Η επέκταση και η ανακατασκευή της εξωτερικής μορφής του κτιρίου της Εθνικής Πινακοθήκης θα απαλλάξει την Αθήνα από ένα ακατανόητο, αν όχι άσχημο κτίριο. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με το φασιστικής έμπνευσης καταθλιπτικό κτίριο του Πολεμικού Μουσείου.
Η οικοδόμηση νέων δημοσίων κτιρίων τα τελευταία είκοσι χρόνια, με εξαίρεση το κτίριο Μπότα της Εθνικής Τράπεζας στην Πλατεία Κοτζιά και της Εθνικής Ασφαλιστικής στη Συγγρού, ήταν μια ανελέητη κακογουστιά και μια ασύστολη σπατάλη χρημάτων. Τα νέα δημόσια κτίρια είναι που δίνουν τον τόνο σε μια πόλη, τουλάχιστον στην Ελλάδα, όπου η παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν τραγική αν κρίνουμε από τα γυάλινα κουτιά του Βωβού.
Γυάλινα πετάσματα θα «ντύσουν» όλη σχεδόν την πρόσοψη του υπάρχοντος κτιρίου της Εθνικής Πινακοθήκης μεταφέροντας το φυσικό φως ως και τα υπόγεια, ενώ μία γυάλινη σπείρα, που μέσα της θα κρύβει έναν ανελκυστήρα και μια περιελισσόμενη σκάλα, θα οδηγεί σε τρία νέα, υπόγεια επίπεδα. Το έργο έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ με 32 εκατ. ευρώ και τη γενναία χορηγία 13 εκατ. ευρώ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Μια καλή ιδέα θα ήταν να συμμετέχουν και οι πολίτες στην επιλογή των σχεδίων για τα μεγάλα κτίρια μιας πόλης, δημόσια και ιδιωτικά, διότι το γούστο των «επιτροπών» δεν έχει αποδώσει τα προσδοκώμενα. Το διαδίκτυο είναι ένας τρόπος. Μπορούν να βρεθούν κι άλλοι. Το σημαντικό είναι ο πολίτης να μπορεί να έχει λόγο για τα δημόσια κτίρια της πόλης του και να μην υποχρεώνεται να αντέχει κακογουστιές ή διαπλοκές ή και τα δύο μαζί.
