Γράφει ο Γιάννης Κεσσόπουλος
gkessopoulos@gmail.com
Φυσικά, δεν ήθελα να ξεγελάσω κανέναν –ούτε μπορούσα- όταν ανέβασα αυτή τη φωτογραφία στο facebook. Και φυσικά δεν βρισκόμουν στα Κουφονήσια. Πρωί πρωί στη Νέα Ηράκλεια, μόλις 25 λεπτά από τη Θεσσαλονίκη, τα νερά ήταν τόσο καθαρά που θύμιζαν κυκλαδονήσια. Σκεφτόμουν απλώς ότι πολλά πράγματα είναι απλώς στο μυαλό μας, ότι η Θεσσαλονίκη τελικά έχει θάλασσα (στα 25′, όσο δηλαδή πας όταν είσαι στο νησί), ότι έχουμε θησαυρό στα χέρια μας, ότι κάπου κοντά πρέπει να είναι ο παράδεισος, ότι τόσα χρόνια σνομπάραμε κι ότι έπρεπε να έρθει η κρίση για να γνωρίσουμε την Ν. Ηράκλεια, ότι πολλά θα ήταν αλλιώς εάν τα αξιοποιούσαμε αλλιώς κλπ.
Ομολογώ ότι το είχα ξανακάνει πριν από δύο χρόνια. Πάλι επιστρέφοντας από τη Νέα Ηράκλεια, όχι από την εθνική οδό αλλά μέσω Μεσημερίου, όταν αντίκρισα μπροστά μου «terra toscana» -έτσι και το ‘γραψα στο status. Ήταν Αύγουστος, μια βδομάδα πριν είχα ταξιδέψει στη Φλωρεντία και την Τοσκάνη. Το τοπίο ήταν πανομοιότυπο, μιας και η Τοσκάνη το καλοκαίρι δεν είναι τόσο πράσινη όσο μας τη διαφημίζουν οι φίλοι μας οι Ιταλοί, φωτογραφίζοντάς την επιδέξια την άνοιξη. Όμως υπήρχαν βασικές διαφορές. Όλα εκεί είναι πιο φροντισμένα. Από το οδικό δίκτυο μέχρι τις καλλιέργειες. Να μη μιλήσουμε για τη δόμηση. Ακόμη και οι αγροικίες, έχουν χαρακτήρα, όχι κιτς αυθαιρεσία. Τα προσόντα μπορεί να είναι ανάλογα, όμως η εικόνα είναι σαφώς καλύτερη.
Όπως έγραφα τις προάλλες «Πας από δω, πας από κει, ταξιδεύεις, γυρίζεις την Ελλάδα και τον κόσμο, και καταλήγεις να λες στα σοβαρά αυτό που όταν ήσουν νεότερος το έλεγες στ” αστεία. Ότι δηλαδή σαν τη Χαλκιδική δεν έχει…». Φυσικά μιλούσα για τις θάλασσες. Γιατί όλα τα υπόλοιπα τα καταστρέψαμε.
Μερικές εξαιρέσεις, δεν αλλάζουν την εικόνα. Πολλές φορές σκέφτομαι τι θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την κατάσταση, ποια είναι η λύση τέλος πάντων. Εδώ που φτάσαμε δε νομίζω ότι είναι απλή. Γιατί βασικά είναι θέμα νοοτροπίας, άρα παιδείας –όχι μόνο εκπαίδευσης. Και η νοοτροπία για να αλλάξει θέλει πολλά. Είναι επόμενο, λοιπόν, η Νέα Ηράκλεια να μην είναι τόσο δημοφιλής όσο τα Κουφονήσια (και δεν είναι μόνο αυτή). Αν δεν μάθουμε να εκτιμούμε τον τόπο μας και τις αρετές του, τότε πάντα θα είμαστε ουραγοί και θα μας φταίνε οι άλλοι. Οι άλλοι, που έχουν τα φράγκα, αλλά όχι τις θάλασσες και παίρνουν τα Σ-Κ το μποτιλιάρισμά τους για ένα μπανάκι σε κάποια λίμνη…
Την απόλαυσα τη θάλασσα, αλλά με κάτι τέτοιους συνειρμούς με πιάνει η γνωστή μελαγχολία της ανικανοποίητης ανησυχίας.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού. Μακάρι. Εξάλλου μέχρι την 23η Σεπτεμβρίου (φθινοπωρινή ισημερία) έχουμε καλοκαίρι!
