Γράφει η Έφη Αλικάκου
Μετά από ομόφωνη απόφαση της κεντρικής εφορευτικής επιτροπής, αναβλήθηκαν οι εσωκομματικές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία, μετά την κατάρρευση του ηλεκτρονικού συστήματος που είχε ως αποτέλεσμα να μην ανοίξουν οι κάλπες το πρωί της Κυριακής. Η εταιρεία που έχει αναλάβει το έργο της μηχανοργάνωσης είχε πολλά προβλήματα και δεν ήταν τεχνικά έτοιμη να ξεκινήσει η εκλογική διαδικασία στην ώρα τους, δηλ. στις επτά το πρωί της Κυριακής 22 Νοεμβρίου ενώ έλειπαν ακόμα και οι φορτιστές- χειριστές των μηχανημάτων.
50 ημέρες προεκλογικός αγώνας, υποσχέσεις, συναντήσεις, ομιλίες, καλλιέργειας εντυπώσεων εξελίχθηκαν σε ένα μεγαλειώδες φιάσκο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πρέπει soon or late (μάλλον soon) να προβεί σε ειλικρινή αναζήτηση ευθυνών και να φανεί αμείλικτο απέναντι στους αμελείς. Τόσες προετοιμασίες «πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη». Εν προκειμένω αυτή η άβυσσος προστίθεται στο κίνδυνο πολιτικού αφανισμού της μεγαλύτερης κεντροδεξιάς παράταξης που έχει περάσει από τη χώρα.
Μπορεί να αποφασίστηκε αναβολή των εκλογών ωστόσο η Νέα Δημοκρατία σίγουρα απώλεσε πολλούς ψηφοφόρους, κυρίως μη μέλη που ορθώς είχαν αποφασίσει να σπεύσουν στις κάλπες αναγνωρίζοντας τη κρισιμότητα εκλογής Προέδρου ένεκα της περιόδου κρίσης που διανύουμε. Η κυβέρνηση διατηρεί μία ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και αν και το Μαξίμου ψιθυρίζει σενάρια οικουμενικής κυβέρνησης σε περίπτωση απώλειας κι άλλων βουλευτών, πολλοί κύκλοι μιλούν και πάλι για προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Με φόντο αυτή τη πασιφανή κυβερνητική αστάθεια που εντείνει την αβεβαιότητα του λαού, μέρα με τη μέρα όλα τα σωσίβια ξεφουσκώνουν και τα εναλλακτικά καταφύγια λιγοστεύουν. Σήμερα συντελέστηκε το αποκορύφωμα. Αυτή τη στιγμή κάθε έλληνας εκλογέας είτε εξωκομματικός της Νέας Δημοκρατίας είτε ακόμα και ψηφοφόρος αναρωτιέται το εξής απλό: «Αν δεν μπορούν να συντονίσουν αποτελεσματικά μία εσωτερική εκλογική διαδικασία, για ποιο λόγο να τους εμπιστευτούμε τα ηνία μίας χώρας που σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία μπαίνει σε νέο κύκλο ύφεσης με αμετάβλητο το ΑΕΠ και την ίδια ώρα έχει δεσμευτεί να ψηφίσει όλα αυτά τα επώδυνα μέτρα;».
Εύλογη απορία στην οποία δεν μπορεί να δοθεί εύκολα ικανοποιητική απάντηση. Έτσι συμβαίνει πάντοτε με τα εύλογα ερωτήματα διότι το περιεχόμενο τους αν και απλοϊκό δύναται να αφοπλίσει τον αναλυτή. Ο απλός άνθρωπος που δεν κατέχει από περγαμηνές πολιτικής ανάλυσης αλλά έχει θητεύσει αβασάνιστα στο στρατόπεδο του δικομματισμού που, αναρωτιέται εύλογα σήμερα που θα στραφεί τώρα που έχοντας δοκιμάσει το Τσίπρα και ενώ είχε στρίψει το τιμόνι προς τα δεξιά, η ανοργανωσιά του κόμματος- ρεζέρβα χτύπησε κόκκινο.
Το πολιτικό σκηνικό μέρα με τη μέρα στερεύει και τα δεκανίκια λιγοστεύουν και μπορείς μόνο να αναρωτιέσαι όπως είχε κάνει στο παρελθόν ο Γιώργος Σεφέρης: «Πότε θα ανθίσουν τούτοι οι τόποι, πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθρωποι να συνοδεύσουν τη βλακεία στη τελευταία της κατοικία;».
