To άρθρο του Τόνι Μπάρμπερ στους Financial Times με το οποίο συνέστησε στους Ευρωπαίους ηγέτες να δώσουν οικονομική βοήθεια προς την Κύπρο μόνο αν η Λευκωσία λύσει το Κυπριακό, δεν αποτελεί έκπληξη. Είναι ένα ακόμη κλασικό unfair προς τον ελληνισμό.
Ο ρόλος των Βρετανών στην υπόθεση της Κύπρου είναι γνωστός.
Συχνά το Foreign Office και το φερέφωνό του οι Financial Times ξεχνούν ότι η Κύπρος δεν είναι πια αποικία, ίσως επειδή διατηρούν ακόμη τη βρετανική βάση. Τους διαφεύγει επίσης ότι η Κύπρος είναι χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται ούτε εγγυήτριες, ούτε προστάτιδες δυνάμεις. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά το Λονδίνο, ειδικά τώρα που είμαστε σε μια φάση μετάβασης και εμείς και αυτοί (2 στους 3 Βρετανούς δεν θεωρούν απαραίτητο να παραμείνουν στην ΕΕ).
Ο Μπάρμπερ θεωρεί ότι το περίγραμμα της λύσης δεν μπορεί να είναι παρά μια διζωνική ομοσπονδία με κοινή ιθαγένεια και συμβιβασμούς στο εδαφικό και το περιουσιακό», αναφέρει ο συντάκτης, προσθέτοντας ότι μια τέτοια συμφωνία, υπό τα Ηνωμένα Έθνη. Ξεχνά όμως ότι το πρόβλημα της διευθέτησης δεν βρίσκεται στη Λευκωσία, αλλά στην Άγκυρα. Οι Τουρκοκύπριοι τα βρίσκουν με τους Ελληνοκύπριους.
Ο μαξιμαλισμός της Άγκυρας είναι που μπλοκάρει τη λύση. Ένας μαξιμαλισμός που έχει τακτικό χαρακτήρα, δηλαδή, τους εκβιασμούς και τη μόχλευση σε όλα τα θέματα που δημιουργεί η τουρκική βουλιμία στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου. Για όλα αυτά ο κ. Μπάρμπερ τηρεί σιγήν ιχθύος. Και είναι εύλογο γιατί.
