Παρουσιάζοντας ο πρώην Πρωθυπουργός το κυβερνητικό του προγράμμα σε περίπτωση που εκλεγεί πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ παρατηρούσε κανείς μια συνεχιζόμενη σύγκριση των πολιτικών της ΝΔ με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την προσπάθεια απόδειξης πως η πρόταση του εισάγει καινοτόμες πρακτικές σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν το παλιό σύστημα.
Το διλημμα αυτό είναι ψευδεπίγραφο για δυο λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι το κόμμα και ο ίδιος ο κ.Τσιπρας ασχολούνται πολλά χρόνια με την πολιτική πέρα απο το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ μικρότερα τα ποσοστά του. Το κόμμα προήλθε απο τον Συνασπισμό, ο οποίος προϋπάρχει εδώ και παρά πολλά χρόνια, όποτε δεν είναι δυνατόν κανείς να μιλήσει για το κόμμα αυτό λέγοντας ότι είναι νέο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι πρακτικές και οι πολιτικές που έχει ασκήσει είναι πολιτικές του παρελθόντος, οι οποίες είχαν επιτυχία σε προηγούμενα έτη, αλλά δεδομένων των συνθηκών δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε μια Ελλάδα που η οικονομία της είναι πλήρως καταρρακωμένη αν όχι χρεοκοπημένη. Μια απο αυτές τις πρακτικές είναι η διόγκωση του δημοσίου τομέα μέσω της συνεχιζόμενης αύξησης του αριθμού των υπαλλήλων.
Όσο για την σύγκριση με το έτερο μεγάλο κόμμα, οι συνθήκες που έχουν επικρατήσει στην χώρα το προηγούμενο διάστημα δεν επιτρέπουν την σύγκριση αυτή. Γιατί δεν την επιτρέπουν. Διότι πολύ απλά στα προηγούμενα πέντε χρόνια ουδέποτε κινδύνευσαν οι καταθέσεις των πολιτών, ούτε φυσικά και η εθνική περιουσία. Η διαπραγμάτευση που ισχυρίζεται πως έκανε ο απερχόμενος Πρωθυπουργός έφερε ένα νέο μνημόνιο μεγαλύτερο απο τα δυο προηγούμενα με μια υποσημείωση ότι αν η Ελλάδα επιτύχει τους στόχους της, τότε θα ξανά ενταχθεί η ελάφρυνση του χρέους υπό διαπραγμάτευση.
Ακόμη, η συμφωνία αυτή επανέφερε την τρόικα στην Αθήνα, ενώ ο ίδιος έλεγε ότι θα φύγει την επόμενη μέρα που θα αναλάβει την εξουσία. Η συμφωνία προβλέπει και εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πράγμα το οποίο θα πρέπει να εξεταστεί πολύ προσεκτικά ως προς τον τροπο που επηρεάζει τους δανειστές.
Η συμφωνία φέρνει το περιουσιολόγιο, βάζει σε εφαρμογή τον Συνδικαλιστικό νομο, ενώ δεν προχωράει σε απολύσεις στον δημόσιο τομέα, διότι επετράπη η πτώση των συντελεστών του Φόρου Προστιθέμενης αξίας. Απο την άλλη πλευρά, το περιουσιολόγιο είναι ένας τρόπος πλήρους απεικόνισης κάθε περιουσιακού στοιχείου που εχει ένας πολίτης στην κατοχή του.
Φυσικά και η Νεα Δημοκρατία εχει κάνει πολλά λάθη, αλλά το μόνο τραγικό μέτρο που έφερε ήταν ο ΕΝΦΙΑ, ενώ ο κ. Τσίπρας έφερε έμμεσους φόρους προκειμένου να μην αναγκαστεί να προβεί σε μείωση μισθών και συντάξεων. Βέβαια, οι έμμεσοι φόροι έχουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα μειώνουν την αγοραστική αξία των πολιτών.
Ως προς την εξωτερική του πολιτική, την ώρα που χρειαζόταν περισσότερο τους συμμάχους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αποφάσισε να επιλέξει την πολυδιάστατη πολιτική και προσπαθούσε να κάνει επενδύσεις με την Ρωσία, η οποία υπενθύμιζε πως βρίσκεται στο πλευρό της Ελλάδας, όσο εκείνη βρισκόταν εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, πράγμα το οποίο κινδύνευσε να το χάσει όταν η χώρα βγήκε εκτός συμφωνίας και εκεί συνειδητοποίησε πως η Ρωσία δεν θα τον βοηθούσε.
Τέλος, αυτό που δεν είναι σωστό είναι κάποιος να αντιπαραβάλλει το παλιό και το νέο, όταν και οι ίδιες οι πολιτικές του ανήκουν στο παρελθόν και αντιπροσωπεύουν την αριστερά του παρελθόντος. Θα έπρεπε ο απερχόμενος Πρωθυπουργός να κάνει αυτοκριτική αντί να λέει πως εκείνος διαπραγματεύτηκε.
Έν κατακλείδι, η πολιτική της προσέγγισης της Ρωσίας, της αύξησης του δημοσίου τομέα είναι όλες πολιτικές που εφάρμοζαν οι αριστερές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και που στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν μπορούν να εφαρμοστούν, διότι τα κόστη που θα υπάρξουν θα υπερκεράσουν το οφελος.
