Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί και πάλι σήμερα το Βερολίνο την αντίδραση των αγορών στο πολιτικό αδιέξοδο της Ιταλίας, μετά την ανάσα που πήρε το Σάββατο το βράδυ, όταν ο Ιταλός πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο ανακοίνωσε ότι δεν παραιτείται και θα συνεχίσει τις προσπάθειες για σχηματισμό κυβέρνησης. Ο Ναπολιτάνο προκειμένου να πιέσει τα κόμματα διέρρευσε τα περί παραίτησής του, ώστε να επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις. Το Βερολίνο τρόμαξε γιατί αν παραιτηθεί πρέπει η υπάρχουσα Βουλή να εκλέξει πρόεδρο, γεγονός που θα μεγάλωνε τα αδιέξοδα. Από την άλλη, το ιταλικό σύνταγμα προβλέπει 45-70 μέρες για να ξαναγίνουν εκλογές, αν ο Ναπολιτάνο αποτύχει και διαλύσει τη Βουλή. Σημειωτέον ότι η θητεία του ναπολιτάνο λήγει στις 15 Μαΐου.
Το Βερολίνο τρέμει μια ιταλική κατάρρευση, της τρίτης οικονομίας της ευρωζώνης και ιδρυτικής χώρας της ΕΟΚ, καθώς η παράταση της πολιτικής κρίσης θα δώσει την ευκαιρία στις αγορές να επιτεθούν. Το έναυσμα ενδέχεται μάλιστα να δώσει η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιταλίας από τον οίκο Moody’s. Η ιταλική ένταση έρχεται να προστεθεί στην αβεβαιότητα που πυροδότησε στους επενδυτές ο πρόεδρος του Eurogroup Γιουρούν Ντάιζελμπλουμ με τις δηλώσεις του για την αντιμετώπιση των τραπεζικών κρίσεων με κούρεμα των καταθέσεων.
Δεν είναι τυχαίο που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Σε συνέντευξή του στη Bild τόνισε πως πιστεύει ότι «στο μέλλον θα διαβάζουμε στα βιβλία της Ιστορίας πως αυτή η μεγάλη κρίση έφερε την Ευρώπη ακόμη πιο κοντά μεταξύ των λαών της και ότι αυτή είναι μια πολύ τυχερή περίοδος».
Στο ιταλικό αδιέξοδο κάλεσε το υψηλόβαθμο στέλεχος Goldman Sachs, Jim O’Neill να επικεντρώσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες την προσοχή τους. «Η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία που εκτυλίσσεται, είπε στο Bloomberg, είναι ο παράγοντας Γκρίλο. Δεν καταλαβαίνω πώς κάποιοι από αυτούς τους σκληρούς άντρες στον Βορρά δεν σκέφτονται αυτό το ζήτημα».
Αυτά βέβαια δεν φαίνεται να συμμερίζονται οι τρεις αδιάλλακτοι της ιταλικής πολιτικής σκηνής, ο δεξιός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο κεντρώος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι και ο αντισυστημικός Μπέπε Γκρίλο. Γι΄ αυτό και ο πρόεδρος Ναπολιτάνο αναζητά λύση σε εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα, γεγονός που εκνευρίζει του Ιταλούς με αποτέλεσμα να διευρύνεται η κοινωνική αμφισβήτηση.
