Υπογράφουν οι: Δούκα – Τζαμπαζλή Σωτηρία, Σπουδάστρια ”Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ” Δ.Ι.Ε.Κ. Κοζάνης / Αρθρογράφος και Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας στο Παν. Μακεδονίας
Είναι η προσωπική θυσία, το Ελληνικό Πνεύμα του να κάνεις το σωστό και το έντιμο, ακόμη και όταν το συμφέρον σου ή και η ίδια σου η ζωή κινδυνεύει. Είναι δύσκολο να βρει κανείς μια μόνο λέξη. Δεν υπάρχει λέξη πιο γεμάτη από θετικές αξίες, της λέξης «φιλότιμο». Συνοψίζει όλα τα καλά του ελληνικού χαρακτήρα. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να στεκόμαστε πάνω από τη μικροψυχία και τις κοινοτοπίες αν όχι με το φιλότιμο; Μόνο εάν δε ζούμε αποκλειστικά για τον εαυτό μας αλλά με στόχο κάτι μεγαλύτερο από εμάς, μόνο εάν σκεφτόμαστε αυτούς που δεν υπήρξαν τυχεροί στη ζωή, μόνο με αγάπη και τιμή για τους γύρω μας.. γιατί το «φιλότιμο» αφορά την τιμή και την γνώση. Όταν βγαίνεις από το σπίτι σου δεν βγαίνεις μόνος σου. Παίρνεις μαζί σου το όνομα του Πατέρα και της Μητέρας σου. Νιώθεις υπόλογος, όχι μόνο στον εαυτό σου, αλλά και στην οικογένειά σου, αυτά ενσωματώνονται στην έννοια του «φιλότιμου». Το «φιλότιμο» είναι ένας κώδικας πέρα από τις κοινωνικές πεποιθήσεις. Υπαγορεύει την έξοδο μας από την ιδιοτέλεια και τη σκοπιμότητα.
Παρατήρησε τα μάτια ενός Έλληνα όταν του λες την λέξη «φιλότιμο» και πάντα θα δεις το βλέμμα του να γλυκαίνει διότι το «φιλότιμο» δεν χειραγωγείται, δεν επηρεάζεται και κανένας τους δεν το ενστερνίζεται από φόβο. Ο Θαλής ο Μιλήσιος έλεγε ότι το φιλότιμο για τον Έλληνα είναι σαν την αναπνοή. Έτσι έζησε η Ελλάδα και έγινε ο φωτοδότης της Δύσεως, με τα σπουδαία και μοναδικά του επιτεύγματα στα Γράμματα, στις Τέχνες, στον Πολιτισμό. Μεταλαμπαδεύει τη φωτιά, το πνεύμα που σχηματοποιεί τους ανθρώπους, τους στρέφει στο φιλάλληλο, το ευγενές, τα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Αρκεί το «φιλότιμο» να γίνει η ουσία της αναζήτησης μας και να διαπερνά το είναι μας. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν αρχαία ιδεώδη του ελληνικού λαού. Όπως και στις μεγάλες μάχες στο στενό των Θερμοπύλων, ήξεραν πως θα πεθάνουν. Ήταν 300 Σπαρτιάτες εναντίον όλων των Περσών. Αλλά γι’ αυτούς δεν υπήρχε μεγαλύτερη δόξα από το θάνατο για την Πατρίδα, για τον τρόπο ζωής τους. Το ίδιο και στις μεγάλες συρράξεις του 20ου αιώνα, Α και Β Βαλκανικός, Α Παγκοσμίου και του Β Παγκοσμίου Πολέμου και τον ψυχρό πόλεμο, φυσικά. Η Ελλάδα πάντα υποστήριζε τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Έτσι και τότε έτσι και τώρα, σήμερα. Έτσι και αύριο!
