Η νέα επιστροφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ είναι η ισχυρότερη απόδειξη ότι δεν υπάρχει ποτέ στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή.
Ποτέ δεν θα γύριζε στην ΑΕΚ ο Μπάγεβιτς, όταν πήγε στον Ολυμπιακό πριν από 17 χρόνια και στη Νέα Φιλαδέλφεια μιλούσαν για «βατράχια», πετούσαν ψεύτικα χαρτονομίσματα με τη φωτογραφία του και ύψωναν πανό με εμετικά συνθήματα σε βάρος του.
Ποτέ δεν θα γύριζε στην ΑΕΚ ο Μπάγεβιτς, όταν έφευγε στη μέση του αγώνα στο Βύρωνα σε έξαλλη κατάσταση απ’ όσα ακούγονταν εναντίον του από τους οπαδούς της ομάδας.
Ποτέ δεν θα γύριζε στην ΑΕΚ ο Μπάγεβιτς, όταν τρέμοντας έκανε καταγγελίες για αποστολή φακέλου με σφαίρες στο σπίτι του.
Αναλαμβάνοντας ξανά τις τύχες της ΑΕΚ, ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει το πλεονέκτημα πως μπορεί να επιλέξει ό,τι θέλει για να συνεργαστεί ώστε να αναγεννήσει την ομάδα. Μπορεί να φέρει όποιον θέλει δίπλα του, δίχως αντιρρήσεις και αμφισβητήσεις από έναν κόσμο που λύγισε στα χρόνια της διαφθοράς, της ανικανότητας και της καταστροφικής διαχείρισης των προηγούμενων διοικήσεων της ΠΑΕ.
Ο Μελισσανίδης μπορεί να έχει δίπλα του ακόμη και τον Μπάγεβιτς, δίχως να είναι αισθητή πλέον η φθορά στις σχέσεις του Ντούσκο με την εξέδρα, δίχως το μεγάλο μίσος που δημιούργησαν όσα έγιναν από το 1996 κι έπειτα να μπορεί να επηρεάσει την προσπάθεια για την επιστροφή της ΑΕΚ στην ιστορική της θέση.
Αν υπήρχε κάποιο πλάνο στην πορεία του Ντούσκο στην ΑΕΚ, αυτό θα ήταν: Σπουδαίος ποδοσφαιριστής, σπουδαίος προπονητής, μόνιμος πρόεδρός της.
Με τις μεγάλες και έντονες παρενθέσεις, με τα εναλασσόμενα συναισθήματα λατρείας και μίσους, ο Μπάγεβιτς γυρίζει στην ΑΕΚ για να διευθύνει το αγωνιστικό κομμάτι της νέας εποχής Μελισσανίδη.
Κι όσο κι αν ποτέ μη λες ποτέ, αυτή η επιστροφή φαίνεται πως θα είναι πια μόνιμη και παντοτινή.
