Η έρευνα επικεντρώθηκε σε μια πρωτεΐνη που ονομάζεται αμυλοειδές-βήτα. Αυτή η πρωτεΐνη συνήθως εκτελεί τις λειτουργίες της στον εγκέφαλο σε διαλυτή μορφή, που σημαίνει ότι διαλύεται στο νερό, αλλά μερικές φορές σκληραίνει και σχηματίζει «συστάδες», γνωστές ως αμυλοειδείς πλάκες.
Ερευνητές με επικεφαλής τον Alberto Espay και τον Andrea Sturchio, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Karolinska στη Σουηδία, δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο Journal of Alzheimer’s Disease.
Για περισσότερα από 100 χρόνια, η συμβατική σκέψη στην έρευνα για το Αλτσχάιμερ υπαγόρευε ότι η ασθένεια προκλήθηκε από τη συσσώρευση πλακών αμυλοειδούς στον εγκέφαλο. Αλλά ο Espay και οι συνεργάτες του θεώρησαν ότι οι πλάκες είναι απλώς συνέπεια της πτώσης των επιπέδων του διαλυτού βήτα αμυλοειδούς στον εγκέφαλο. Αυτά τα επίπεδα μειώνονται επειδή η φυσιολογική πρωτεΐνη, υπό συνθήκες βιολογικού, μεταβολικού ή λοιμώδους στρες, μετατρέπεται σε μη φυσιολογικές αμυλοειδείς πλάκες.
«Το παράδοξο είναι ότι τόσοι πολλοί από εμάς συσσωρεύουν πλάκες στον εγκέφαλο καθώς γερνάμε, και ωστόσο πολύ λίγοι από εμάς που έχουμε πλάκες θα αναπτύξουμε άνοια. Ωστόσο, οι πλάκες παραμένουν στο προσκήνιο καθώς σχετίζονται με την ανάπτυξη βιοδεικτών και θεραπευτικών στρατηγικών», εξήγησε ο Espay, καθηγητής νευρολογίας στο UC College of Medicine.
Στη νέα μελέτη, η ομάδα εξέτασε τα επίπεδα αμυλοειδούς-βήτα σε μια υποομάδα ασθενών με μεταλλάξεις που προβλέπουν υπερέκφραση πλακών αμυλοειδούς στον εγκέφαλο, οι οποίες πιστεύεται ότι κάνουν τους ανθρώπους πιο πιθανό να αναπτύξουν νόσο του Αλτσχάιμερ.
Ακόμη και σε αυτή την ομάδα ασθενών που θεωρείται ότι διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για Αλτσχάιμερ, οι ερευνητές βρήκαν παρόμοια αποτελέσματα με τη μελέτη του γενικού πληθυσμού.
«Διαπιστώσαμε ότι τα άτομα που ήδη συσσωρεύουν πλάκες στον εγκέφαλο και που είναι σε θέση να δημιουργήσουν υψηλά επίπεδα αμυλοειδούς-βήτα έχουν χαμηλότερο κίνδυνο άνοιας για μια περίοδο τριών ετών», δήλωσε ο Espay.
Η έρευνα έχει δείξει ότι, στην πραγματικότητα, ένα βασικό επίπεδο διαλυτού αμυλοειδούς-βήτα στον εγκέφαλο άνω των 270 πικογραμμαρίων ανά χιλιοστόλιτρο επιτρέπει στους ανθρώπους να παραμένουν γνωστικά φυσιολογικοί ανεξάρτητα από την ποσότητα αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο.
«Είναι πραγματικά πολύ λογικό, αν ξεφύγετε από τις προκαταλήψεις που έχουμε δημιουργήσει για τόσο καιρό, ότι μια νευροεκφυλιστική διαδικασία προκαλείται από κάτι που χάνουμε, το αμυλοειδές-βήτα, αντί για κάτι που συσσωρεύουμε, τις πλάκες αμυλοειδούς. Ο εκφυλισμός είναι μια διαδικασία απώλειας και αυτό που χάνουμε αποδεικνύεται πολύ πιο σημαντικό», είπε ο Espay.
