Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Ποτέ δεν σχολιάζω συγκεκριμένα τις κυβερνητικές τοποθετήσεις στελεχών στην διοίκηση σε ελεγχόμενους από την κυβέρνηση οργανισμούς ή σε εποπτευόμενες από αυτήν επιχειρήσεις, Αρχές κλπ., ή τους διορισμούς στους διεθνείς ή υπερεθνικούς οργανισμούς.
Δεν κατηγορώ αυτούς που το κάνουν… καλά κάνουν, απλώς αυτό δεν είναι του χαρακτήρα μου και του ρόλου μου αυτή την περίοδο! Δεν είναι σύμφωνο με το ύφος μου και τις αρχές μου, αλλά ούτε με τον χαρακτήρα της επικοινωνίας μας, αγαπητέ αναγνώστη! Έτσι, παρά την έντονη πρόκληση από τις παράδοξες και άκρως σκανδαλιστικές σε κάποιες περιπτώσεις, επιλογές της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα στο ζήτημα, δεν αντιδρώ, αναφερόμενος σε πρόσωπα και προσωπεία (αυτών που διορίζουν και αυτών που διορίζονται)!
Δε το κάνω και για έναν ακόμη λόγο: Αν μιλήσεις για πρόσωπα θα πρέπει να δείξεις σχέσεις, να προσδιορίσεις δομές εξουσίας, της συγκριμένης εξουσίας που ορίζει την πολιτεία της νέας μας κυβέρνησης, με αριστερό-δημοκρατικό μάλιστα προφίλ. Και εδώ πλέον θα πρέπει να μπεις σε λεπτομέρειες, να αναζητήσεις τον αιτιατό μηχανισμό αυτών των τοποθετήσεων στελεχών και την πραγματική δομή εξουσίας που τοποθετεί αυτούς τους ανθρώπους στα συγκεκριμένα πόστα.
Αυτό, ωστόσο, είναι δημοσιογραφία–αυθεντική, ερευνητική δημοσιογραφία και οι διαδικτυακές μου παρεμβάσεις, αναγνώστη μου, δεν έρχονται για να υποκαταστήσουν τον δημοσιογράφο! Υπάρχουν για να πολιτικοποιούν βαθύτερα τα δικά του προϊόντα (συνήθως), ή για να τα εμπλουτίζουν με κρίσιμες πρωτογενείς πληροφορίες προς διερεύνηση (σπανίως). Έρχονται επίσης για να προσφέρουν ένα μεθοδολογικό πλαίσιο ανάλυσης της σημειολογίας της καθημερινότητας, είτε αυτή αρθρώνεται ως οικονομικό και κοινωνικό αφήγημα, είτε ως αμιγώς πολιτικό (μικρο- ή μακροπολιτικό).
Άρα, γιατί άραγε γράφω αυτό το σημείωμα, ενώ δεν πρόκειται να αναφερθώ στα «καλά» και «κακά παιδιά» που αποτελούν τους «εκλεκτούς», τις επιλογές ή τα «πουλέν» της ηγετικής ομάδας υπό τον Αλέξη Τσίπρα; Απλώς, για να θυμίσω στον ίδιο και στον κυβερνητικό του κύκλο την άποψη των Ρωμαίων στο ζήτημα: «Nomenest omen», συνήθιζαν να λένε! Που σημαίνει, το όνομα είναι σημάδι με την έννοια του «sign», ένα σημείο αναφοράς και προσδιορισμού της αναφερομένης ταυτότητάς σου, της εξουσιαστικής σου ταυτότητας, αγαπητέ πρωθυπουργέ. Της δικής σου προσωπικά και όχι απλώς των «εκλεκτών» σου!
Συνεπώς, καί μέσω του διορισμού της κυρίας Έλενας Παναρίτη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – μετά από αρκετές άλλες αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις – αυτοπροσδιορίζεσαι ως κυβερνητική εξουσία, κύριε Τσίπρα! Το «Παναρίτη», όπως και τα ονόματα προηγούμενων τοποθετήσεων στην ευρύτερη διοίκηση ή στην ΕΡΤ, σε χαρακτηρίζουν ως πολιτική εξουσία, είναι τα σημεία (: signs), της διακυβέρνησης υπό την ηγεσία σου! Είναι αυτά που συμβολίζουν τελικώς την μορφή (πολιτική και ηθική) της εξουσίας σου, το είδος της!
Πρόκειται, Αλέξη Τσίπρα, για τα σημεία αναφοράς της κυβερνητικής σου υπόστασης, τα πρόσωπα-σημεία που δομούν και αναδομούν στη συνείδηση του πολίτη το όραμά σου και τις σχέσεις εξουσίας που υπηρετείς και καλλιεργείς! Έτσι, το όνομα αυτού που διορίζεις, από σημείο της εξουσία σου, μετατρέπεται σε σύμβολο (:emotionally charged) της εξουσία σου, το οποίο χαρακτηρίζει με πραγματιστικούς πολιτικούς όρους την ηγεσία σου…
Και λυπάμαι, τα «σύμβολα» που επιλέγεις ή «φορτώνεσαι», δεν παραπέμπουν σε αυτό που προϊδέαζε ο προεκλογικός σου λόγος: Δεν πρόκειται για «ανατροπή» και νέα μεταπολίτευση, αλλά για ένταξη στον κοινό διακυβερνητικό τόπο που συνδιαμόρφωσαν κατά την ύστερη μεταπολίτευση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Το ύφος της εξουσίας σου, κύριε πρωθυπουργέ, δεν προσφέρει δυστυχώς «ελπίδα» στον προοδευτικό πολίτη! Και αυτό είναι ένα κακό σημάδι για την μη-λενινιστική, πλουραλιστική αριστερά της Ελλάδας, όπως και ένα αρνητικό σύμβολο για την προοδευτική εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, με εκδημοκρατισμό και παραγωγική ανασυγκρότηση.
