Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Μετά την επί της αρχής προκαταρκτική συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους θεσμούς, έχει αρχίσει ένα ντόμινο εξελίξεων, με πρωταγωνιστή το Μαξίμου και άμεσο θεατή την ΚΟ του Σύριζα προκειμένου να επιχειρηθεί σιγά σιγά ένα πολιτικό μασάζ των νέων διατάξεων και μέτρων του 3.5 ΜοU.
O απώτερος σκοπός της συγκεκριμένης ενέργειας στοχεύει στο να μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση, αφενός να μπορέσει να ρευστοποιήσει τις όσες πιθανότητες υπάρχουν για την συμμετοχή της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, και αφετέρου να περάσει την συμφωνία από την Βουλή χωρίς απώλειες για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το τελευταίο θα αποτελέσει και μια τυπική αλλά και ουσιαστική δέσμευση από την ελληνική πλευρά προς τους δανειστές πως υπάρχει ενιαίο μέτωπο στο εσωτερικό της κυβέρνησης, παρόλο που υπάρχουν αρκετές φωνές που διαφωνούν “ανοικτά” με τις συγκεκριμένες πολιτικές.
Επιπροσθέτως, αυτό το οποίο ήδη έχει ξεκινήσει να λαμβάνει χώρα είναι μια κλιμακούμενη αλυσίδα γεγονότων και δράσεων οι οποίες θα στοχεύουν, από την μια, να έρθει η συμφωνία προς ψήφιση στην Βουλή την επόμενη εβδομάδα και, από την άλλη, να γίνει μια σοβαρή σκιαγράφηση των όσων κατά την δική της άποψη έχει επιτύχει η κυβέρνηση από αυτήν την προκαταρκτική συμφωνία.
Προκύπτει, λοιπόν, ένα θεμελιώδες ερώτημα και αυτό είναι το εξής: “Με ποια επιχειρήματα θα προσπαθήσει η κυβέρνηση να πλασάρει την συμφωνία στο εσωτερικό τόσο της ΚΟ όσο και της κοινωνίας;”
Μια θεωρητικά αποδεκτή απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δόθηκε δια στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Δ. Τζανακόπουλου, ο οποίος χαρακτηριστικά τόνισε πως “Ο πρώτος πυλώνας της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας είναι ότι η συμφωνία δεν προβλέπει παραπάνω λιτότητα. Επιπλέον, “η εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι, παρά τις δυσκολίες και τις καθυστερήσεις που προκλήθηκαν από παράλογες απαιτήσεις εκ μέρους των δανειστών καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η τεχνική συμφωνία είναι εν τέλει ισορροπημένη και βιώσιμη. Όπως γνωρίζετε, παρά την αρχική απαίτηση του ΔΝΤ για επιπλέον δημοσιονομικές επιβαρύνσεις μετά τη λήξη του προγράμματος ύψους 4,5 δισ. ευρώ, η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε μια συμφωνία με μηδενικό δημοσιονομικό αντίκτυπο.”
1ο Κυβερνητικό Συμπέρασμα: Η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση στοχεύει και, σύμφωνα με το Μαξίμου, πέτυχε να δημιουργήσει ένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα καλύτερο από τα προηγούμενα, στο πνεύμα του ότι “ναι μεν ΔΩΣΑΜΕ αρκετά, αλλά ΠΉΡΑΜΕ σημαντικά ανταλλάγματα. (βλ. αντίμετρα-μετά το 2019)
Συνεχίζοντας την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέφερε ότι ένα από τα σημεία στα οποία φαίνεται πως η κυβέρνηση ίσως και να κέρδισε κάτι είναι εκείνο των εργασιακών ζητημάτων και ειδικότερα των “συλλογικών συμβάσεων εργασίας”.
2ο Κυβερνητικό Συμπέρασμα: Εδώ αξίζει να αναφερθεί το γεγονός πως επειδή δεν υπάρχει κάποια ρητή αναφορά για το συγκεκριμένο ζήτημα στην προκαταρκτική συμφωνία, δεν παύει να είναι ορατό το σενάριο κάτι τέτοιο να ενσωματωθεί τις επόμενες ημέρες στο τελικό draft που θα κατατεθεί προς ψήφιση στην Βουλή.
Τελευταία και κατά πάσα πιθανότητα σημαντικότερη στάση στα λεγόμενα του Δ. Τζανακόπουλου δεν θα μπορούσε να μην είναι η ρητή αναφορά της Κυβέρνησης πως το ζήτημα του Χρέους έχει αρχίσει να μπαίνει σε πρώτο πλάνο.
Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση ελπίζει ότι “Στις 22 Μαΐου θα επιτευχθεί μια συνολική συμφωνία που θα περιλαμβάνει και τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το ελληνικό χρέος. Είναι ακριβώς αυτή η συνολική συμφωνία που θα ανοίξει το δρόμο για την ανάκτηση της πρόσβασης της χώρας μας στις αγορές χρήματος και την οριστική έξοδο από την επιτροπεία”.
3o Kυβερνητικό Συμπέρασμα: Δεδομένης της άσχημης οικονομικά θέσης της χώρας θα πρέπει να υιοθετηθούν πολιτικές επιλογές ανεξαρτήτου πολιτικού κόστους προκειμένου η Ελλάδα να αποφύγει αυτόν τον φαύλο κύκλο των Μνημονίων.
Όπως θα καταλάβατε, σήμερα προσπάθησα με τα όσα γνωρίζω σε ανεπίσημο επίπεδο και τα όσα συνδέονται με τις επίσημες τοποθετήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου να σκιαγραφήσω το κυβερνητικό ρεπορτάζ και τα συμπεράσματα που απορρέουν από αυτό με τον πιο αντικειμενικό δημοσιογραφικά τρόπο πάντα υπό το πρίσμα των όσων υποστηρίζουν στην κυβέρνηση.
Πάντως, για όσους τους ενδιαφέρει η προσωπική μου άποψη δεδομένου του γεγονότος πως το συγκεκριμένο άρθρο κυρίως αγγίζει δημοσιογραφικά standards και όχι opinion μπορώ να τους διαβεβαιώσω τα εξής:
H συγκεκριμένη προκαταρκτική συμφωνία, εάν δεν αντιμετωπίσει θεμελιώδη ζητήματα επιβίωσής της από το εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό, συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες στο να οδηγηθεί προς μια πιο ευρεία πολιτική αντιμετώπιση στο Eurogroup της 22ας Μαΐου.
Εκεί είναι που το μέλλον του χρέους και της ποσοτικής χαλάρωσης θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό και, κατά πάσα πιθανότητα, θα γνωρίζουμε εάν θα έχουμε ένα επιτέλους ήσυχο καλοκαίρι.
