(Μετα)γράφει η Αθηνά Ταρλά
Με καλέσατε εδώ για να πω δυο λόγια για εκείνους τους Έλληνες που σήμερα καταστρέφονται, όπως έκανα παλιά για εκείνους που έπεσαν στην μάχη πολεμώντας για την πατρίδα τους. Όπως είπα και τότε, θα πω και σήμερα πως οι επικήδειοι γενικά δεν είναι και πολύ του γούστου μου, γιατί τελικά ό,τι θέλει ο καθένας καταλαβαίνει από αυτά που ακούει. Ειδικά τώρα που δεν έχω ευχάριστα να πω, κάποιοι θα με πουν υπερβολικό, κάποιοι άλλοι άσχετο και άλλοι θα πουν πως είμαι απλώς ένα φάντασμα που παραληρεί. Αλλά δεν με πειράζει. Άλλωστε εμείς καθιερώσαμε την παρρησία και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου τη στερήσει.
Προσπαθώντας να βρω λόγια που ταιριάζουν στην περίσταση και καθώς ο λόγος μου προχωρούσε, αντιλήφθηκα πως έγραφα ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που είχα εκφωνήσει τότε, εκείνα που ο καλός μου φίλος Θουκυδίδης είχε την καλοσύνη να διασώσει στο βιβλίο της ιστορίας του. Ιστορία που, παρεμπιπτόντως, αν είχατε ευλαβικά μελετήσει δεν θα χρειαζόταν τώρα να σας εκφωνώ επιτάφιους. Τέλος πάντων, αφού όσα έχω να πω είναι τα αντίθετα από εκείνα που είπα τότε, ομολογώ ότι δεν βασάνισα άλλο το μυαλό μου· απλώς πήρα τον παλιό επιτάφιο και έκανα το άσπρο μαύρο. Χρειάστηκε να μετατρέψω λίγο κάποια σημεία που αφορούν τα πολεμικά, ώστε να τα προσαρμόσω στην δική σας περίπτωση, αλλά κατά τα άλλα ο λόγος έμεινε ίδιος. Απλώς, σας τον παρουσιάζω από την ανάποδη, όπως ακριβώς σας ταιριάζει. ῎Αρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον·
«Αυτά όλα που παραλάβατε από εμάς, που ονομάζετε προγόνους σας, τα αφήσατε και ρήμαξαν σε τέτοιο βαθμό, που η χώρα δεν μπορεί πια να τα βγάλει πέρα ούτε σε πόλεμο ούτε σε ειρήνη. Δεν θα αναλύσω τις επιλογές που σας οδήγησαν σε αυτή την αθλιότητα, γιατί τις γνωρίζετε πολύ καλά. Θα σας πω όμως ποιες αρχές και αξίες περιφρονήσατε και φέρατε τη χώρα σε αυτό το χάλι.
Πρώτ’ απ’ όλα σε τίποτα δεν πρωτοτυπείτε, όπως κάναμε εμείς, μόνο κοιτάτε πώς θα αντιγράψετε τους τρόπους των άλλων. Κανένα παράδειγμα προς μίμηση δεν έχετε παρουσιάσει. Ισχυρίζεστε ότι έχετε Δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα είναι Ολιγαρχία. Διότι δεν είναι όλοι οι πολίτες ίσοι απέναντι στον νόμο όταν κρίνονται οι ιδιωτικές τους διαφορές. Και στα δημόσια αξιώματα δεν επιλέγετε τον ικανότερο, αλλά τον διάσημο ή τον ισχυρό ή αυτόν με τις κατάλληλες γνωριμίες. Στην τύχη δηλαδή. Και, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να ωφελήσει τη χώρα αλλά είναι φτωχός ή δεν έχει ισχυρή κοινωνική θέση, δεν τον αφήνετε να προκόψει. Ε, δεν είναι Δημοκρατία αυτό.
Στις ιδιωτικές σας συναλλαγές πάλι, στραβομουτσουνιάζετε μόλις δείτε κάποιον να επιτυγχάνει. Ζηλεύετε, θυμώνετε, καταριέστε. Και σαν να μην είναι αρκετό το κακό που κάνετε στη χώρα με τον φθόνο σας, συνηθίζετε να παρανομείτε σε κάθε ευκαιρία, από εσωτερική παρόρμηση. Απαξιώνετε τους ηγέτες σας και αγνοείτε τους νόμους, ειδικά εκείνους που προστατεύουν τους αδικημένους. Κι έχετε σχεδόν εξαφανίσει και εκείνους τους νόμους, που αν και άγραφοι, είναι ντροπή να τους περιφρονεί κανείς. Αδιανόητα πράγματα, αν ρωτάτε τη γνώμη μου!
Έχετε συσκοτίσει το πνεύμα σας με βλακώδεις διασκεδάσεις και ζώντας σε πόλεις βρώμικες, γκρίζες χωρίς τέχνη και ομορφιά. Καθόλου παράξενο που περιφέρεστε ασκόπως βουτηγμένοι στην κατάθλιψη.
Επιπλέον, η Ελλάδα έχει τόσο αποδυναμωθεί οικονομικά που όλα τα αγαθά έρχονται από τις άλλες χώρες και σχεδόν τίποτα δεν παράγεται εδώ. Πώς στην ευχή το αφήσατε να γίνει;
Τώρα, όσον αφορά την εθνική σας ασφάλεια, είστε το κάτι άλλο. Η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι και μπαίνει ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τη βλάψει, όχι επειδή έχετε την πεποίθηση ότι είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε οποιονδήποτε κίνδυνο, αλλά επειδή δεν είσαστε ικανοί να προβλέψετε τους κινδύνους και να είσαστε προετοιμασμένοι. Κι ενώ οι υπόλοιποι προετοιμάζονται από την παιδική ηλικία για δράση, εσείς επαναπαύεστε στις ανέσεις σας και μπροστά στον κίνδυνο χάνετε τελείως το θάρρος σας. Εμείς, είχαμε ανοιχτή την πόλη μας, αλλά δεν κοιμόμασταν όρθιοι. Καμία σύγκριση, για να μην κοροϊδευόμαστε.
Ενώ λοιπόν οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής σας συνάπτουν συμμαχίες και προσπαθούν να συνεργάζονται αρμονικά στην αντιμετώπιση των κινδύνων, εσείς παραμένετε απομονωμένοι και βλέπετε παντού εχθρούς, με αποτέλεσμα σε κάθε περίσταση να καταλήγετε ζημιωμένοι. Άθλος ανοησίας!
Επίσης, καθόλου δεν γνωρίζετε πώς να εκμεταλλεύεστε τις δυνάμεις σας, αλλά τα παίζετε όλα για όλα ακόμα και στις περιπτώσεις που θα μπορούσατε να κερδίσετε σε ένα σημείο. Έτσι, διαπραγματεύεστε για ένα συγκεκριμένο ζήτημα και καταφέρνετε να ηττηθείτε σε όλα τα ζητήματα ταυτόχρονα. Και φαίνεται κάθε φορά πως η Ελλάδα σε όλες τις υποθέσεις είναι αδύναμη και στα πάντα υποδεέστερη των άλλων. Κατά συνέπεια, συνεχίζετε τον ανέμελο βίο σας, αγνοώντας τον επερχόμενο κίνδυνο και καταντάτε τόσο νωθροί, ώστε ακόμα και για να αμυνθείτε υπέρ της χώρας σας, πρέπει να σας το επιβάλλει ο νόμος. Κι επειδή δεν έχετε καθαρή ματιά για το μέλλον, σας καταβάλλει ένας φόβος γενικός και απροσδιόριστος, τον οποίο δεν μπορείτε ούτε να εντοπίσετε ούτε να αξιολογήσετε.
Και μακάρι να ήταν μόνο αυτά!
Μισείτε το κάλλος της απλότητας, μισείτε τα γράμματα και ταυτόχρονα είστε μαλθακοί. Ο πλούτος είναι για εσάς περισσότερο αφορμή για επίδειξη παρά ευκαιρία για να δημιουργήσετε έργα. Ντρέπεστε για τη φτώχια σας, ενώ δεν ντρέπεστε που δεν κάνετε αυτό που πρέπει για να γλιτώσετε από αυτήν. Ούτε είστε ικανοί να διαχειριστείτε μόνοι σας τις δημόσιες υποθέσεις σας, διότι ο καθένας φροντίζει μόνο για το δικό του συμφέρον, καθιστώντας τον εαυτό του πολιτικώς αναλφάβητο.
Μόνοι εσείς στον δυτικό κόσμο θεωρείτε αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά φιλήσυχο, αντί να τον στιγματίζετε ως άχρηστο. Εμείς τον περιγελούσαμε σε τέτοιο βαθμό, που η λέξη «ιδιώτης» κατέληξε να σημαίνει «ηλίθιος». «Idiot» δεν λένε οι αγγλόφωνοι τον ηλίθιο; Ε, από εμάς το πήραν, όπως πήραν και πολλά άλλα που εσείς περιφρονήσατε. Ούτε ενδιαφέρεστε να ενημερωθείτε πλήρως για μία σοβαρή πολιτική υπόθεση, αλλά υιοθετείτε αβίαστα όποια άποψη σας ακουστεί ωραία και γι’ αυτό λαμβάνετε πάντα τις λάθος αποφάσεις. Είναι εντυπωσιακό πόσο απεχθάνεστε τα ορθολογικά επιχειρήματα και πόσο εύκολα θεωρείτε αμπελοφιλοσοφίες εκείνα που δεν καταλαβαίνετε. Νομίζετε πως τα λόγια βλάπτουν τα έργα και ορμάτε ασυλλόγιστα και το θράσος που γεννά η αμάθεια, αντί να σκεφτείτε προσεκτικά εκείνο που σκοπεύετε να επιχειρήσετε. Και αν συμβεί να αποκτήσετε γνώση για ένα θέμα, τότε γίνεστε οκνηροί και άτολμοι· στέκεστε αποσβολωμένοι περιμένοντας την καταστροφή σας. Μία δυνατή και δίκαιη ψυχή όμως, ενημερώνεται πλήρως για τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα κάθε απόφασης και παρ’ όλα αυτά δεν προσπαθεί να αποφύγει τους κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπίσει.
Όσο για τις σχέσεις σας με τις άλλες χώρες, και εκεί μαντάρα τα έχετε κάνει.
Αντί να αποκτάτε φίλους ευεργετώντας τους, ζητιανεύετε συνεχώς την συμπάθεια και τα χρήματά τους ή, ακόμα χειρότερα, τα απαιτείτε. Προσπαθείτε να εξαργυρώσετε τη δική μας δόξα και αυτό είναι ύβρις. Ως εκ τούτου κανείς δεν σας υπολογίζει ως αξιόπιστο φίλο, διότι όλοι γνωρίζουν πως αυτός που ευεργετείται, ό, τι προσφέρει στους ευεργέτες του το προσφέρει βαρυγκωμώντας μόνο επειδή πρέπει να εξοφλήσει το χρέος. Θέτοντας τον εαυτό σας σε αυτή τη μίζερη θέση δεν έχετε υγιείς φιλίες με τα άλλα κράτη καθώς παρουσιάζεστε ως άνθρωποι που δεν εκτιμούν την ελευθερία. Ούτε εγώ εκτιμούσα εκείνες τις πόλεις του καιρού μου που σας έμοιαζαν.
Συνοψίζοντας λέω ότι η συνολικά η Ελλάδα έχει καταντήσει το υπόδειγμα αμορφωσιάς της Ευρώπης και όποιος από εσάς έχει επίγνωση της κατάστασης (εγώ ευτυχώς τα τίναξα) ντρέπεται να συναναστραφεί με τους πολίτες των άλλων χωρών. Αντιθέτως, εκείνος που έχει μεσάνυχτα δεν ντρέπεται καθόλου, αλλά ρεζιλεύεται καθώς καυχιέται για επιτεύγματα που δεν έχει κατορθώσει και προσόντα που δεν διαθέτει. Και η γενική κατάσταση της Ελλάδας καθιστά το γεγονός αυτό ολοφάνερο. Γιατί από όλες τις χώρες της Ευρώπης που αντιμετώπισαν παρόμοια κρίση, μόνο η Ελλάδα αποδείχτηκε κατώτερη από τη φήμη της και μόνο αυτή έγινε περίγελως στους έξω και αιτία αγανάκτησης για τους πολίτες της, που συνεχώς παραπονιούνται για το πόσο ανάξιοι είναι αυτοί που τους κυβερνούν. Αυτοί τους οποίους ψηφίζουν οι ίδιοι!
Κι επειδή αποκαλύψατε την αδυναμία σας περίτρανα και σε όλον τον κόσμο, και οι σύγχρονοί σας και οι μεταγενέστεροι θα σας λοιδορούν και ούτε η κληρονομιά του Ομήρου δεν θα μπορεί πια να σας γλιτώσει από τη θλιβερή σας φήμη ούτε και κανένας καλοπροαίρετος που θα προσπαθήσει να σας απαλύνει τον πόνο σας με γλυκά λόγια. Γιατί η αλήθεια θα εμφανιστεί μπροστά του και θα τον διαψεύσει.
Επιτρέψατε σε κάθε στεριά και κάθε θάλασσα να γίνει μάρτυρας της ατολμίας σας και δεν αφήσατε ούτε ένα μνημείο επιστήμης ή πολιτισμού που να τιμά την πατρίδα σας. Ούτε καν κάτι που να φανερώνει πως μάθατε από τις αποτυχίες σας.
Σε μία τέτοια χώρα λοιπόν, αυτοί εδώ σήμερα καταστρέφονται παραμένοντας άπραγοι και προβάλλοντας την απαίτηση να φροντίσουν άλλοι για την σωτηρία της. Αλλά και όσοι από εσάς διασωθείτε, τίποτα δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε για χάρη της, όσο διατηρείτε αυτόν τον χαρακτήρα.
Τα είπα αυτά γιατί ήθελα να σας διαφωτίσω πως εμείς κι εσείς σε τίποτα δεν μοιάζουμε. Γιατί εκείνοι που άκουσαν τον γνήσιο επιτάφιο λόγο μου, έζησαν και πέθαναν για αξίες που εσείς σήμερα περιφρονείτε. Σε αντίθεση με εκείνους, εσείς κλείνετε τα μάτια στην πραγματικότητα νομίζοντας πως έτσι θα αποφύγετε το κακό. Εκείνοι αγωνίστηκαν και έδωσαν και τη ζωή τους για χάρη της Αθήνας και της Ελλάδας όλης, ευεργετώντας ταυτόχρονα ολόκληρη την Ευρώπη. Εσείς, εχθρεύεστε εκείνο που εκείνοι κατάκτησαν για χάρη σας και στρέφετε το λάγνο βλέμμα σας στην Ανατολή, από την σκλαβιά της οποίας φρόντισαν να σας διαφυλάξουν θυσιάζοντας τη ζωή τους. Εμείς είμαστε η Δύση. Εσείς ποιοι είστε;»
Σας ευχαριστώ,
και παρακαλώ να μην με ξαναενοχλήσετε. Ό, τι έχω να πω το έχετε γραμμένο. Το μέλλον σας θα κριθεί από τον τρόπο που θα ερμηνεύσετε το «γραμμένο».
Περικλής Ξανθίππου, ο Χολαργεύς.
Πηγή: http://skepteon.blogspot.gr/2015/11/blog-post_15.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/aSqHv+(%CE%A3%CE%BA%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AD%CE%BF%CE%BD+%E1%BC%98%CF%83%CF%84%CE%AF)
