέροντα περί «Grexit», κάτι, που θα αποτελούσε την απαρχή της διάλυσης της Ευρωζώνης και η οποία αναπαράγεται στις «ειδήσεις των οκτώ» από όλα τα Ελληνικά μέσα, στα οποία «παρελαύνουν» και οι γνωστοί σε όλους μας μνημονιακοί «κήνσορες», που άλλοτε «οργίζονται» και άλλοτε «συμβουλεύουν» την Κυβέρνηση Σωτηρίας να σταματήσει να «ανθίσταται» και να τεθεί στην μνημονιακή «αγκάλη» των δανειστών – τοκογλύφων, η κυβέρνηση απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του μεγαλύτερου τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας. Κοινωνίας, που αντιλαμβάνεται πλήρως ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, θα επέλθει ο πλήρης κατακερματισμός των κοινωνικών δυνάμεων στην Ελλάδα, η αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και η μετατροπή της Χώρας σε μία μόνιμη «αποικία χρέους».
Οι «κόκκινες γραμμές», συνεπώς, της Κυβέρνησης Σωτηρίας στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά, στο μη ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και, γενικά, στην αποφυγή περαιτέρω υφεσιακών μέτρων, που θα μεγεθύνουν ακόμα περισσότερο την επταετή «πολεμικού τύπου» ύφεση της Ελληνικής οικονομίας, αποτελούν το όριο ενός «καθαρού» και «έντιμου» συμβιβασμού με την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να δρομολογηθεί ο νέος «δρόμος της ελπίδας» έναντι του προηγηθέντος μνημονιακού «ολέθρου» και της «βύθισης» της Ελλάδος σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Είναι προφανές ότι, αυτός ο νέος «δρόμος της ελπίδας» για την Ελλάδα έχει πολλές «δύσκολες στροφές» και «κακοτράχαλα σημεία». Γι’ αυτό και απαιτείται σταθερή πορεία από την Κυβέρνηση Σωτηρίας και διατήρηση της ψυχραιμίας της απέναντι στις ασφυκτικές πιέσεις, που εμφανίζονται στο εσωτερικό και εξωτερικό, ενόψει του προσεχούς Ιουνίου, που αποτελεί και τον καταληκτικό χρόνο της ενδιάμεσης συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου. Παράλληλα, με τον ίδιο προσεκτικό και μεθοδικό τρόπο, θα πρέπει να επιταχυνθεί ο εκδημοκρατισμός του Κράτους και η επανεκκίνηση της δημόσιας Διοίκησης, αφού οι σχέσεις διαπλοκής, που έχουν αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες μεταξύ των κέντρων αποφάσεων και της οικονομικής παρασιτικής ολιγαρχίας είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένες και πολύπλοκες, αγγίζοντας τόσο τους εμφανείς, όσο και τους αφανείς εφαπτόμενους κύκλους σε όλους τους κεντρικούς και ενδιάμεσους θεσμούς.
