Γράφει ο Όμηρος Τσάπαλος
Follow @OmirosTsapalos
Η συμφωνία με τους δανειστές είναι θέμα λίγων ημερών είτε να κλείσει είτε να οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Οι ενδείξεις λένε ότι υπάρχει πρόοδος σε αρκετά ζητήματα, ωστόσο οι «κόκκινες γραμμές» παραμένουν και καμία από τις δυο πλευρές δεν δείχνει διατεθειμένη να κάνει πίσω.
Η Νέα Δημοκρατία περιμένει εδώ και 4 μήνες την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης. Λόγω της ρευστής πολιτικής και οικονομικής κατάστασης και παρά την συντριπτική της ήττα στις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία αρνείται να προχωρήσει στα αναγκαία βήματα ανανέωσης και εσωτερικής… ψυχανάλυσης που είναι απαραίτητα για ένα κόμμα εξουσίας, εφόσον φυσικά θέλει να ξανακυβερνήσει στο μέλλον.
Τα βασικά σενάρια για τη Νέα Δημοκρατία είναι τρία και συνδέονται άμεσα με τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση.
Το πρώτο σενάριο είναι να υπάρξει τελική συμφωνία και ο Αλέξης Τσίπρας να καταφέρει να την περάσει από την Βουλή χωρίς απώλειες, ζητώντας ενδεχομένως και την συγκατάθεση των πολιτών μέσω δημοψηφίσματος. Αν συμβεί αυτό, τότε η Νέα Δημοκρατία θα βρεθεί εν μέσω σοβαρής εσωτερικής κρίσης και με ευθεία αμφισβήτηση του Προέδρου της Αντώνη Σαμαρά. Θα είναι θέμα ημερών, ίσως και ωρών, να υπάρξουν ραγδαίες εσωκομματικές εξελίξεις μιας και θα μιλάμε για ωμή διάψευση της διαπραγματευτικής τακτικής της προηγούμενης κυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία θα κληθεί να υιοθετήσει νέα αντιπολιτευτική ρητορική, με νέα πρόσωπα και νέο ιδεολογικό πρόσημο. Και αυτό θα πάρει χρόνο και δεν θα συμβεί ούτε αναίμακτα ούτε πάντοτε αποτελεσματικά…
Το δεύτερο σενάριο είναι να υπάρξει μεν συμφωνία αλλά τόσο κακή που ο Αλέξης Τσίπρας να αναγκαστεί να αναζητήσει συμμάχους εκτός των ήδη υπαρχόντων λόγω διαρροών και αποχωρήσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ πιθανό Ανεξάρτητοι Έλληνες και Αριστερή Πλατφόρμα να αντικατασταθούν απο τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία θα αποτελέσει το μοναδικό φιλοευρωπαικό αντιπολιτευόμενο κόμμα και ενδεχομένως να συσπειρώσει γύρω της δυσαρεστημένους ψηφοφόρους που θέλουν την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη αλλά που αναπολούν ταυτόχρονα και το mail Χαρδούβελη μπροστά σε αυτά που θα κληθούν να πληρώσουν με τα νέα μέτρα που έρχονται. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Αντώνης Σαμαράς θα παραμείνει στη θέση του, εφόσον όμως προχωρήσει σε παράλληλο ανασχηματισμό των δομών και των ρόλων εντός του κόμματος, για να μπορέσει να λειάνει τις εσωκομματικές αντιδράσεις και ταυτόχρονα να χτίσει από το μηδέν μια δυναμική νίκης για τις επόμενες εκλογές. Θα επενδύσει στη γρήγορα φθορά της Κυβέρνησης, όπως συνέβη και με την Κυβέρνηση Παπανδρέου πριν από 3 χρόνια.
Το τρίτο σενάριο είναι αυτό της οικουμενικής κυβέρνησης. Να μην οδηγηθούμε σε συμφωνία, τα περιθώρια για εκλογές ή δημοψήφισμα να έχουν εκλείψει και ο μόνος όρος των δανειστών για μια έκτακτη χρηματοδότηση επιβίωσης για την χώρα να είναι η συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Αντώνης Σαμαράς θα κληθεί να αναλάβει ενδεχομένως θέση αντιπροέδρου μιας Κυβέρνησης με Πρωθυπουργό ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, που σκοπό θα έχει την διασφάλιση της παραμονής της χώρας στον στενό πυρήνα της Ευρώπης μέσα από γενναίες μεταρρυθμίσεις. Θα μιλάμε για μια πολιτική και όχι τεχνοκρατική διακυβέρνηση οικουμενικής ευθύνης.
Το τέταρτο σενάριο της συνολικής ρήξης και της χρεοκοπίας δεν το σκέφτομαι καν. Γιατί τότε δεν θα μιλάμε για το τι θα κάνει η Νέα Δημοκρατία αλλά για το τι θα κάνουν οι πολίτες για να επιβιώσουν.
Ό,τι και να συμβεί ένα είναι σίγουρο. Ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρος της Αντώνης Σαμαράς θα αναγκαστούν να φύγουν από την stand by κατάσταση που βρίσκονται εδώ και 4 μήνες. Θα αναγκαστούν είτε να αναλάβουν δράση στα πλαίσια μιας Κυβέρνησης, είτε στα πλαίσια της Αντιπολίτευσης, είτε να αναληφθεί δράση εσωκομματική με σκοπό την ριζική ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας. Ο καιρός της ανοιξιάτικης ραστώνης τελειώνει και ο καθένας προετοιμάζεται για τις θερμές ημέρες που πλησιάζουν.
Υγ. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μένοντας πιστοί στην στρατηγική τους να αποτελέσουν δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν και το νομοσχέδιο για την Παιδεία. Η τακτική Καμένου είναι να στηρίζει τη Κυβέρνηση και μόλις δει την αναγκαστική μνημονιακή στροφή της να φύγει από το κυβερνητικό σχήμα. Θα συνεχίσει τον δρόμο της αντιμνημονιακής ρητορικής που τόσο διέβαλε το πολιτικό σύστημα και το ιδεολογικό στίγμα των κομμάτων. Επομένως «τι ψυχή έχει ένα τόσο δα μικρό νομοσχέδιο για την Παιδεία (άλλωστε κατα διαόλου πάει) όταν μπορούμε να κυβερνήσουμε τη χώρα»;
