Του Νίκου Μελέτη
* Αναδημοσίευση από Πρώτο Θέμα
Οι επανειλημμένες επιθέσεις της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μ. Ζαχάροβα εναντίον της Ελλάδας δεν μπορεί φυσικά να εξηγηθούν μόνο ως αντίδραση για την υποστήριξη που προσφέρει η χώρα μας στην Ουκρανία, όταν ολόκληρη η Δύση αλλά και δεκάδες ακόμη χώρες από όλο τον κόσμο έχουν αποδοκιμάσει την ρωσική εισβολή και κατοχή στην Ουκρανία και πολλές ακόμη συνεισφέρουν στρατιωτικά για την άμυνα της Ουκρανίας πολύ περισσότερο από ό,τι η Ελλάδα.
Η κ. Ζαχάροβα εκφράζοντας έναν ιδεολογικό «ιμπεριαλισμό» θεωρεί ίσως ότι η Ελλάδα είναι από τους πιο ευαίσθητους κρίκους στην Δύση, λόγω και της παραδοσιακής συμπάθειας του ελληνικού λαού προς τον ομόδοξο ρωσικό, ώστε να συνεχίσει η Μόσχα να ασκεί επιρροή στην Ελλάδα και να υπονομεύσει έτσι την ενότητα του Δυτικού Στρατοπέδου. Ή τουλάχιστον να «τιμωρήσει» την ελληνική κυβέρνηση η οποία έχει κάνει σαφή στρατηγική επιλογή εναντίον του ρωσικού αναθεωρητισμού για λόγους και στρατηγικούς αλλά και εθνικούς.
Καθώς η Ελλάδα δεν μπορεί να δίνει μάχη στρατηγικού χαρακτήρα που αφορά και την επιβίωση του Ελληνισμού, εναντίον του τουρκικού αναθεωρητισμού στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο αλλά και στην Κύπρο εναντίον της συνεχιζόμενης κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού και να εμφανίζεται «ουδέτερη» ή ακόμη και θετική, στην παράνομη εισβολή και κατοχή στην Ανατολική Ουκρανία.
Η κ. Ζαχάροβα πότε επικαλείται την «Εθνική Αντίσταση» πότε την Επανάσταση του 1821 για να υπενθυμίσει τους δεσμούς της Ελλάδας με την Ρωσία. Σε ό,τι αφορά την Εθνική Αντίσταση ίσως δεν έχει αντιληφθεί ότι τα εκατομμύρια των Ελλήνων που αντιστάθηκαν στον ναζισμό και χαιρέτισαν την μεγάλη συνεισφορά της Σοβιετικής Ένωσης στον αγώνα αυτό, κάθε άλλο παρά ήταν υπέρ της μετατροπής της Ελλάδας σε χώρα των Σοβιέτ των Βαλκανίων. Αντιθέτως η Ελλάδα αντιμετώπισε για μεγάλο διάστημα την αποσχιστική απειλή προερχόμενη από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής.
Σε ό,τι αφορά στο 1821 επίσης η ρωσική συνεισφορά έχει καταγραφεί από τους ιστορικούς, δεν περιορίζεται μόνο στην «παραχώρηση» του Καποδίστρια αλλά δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι η Ρωσία εξυπηρετούσε τα δικά της συμφέροντα και τις δικές της σφαίρες επιρροής μέσα από την στήριξη της Ελληνικής Επανάστασης, σε μια περίοδο που δεν έλειψαν και κινήσεις εγκατάλειψης των Ελλήνων στην τύχη τους.
Από τα βιβλία ιστορίας της κ. Ζαχάροβα όμως λείπει το Κεφάλαιο του Μικρασιατικού Αγώνα και έτσι αγνοεί μάλλον το πώς η Σοβιετική Ρωσία βοήθησε σε όλες τις δύσκολες στιγμές του τον Κεμάλ μέχρις ότου «ρίξει τους Έλληνες στην Θάλασσα» όπως συχνά καμαρώνει ο κ. Ερντογάν, οδηγώντας στην Μικρασιατική Καταστροφή.
Όμως η συζήτηση αυτή που ανοίγει η κ. Ζαχάροβα είναι όλη λάθος. Η τσαρική Ρωσία του 19ου αιώνα δεν έχει σχέση με την Σοβιετική Ένωση και πολύ περισσότερο η Σοβιετική Ένωση δεν έχει σχέση με την σημερινή Ρωσία.
Και ότι οι φιλικοί, ιστορικοί και πνευματικοί δεσμοί των δυο λαών και δεν σημαίνουν σε καμιά περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα δίνει «λευκή επιταγή» στην Ρωσία του Β. Πούτιν και θα καθαγιάζει κάθε κίνηση του, κάθε επίθεση εναντίον της διεθνούς νομιμότητας, την καταστροφή μιας ανεξάρτητης χώρας και την δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, με συνέπειες και στις δικές μας ζωές στην Ελλάδα.
Η κ. Ζαχάροβα είναι εκπρόσωπος ενός αυταρχικού καθεστώτος που εκλαμβάνει ως φίλους μόνο τα υπάκουα στρατιωτάκια. Και αυτό ενοχλεί την ρωσική ηγεσία με την Ελλάδα. Ότι η χώρα μας δεν είναι Λευκορωσία.
Ενοχλήθηκε το Κρεμλίνο επειδή δεν προσκλήθηκαν Ρώσοι διπλωμάτες στις επετειακές εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου. Αλλά αυτό γίνεται διαρκώς από το ξέσπασμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Όσο για την μη ανταπόκριση της Ελληνίδας πρεσβευτή στην Μόσχα στην πρόσκληση του κ. Λαβρόφ προς τους ευρωπαίους διαπιστευμένους πρεσβευτές, υπήρξε συλλογική απόφαση της Ε.Ε. να μην συμμετέχει κανείς ευρωπαίος διπλωμάτης στο «ραντεβού» αυτό.
Και πριν βεβαίως η κ. Ζαχάροβα εκφράσει την θλίψη της που η Ελλάδα ενισχύει την Ουκρανία που πραγματοποιεί επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων της Αζοφικής, ίσως θα ήταν προτιμότερο να απολογηθεί για την καταστροφή που υπέστη η Μαριούπολη και άλλα κέντρα του Ελληνισμού στην περιοχή κατά την διάρκεια της ρωσικής επίθεσης..
Είναι προφανές ότι η κ. Ζαχάροβα θέλει να απειλήσει την Ελλάδα και να υπονομεύσει την στήριξη που προσφέρει η χώρα μας στην Ουκρανία η οποία δεν είναι και τόσο σημαντική βεβαίως. Θέλει ίσως να αποτρέψει μια απόφαση για μεταφορά μέσω τρίτων των ρωσικών πυραυλικών που έχουν απομείνει στο ελληνικό οπλοστάσιο (συμπεριλαμβανομένων και των S-300) στην Ουκρανία, που θα σημάνουν και το τέλος της σχέσης της Ελλάδας με ρωσικά εξοπλιστικά. Επίσης θέλει να υπονομεύσει την αναβάθμιση του Λιμανιού της Αλεξανδρούπολης ως εναλλακτικής πύλης για ενέργεια αλλά και για στρατιωτικές δυνάμεις προς τα Βαλκάνια αλλά και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Και για αυτό επιτίθεται στην Ελλάδα.
Οι φιλικοί δεσμοί της Ελλάδας με την Ρωσία καταστρέφονται από το καθεστώς Πούτιν και όχι από την Αθήνα. Και όταν ο πόλεμος αυτός τελειώσει, όταν η ελευθερία αποκατασταθεί στην Ρωσία και η χώρα επιστρέψει στην διεθνή νομιμότητα, οι δυο λαοί και οι δυο χώρες θα μπορέσουν και πάλι να τείνουν χείρα φιλίας. Σε μια σχέση ισότιμη και όχι ως σχέση αφεντικού προς υποτακτικό όπως θα ήθελε η κ. Ζαχάροβα. Για τέτοιες σχέσεις ας κοιτάξει αλλού. Πιθανόν στην Λευκορωσία Και εκεί για όσο μόνο συντηρείται στην εξουσία το pet του προέδρου Πούτιν, ο Αλ. Λουκασένκο.
Πηγή : Πρώτο Θέμα
