Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow@Nakos_Ioannis
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχε κυκλοφορήσει ευρέως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μια φωτογραφία που απεικονίζει επτά νεοσύλλεκτους στρατιώτες να σχηματίζουν τον αετό της ‘’μεγάλης Αλβανίας’’ κατά την διάρκεια της στρατιωτικής τους εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Το κέντρο στο οποίο οι εν λόγω νεοσύλλεκτοι υπηρετούν βρίσκεται στο Μεσολόγγι και, όπως είναι φυσιολογικό, έχει συγκεντρώσει πάνω του όλα τα για τους λάθους λόγους όμως.
Διαβάζοντας την είδηση, ομολογώ πως εκνευρίστηκα σε μεγάλο βαθμό τόσο με την ενέργεια των νεοσύλλεκτων όσο και με κάποια δημοσιεύματα που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με ερμηνείες και προφάσεις που φαντάζουν τουλάχιστον κωμικοτραγικές.
Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια οι αναφορές και οι πληροφορίες που εγώ τουλάχιστον έχω συγκεντρώσει δείχνουν πως βαδίζουμε σε μια εποχή όπου οι εθνικιστικές τάσεις και ορμές κάποιων ομάδων που νιώθουν αποκομμένες από την Ελλάδα έχουν αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό. Η αύξηση τους δεν πρέπει ούτε να αποσιωπηθεί ούτε να θαφτεί κάτω από μεγάλα πρωτοσέλιδα που δεν συνδυάζονται και με την ανάλογη αντίδραση εκ μέρους της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό, η προσωπική μου άποψη αλλά και εκείνη αρκετών στελεχών της πολιτικής και στρατιωτικής ζωής του τόπου είναι πως πρόκειται για ένα φαινόμενο που, εάν δεν τιμωρηθεί, θα επαναληφθεί. Ας μην ξεχνάμε πως ανάλογο περιστατικό είχε συμβεί πριν αρκετούς μήνες με πρωταγωνιστές πάλι άτομα που έχουν εμποτιστεί με αλυτρωτικές και εθνικιστικές ιδέες.
Σε αυτό που πραγματικά πρέπει να σταθούμε είναι πώς γίνεται αυτά τα παιδιά, τα οποία είναι ουσιαστικά παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών, έχουν φτάσει στο σημείο να μην σέβονται την χώρα που τους δέχθηκε πριν λίγες δεκαετίες;
Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στο γεγονός πως όσο και αν κάποιοι θέλησαν να εξελληνίσουν με το ζόρι αυτά τα άτομα έχουν αποτύχει παταγωδώς και σε επικίνδυνο βαθμό μάλιστα. Είναι, αν θέλετε, αυτός ο μύθος της πολυπολιτισμικότητας που έχει ριζώσει εδώ και αρκετά χρόνια στην ελληνική νοοτροπία και που προσπαθεί να επιβληθεί, θυσιάζοντας ακόμη και το εθνικό συμφέρον.
Θα πρέπει να γίνει ευρέως αντιληπτό προς πάσα κατεύθυνση πως το να υπηρετείς την πατρίδα σου είναι ένα ζήτημα το οποίο θα πρέπει να αναχθεί σε ύψιστο για αυτούς που ασκούν την εκάστοτε εξουσία, χωρίς να παραβιαστεί τόσο η ιδιωτική βούληση όσο και οι αρχές και η ιστορία του έθνους μας που τόσο έχουν βρεθεί στο στόχαστρο τα τελευταία χρόνια. Κρίνεται λοιπόν επιτακτική ανάγκη προστασίας του εθνικού μας συμφέροντος τόσο από αλυτρωτικές πολιτικές όσο και από πολιτικές και πολιτικούς που δείχνουν να μην τα υπολογίζουν.
Τώρα όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ πως πρέπει η στρατιωτική ηγεσία να αφεθεί ελεύθερη να επιληφθεί του ζητήματος και να πράξει τα δέοντα. Επιπροσθέτως, και σύμφωνα με τον κανονισμό μέχρι και την ορκωμοσία τους, δεν μπορεί να τους επιβληθεί τιμωρία και να περάσουν στρατοδικείο, όμως άπαξ και αυτό συμβεί, τότε πρέπει να ληφθούν άμεσες και τάχιστες λύσεις.
Προσωπικά, η καλύτερη λύση και αυτή που θα διασφάλιζε την ενότητα στο στράτευμα θα ήταν η παραπομπή σε στρατοδικείο (η νομική φόρμουλα είναι εύκολο να βρεθεί) και η ολοκληρωτική τους αποπομπή από τον Ελληνικό Στρατό. Σε περίπτωση όμως που τα παραπάνω δεν συμβούν για τους λόγους που όλοι μας γνωρίζουμε, τότε οι μεταθέσεις και ο διασκορπισμός της ‘’κλίκας’’ θα έδιναν μια τυπική λύση.
Εν κατακλείδι και με αφορμή το περιστατικό, θα ήθελα να αναφέρω πως στον Ελληνικό Στρατό θα πρέπει να υπηρετούν αυτοί που το θέλουν και αυτοί που αισθάνονται Έλληνες.
