Σε όλες τις ιστορικές εκφάνσεις όταν ερχόταν η ώρα αντιμετώπισης μίας πανδημίας, οι πολιτικοί επιστράτευαν κάθε μέσο τους προκειμένου να καθησυχάσουν το κοινό, κρύβοντας το πρόβλημα, και με αυτό τον τρόπο δεν ενημέρωναν τον λαό τους σχετικά με το πραγματικό εύρος εξάπλωσης μίας ασθένειας.
Το ίδιο φαίνεται ότι πάει να γίνει και στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, με όλους τους πολιτικούς ηγέτες να συνιστούν ψυχραιμία και να μην διαρρέουν το πραγματικό εύρος των κρουσμάτων.
Σύμφωνα μάλιστα με τον Howard Markel, ιστορικό του Πανεπιστημίου του Μίσινγκαν, η πολιτική βοηθά πάντα στην κάλυψη της εξάπλωσης μίας πανδημίας και όχι στην έγκαιρη υγειονομική αντιμετώπιση της.
Τα παραδείγματα
Το 1892, η γερμανική κυβέρνηση έκρυψε και, ως εκ τούτου, επιδείνωσε επιδημία χολέρας εξαιτίας του φόβου ότι η σφράγιση του λιμανιού του Αμβούργου θα αποτελούσε οικονομική καταστροφή.
Το 1982, καθώς το AIDS έπληττε όλο και περισσότερους ομοφυλόφιλους, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ δήλωσαν ότι είναι επιδημία, αλλά όταν ο εκπρόσωπος του προέδρου Ronald Reagan Larry Speakes κλήθηκε να το σχολιάσει κατά τη διάρκεια ενημερώσεων τύπου, αστειεύτηκε. Τρία χρόνια μετά βέβαια έφτασε να μιλήσει ο ίδιος ο Ρέιγκαν δημόσια για την νόσο.
Πως έχει σήμερα η κατάσταση;
Στην ίδια λογική φαίνεται να λειτουργούν και οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι από τους πρώτους μήνες που άρχισε να επεκτείνεται ο κοροναϊός , προσπαθούν να αποκαλύψουν τη μισή αλήθεια για να διατηρήσουν τον έλεγχο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ιράν, όπου η κυβέρνηση συγκράτησε για αρκετές μέρες ότι μόνο 12 άτομα πέθαναν από τον ιό, παρά το γεγονός ότι ένας τοπικός αξιωματούχος δήλωσε στους δημοσιογράφους πως μόνο στην πόλη του πέθαναν πενήντα άτομα.
Σε ότι αφορά τις ΗΠΑ, όταν ο κοροναϊός έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες, έγινε άμεσα απόπειρα χειραγώγησης της ενημέρωσης σχετικά με το ζήτημα αυτό. Την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση κρατούσε μακριά από το φως της δημοσιότητας το γεγονός, προσπάθησε να καλύψει τις κενές θέσεις που είχε δημιουργήσει στους κρατικούς θεσμούς που είναι σε θέση να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, μείωσε τις ομοσπονδιακές τάξεις εμπειρογνωμόνων που εμπλέκονται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης από μολυσματικές ασθένειες.
Ο Chuck Schumer, ο αρχηγός της μειοψηφίας της Γερουσίας, κάλεσε το Trump να διορίσει έναν «τσάρο» για την ομοσπονδιακή διαχείριση, αντ ‘αυτού, ο Trump διόρισε τον Αντιπρόεδρο, Mike Pence, για να επιβλέπει την προσπάθεια.
Μία από τις πρώτες κινήσεις του Pence, σύμφωνα με τους Times, ήταν να πάρει τον έλεγχο των μηνυμάτων που στέλνονταν από κυβερνητικούς αξιωματούχους και επιστήμονες, και να φιλτράρονται από το γραφείο του.
Το 2017, πλησιάζοντας στα 100 χρόνια από την διάδοση της πανδημίας της ισπανικής γρίπης, ο John M. Barry έγραψε ότι «το σημαντικότερο μάθημα από το 1918 είναι να πούμε την αλήθεια. Αν και η ιδέα αυτή ενσωματώνεται σε κάθε σχέδιο ετοιμότητας που γνωρίζω, η πραγματική εφαρμογή της θα εξαρτηθεί από το χαρακτήρα και την ηγεσία των υπευθύνων όταν ξεσπάσει μια κρίση».
Τέλος, το οποιοδήποτε μικρόβιο έχει ανοσία στις δυνάμεις της πολιτικής προπαγάνδας, και σίγουρα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς προπαγάνδα από τους πολιτικούς ηγέτες. Σε ότι αφορά την Αμερική, ανεξαρτήτως κομματικής επιλογής, το πρόβλημα αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τους πολίτες κατά την διάρκεια της επιλογής του ηγέτη που θα αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ.
New Yorker: THE CORONAVIRUS AND HOW POLITICAL SPIN HAS WORSENED EPIDEMICS – By Evan Osnos
Απόδοση: Γιάννης Κουτρουμπής
