Η 13 Φεβρουαρίου και η 31 Μαρτίου, θα είναι ημερομηνίες ορόσημα για τον αγωγό φυσικού αερίου Trans Adriatic Pipeline, του μοναδικού που σχεδιάστηκε να διέρχεται και από την Ελλάδα.
Την πρώτη ημερομηνία, αναμένεται να υπογραφεί στην Αθήνα η τριμερής διακυβερνητική συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας –Αλβανίας, με την οποία τα τρία κράτη θα δηλώνουν την πρόθεσή τους να συνεργαστούν για την προώθηση του έργου.
Τη δεύτερη, η εταιρεία του ΤΑΡ, θα καταθέσει στην κοινοπραξία του κοιτάσματος Σαχ Ντενίζ 2, τον ολοκληρωμένο φάκελο του «πακέτου υποστήριξης αποφάσεων» (Decision Support Package) με τον οποίο θα παραθέτει όλα τα νομικά και οικονομικά στοιχεία για την κατασκευή του αγωγού, το κόστος μεταφοράς, τις τεχνικές λύσεις και τις συμφωνίες με τα εμπλεκόμενα Κράτη. Μένει όμως ακόμη μία εκκρεμότητα, που αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα. Είναι η συμφωνία του ΤΑΡ με την Ελλάδα για την αποδοχή του έργου, η «Host Agreement», το ίδιο απαραίτητη για να περάσει η πρόταση του ΤΑΡ τις «εξετάσεις» των παραγωγών αερίου, τον προσεχή Ιούνιο.
Μέχρι στιγμής από Ελληνικής πλευράς, επικρατεί σιγή ιχθύος, αν και χωρίς τη συμφωνία αυτή που ο ΤΑΡ έχει ήδη υπογράψει με την Αλβανία, δύσκολο να προκριθεί ο αγωγός. Από την κυβέρνηση υπόσχονται ότι η εκκρεμότητα θα έχει τακτοποιηθεί σύντομα, με ό,τι αυτό σημαίνει στα σύγχρονα ελληνικά.
Σε κάθε περίπτωση, εφ΄όσον τελικά προκριθεί ο ΤΑΡ και γίνει πραγματικότητα, εκτός από τη γεωστρατηγική αναβάθμιση που θα προσφέρει στην Ελλάδα, θα αποτελεί και τη μεγαλύτερη ξένη επένδυση και μάλιστα χωρίς καμία κρατική ενίσχυση. Τα 480 χιλιόμετρα αγωγού στο ελληνικό έδαφος, θα κοστίσουν γύρω στα 1,5 δις. ευρώ, ενώ σημαντικό κομμάτι της κατασκευής των σωλήνων, θα δοθεί σε ελληνικές βιομηχανίες.
Δυστυχώς μένουμε μόνο σε αυτά τα οφέλη, αφού οι ευκαιρίες για συμμετοχή ελληνικών εταιρειών στο σχήμα του αγωγού, κρατικών ή ιδιωτικών δεν έχει σημασία, χάθηκαν, όταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, σνόμπαραν επιδεικτικά το σχέδιο αυτό, νομίζοντας ότι έτσι ευνοούν το σχέδιο του ελληνοιταλικού αγωγού που κρίθηκε μη αποδεκτό από την κοινοπραξία του Σαχ Ντενίζ.
Και μία ακόμη παρατήρηση, η στάση που τήρησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στον αγωγό ΤΑΡ, δεν επέτρεψε να αξιοποιηθεί η προοπτική υλοποίησής του, έναντι της Αλβανίας, ώστε η τελευταία να πιεστεί και να τακτοποιηθούν οι εκκρεμότητες με την ΑΟΖ.
