Γράφει ο Ceteris Paribus
Η τετράμηνη συμφωνία-«γέφυρα» που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές έχει μια μοναδική πρωτοτυπία: ενώ την επέβαλαν οι ανάγκες χρηματοδοτικής στήριξης του ελληνικού Δημοσίου για τις ανάγκες πληρωμής τοκοχρεολυσίων για το Μάρτιο, τον Απρίλιο κ.λπ. έως και τον Ιούνιο, η προβλεπόμενη χρηματοδότηση θα υπάρξει –υπό τον όρο της επιτυχούς ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, προς το τέλος της τετράμηνης περιόδου!
Η κυβέρνηση λοιπόν ξεκίνησε αυτό το γύρο της διαπραγμάτευσης με στόχο μια «γέφυρα» μόνο χρηματοδοτική, αλλά αποδέχτηκε το αντίθετο: μια «γέφυρα» αμιγώς… προγραμματική – για τους τρεις πρώτους μήνες της τετράμηνης παράτασης!
Γιατί οι δανειστές επέβαλαν κάτι τέτοιο και γιατί το δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση; Ας αρχίσουμε από την ελληνική κυβέρνηση. Προ ωμού εκβιασμού και πίεσης… μεγατόνων, επέλεξε να κερδίσει χρόνο, με πλήρη επίγνωση πως με τη συμφωνία δεν λύνεται το χρηματοδοτικό πρόβλημα. Συμπληρωματικά, σκέφτηκε να μεταφέρει το κέντρο βάρους της πίεσης των δανειστών από τις τράπεζες στο ίδιο το Δημόσιο. Ή, για να το πούμε πιο «λιανά», από τον κίνδυνο άμεσης κατάρρευσης των τραπεζών, στον κίνδυνο στάσης πληρωμών του Δημοσίου! Ή, για να το πούμε και διαφορετικά, επέλεξε να έχει να λογαριαστεί με τον εκβιασμό του Σόιμπλε και όχι με τον εκβιασμό του Ντράγκι.
Γιατί να επιλέξει κάτι τέτοιο, αφού και οι δύο κίνδυνοι φαντάζουν -και από πολλές απόψεις είναι- εξίσου σοβαροί; Γιατί στην πρώτη περίπτωση (κίνδυνος άμεσης κατάρρευσης των τραπεζών) όλη η πίεση θα στρεφόταν άμεσα προς την κυβέρνηση, απειλώντας τη συνοχή του κοινωνικών της ερεισμάτων. Διότι ο φόβος των συνεπειών από την έξοδο από το ευρώ, δεν θα είχε τέτοια έκταση και δύναμη αν δεν κινδύνευαν οι τράπεζες και οι καταθέσεις. Αντίθετα, ο κίνδυνος της στάσης πληρωμών πιέζει και τις δύο πλευρές. Μάλιστα, στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα εκτιμούν ότι η πίεση μπορεί, με κατάλληλους χειρισμούς, να στραφεί εξολοκλήρου προς την πλευρά των δανειστών, αφού αυτοί θα φέρουν την ευθύνη αν υπάρξει «πιστωτικό γεγονός» για μερικά δισ. ευρώ και επειδή οι ίδιοι απέκλεισαν όλες τις διαθέσιμες χρηματοδοτικές λύσεις.
Όμως, ο Ντράγκι έρχεται να βάλει ξανά εμπόδια στους σχεδιασμούς της ελληνικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του RP, o Ντράγκι διαμήνυσε ήδη στον Αλέξη Τσίπρα πως αν δεν κυρωθεί ως την Τετάρτη από τη Βουλή η συμφωνία του Eurogroup, δεν πρόκειται να δώσει τη συγκατάθεσή του για αύξηση του ορίου στην έκδοση εντόκων γραμματίων ώστε το ελληνικό Δημόσιο να αντιμετωπίσει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του μέσα στο Μάρτιο.
Ο Μάριο Ντράγκι ζητεί την «πολιτική κάλυψη» της έγκρισης της συμφωνίας του Eurogroup από την ελληνική Βουλή, αλλά στην πραγματικότητα η πίεσή του είναι καθαρά πολιτική: θέλει να υποχρεώσει την κυβέρνηση να ψηφίσει τη συμφωνία μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, περιγράφοντας μια καθαρά πολιτική κατεύθυνση για τις εξελίξεις στην Ελλάδα: «εθνική» συναίνεση, «εθνική» διαπραγμάτευση και στο βάθος «οικουμενική» κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας»!
Με απλά λόγια ο Ντράγκι σχεδιάζει την αριστερή παρένθεση με άλλους όρους! Αυτός ο τεχνοκράτης, ο επικεφαλής της «ανεξάρτητης» Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, γίνεται ξανά η αιχμή των πολιτικών πιέσεων των δανειστών, και η Τετάρτη είναι πολύ κοντά…
