Οι New York Times σημείωσαν ότι ο κορυφαίος οικονομολόγος από το Χάρβαρντ Νουριέλ Ρουμπινί «οραματίστηκε την καταιγίδα που ξέσπασε». Το άρθρο δημοσιεύτηκε το 2008, κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση. Αργότερα, ο συντηριτικός Economist προσπάθησε να υπονομεύσει το διάσημο, συνδρομητικό μπλογκ του «μεσσία» οικονομολόγου.
Υποστήριξε ότι διατηρεί σχέση υποτελική με συμφέρονται και πολυεθνικές εταιρείες.
Απτόητος, ο Ρουμπινί επανέρχεται με ερεβώδεις προβλέψεις σε σχέση με τις αγορές. Κανείς δεν μπορεί πραγματικά να τον περιφρονήσει. Όσο και αν ενοχλεί. Τώρα μάλιστα που το νέο του βιβλίο κυκλοφόρησε και στα ελληνικά με τίτλο Οι δέκα υπεραπειλές για το μέλλον μας (εκδ. Πατάκη), ο Νουριέλ Ρουμπινί θα συζητηθεί εκ νέου σε όλα τα ελίτ επίπεδα.
Οι απόψεις τους αριστερίζουν αλλά ο ίδιος ζει πλουσιοπάροχα. Οι αναλύσεις του θεωρούνται χρυσός. Έγινε πλούσιος εκφράζοντας τις σκέψεις του. Για κάθε εκτίμηση, πρόβλεψη, ανάλυση που εκφράζει κατά παραγγελία, λαμβάνει παχυλή αμοιβή.
Η Παγκόσμια Τράπεζα και πολλά άλλα κεντρικά (δημόσια και ιδιωτικά) ιδρύματα έχουν βασιστεί στη συμβουλευτική του εμπειρογνωμοσύνη. Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε προειδοποιήσει για την επικείμενη ύφεση λόγω πιστωτικής φούσκας, για τους ανάποδους ισολογισμούς και τη φούσκα που έσκασε σε όλο τον κόσμο.
Έκτοτε ακούει και στο όνομα Δρ. Όλεθρος.
Λαμπρό ξεκίνημα
Γεννήθηκε το 1958 στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας «αλλά δεν είμαι Τούρκος», έχει διευκρινήσει ο Νουριέλ Ρουμπινί. Αρχικά έζησαν νομαδική ζωή. «Οι γονείς μου κατάγονταν από το Ιράν, ήταν Εβραίοι Πέρσες. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή μου πήγαμε στην Τεχαράνη και δύο χρόνια αργότερα στο Τελ Αβίβ. Όταν έκλεισα τα τέσσερα μετακομίσαμε στο Μιλάνο όπου και τελικά εγκατασταθήκαμε».
Ο Νουριέλ Ρουμπινί σπούδασε τελικά στο διάσημο μπίζνες πανεπιστήμιο Μποκόνι του Μιλάνου όπου ακόμη διατηρεί την υψηλότερη επίδοση όλων των εποχών. Ύστερα ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Χάρβαρντ με βασικούς δασκάλους τους διακεκριμένους Τζέφρι Σακς (Jeffrey Sachs) και Λάρι Σάμερς (Larry Summers) μεταξύ άλλων.
Στην πρώτη του δουλειά το 1988 υπήρξε βοηθόε καθηγητή του τμήματος οικονομικών στο πανεπιστήμιο Γέιλ ( Yale University). Και το 1995 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, στην περίφημη οικονομική σχολή Stern School of Business, στο NYU (New York University) όπου παραμένει έως σήμερα (πλέον ως ομότιμος καθηγητής).
Στο σημείο αιχμής
Αλλά παρά την πανεπιστημιακή καριέρα, δεν δείλιασε να δοκιμάσει τις θεωρίες του επί του πρακτέου. Το 1998 ως το 2000 υπηρέτησε ως ανώτερος οικονομολόγος στο Συμβούλιο Οικονομικών Συμβούλων του Λευκού Οίκου και στη συνέχεια στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, όπου συνάντησε εκ νέου τον παλιό του καθηγητή Λάρι Σάμερς.
Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη, είχε ήδη αντιληφθεί ότι οι συμβουλευτικές του υπηρεσίες άξιζαν χρυσό.
Τότε ίδρυσε την Roubini Global Economics (2005 – 2016). Αυτής της εταιρείας ο περιβόητος ιστότοπος είχε χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος για οικονομικές αναλύσεις από το BusinessWeek, το Forbes, τη Wall Street Journal αλλά και τον Economist.
«Θεωρώ τον εαυτό μου τζάνκι της πληροφρόησης, παρακολουθώ οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο και συλλέγω πληροφορίες», έχει επισημάνει ο Νουριέλ Ρουμπινί.
Παραμένει επικεφαλής στην εταιρεία οικονομικών συμβούλων Roubini Macro Associates στη Νέα Υόρκη και αργότερα την εταιρεία Rosa & Roubini στο Λονδίνο.
«Έτσι, μετά το πανεπιστήμιο και την κρατική εμπειρία δημόσιο, προσχώρησα στον ιδιωτικό τομέα», παρατήρησε ο Νουριέλ Ρουμπινί. «Και σήμερα εκεί βρίσκομαι, στο σημείο όπου τέμνονται η ακαδημαϊκή καριέρα, η πολιτική, η Γουόλ Στριτ, οι αγορές και ο χώροε των μπίζνες».
Οι υπεραπειλές
Στο νέο του βιβλίο, ο Νουριέλ Ρουμπινί εντοπίζει δέκα αλληλένδετες «υπεραπειλές».
Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη οικονομική περίοδο, ο σύγχρονος κόσμος βάλλεται από διάφορες αλληλοκαλυπτόμενες πηγές.
Σημειώνοντας ότι «βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού», ο δρ. Όλεθρος μοιάζει πιο δυσοίωνος από ποτέ.
«Οι οικονομικές και οι γεωπολιτικές βεβαιότητες του χθες –από την εργασιακή ασφάλεια, την οικολογική αειφορία και την υγεία της ανθρωπότητας, χάρη στη νίκη της επί των περισσότερων μολυσματικών ασθενειών, έως την ειρηνική συνύπαρξη των μεγάλων δυνάμεων– παύουν να ισχύουν.
Είναι πολύ πιθανό οι μεταπολεμικές δεκαετίες της οικονομικής μεγέθυνσης και αυξανόμενης ευμάρειας, με εξαίρεση σύντομες περιόδους στασιμοπληθωρισμού και ύφεσης, να οδηγήσουν σε οικονομικές και σε χρηματοπιστωτικές κρίσεις που δεν έχουμε βιώσει από τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Τέτοιες κρίσεις θα επιδεινωθούν από την κλιματική αλλαγή, τη δημογραφική κατάρρευση, τις εθνικιστικές πολιτικές που περιορίζουν το εμπόριο και τη μετανάστευση, τον παγκόσμιο ανταγωνισμό ανάμεσα στην Κίνα (και τους αναθεωρητικούς συμμάχους της, όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα) και στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, και από μια τεχνολογική επανάσταση που θα φέρει περισσότερες απώλειες θέσεων εργασίας απ’ ό,τι οποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν, και μάλιστα πιο γρήγορα».
Ειρωνεύεται τα μπίτκοϊν με σκατολογικούς όρους (bitcoin ίσον shitcoin) και υποστηρίζει ότι παραμένει συνετός.
Πάντα αποταμιεύει το 30% του εισοδήματός του ενώ εκτός από το στεγαστικό του δάνειο, δεν διατηρεί άλλα χρέη. «Η πιστωτική κρίση δεν με έχει επηρεάσει πολύ», ομολόγησε. «Πάντα ζούσα με τις δυνατότητές μου και, ευτυχώς, δεν ήμουν ποτέ χωρίς δουλειά. Θα έλεγα ότι είμαι λιτός άνθρωπος, δεν έχω πολύ ακριβά γούστα… Δεν χρειάζεται να ξοδεύετε πολλά για να απολαύσετε τα πράγματα».
Επιπλέον, δεν επενδύει ιδιαίτερα σε μετοχές. «Τα τελευταία τρία χρόνια, είχα περίπου 95% σε μετρητά και 5% σε μετοχές. Δεν κερδίζετε πολλά από τις αποταμιεύσεις, αλλά το να κερδίζετε 0% είναι καλύτερο από το να χάνετε 50%», υπογράμμισε. «Δεν πιστεύω στην επιλογή μεμονωμένων μετοχών ή περιουσιακών στοιχείων. Μην επενδύετε ποτέ τα χρήματά σας σαν να παίζετε στο καζίνο. Η αγορά και η πώληση μεμονωμένων μετοχών είναι χάσιμο χρόνου».
Ωστόσο, εύκολα υποστηρίζει την ολιγαρκή ζωή ένας άνθρωπος χωρίς οικογενειακές δεσμεύσεις. «Θα προσπαθούσα να πεθάνω παρά να ζω σε έναν δυστοπικό κόσμο», εκμυστηρεύτηκε κάποτε.
Ο Νουριέλ Ρουμπινί κάπου πρέπει να ξεδώσει. Με τόση εγκράτεια, μήπως κρύβει σκελετούς στην ντουλάπα;
Ο δρ. Όλεθρος διοργανώνει πάρτι στο σπίτι του που αφήνουν εποχή.
Και μάλιστα έχει ομολογήσει ότι η ιδανική αναλογία καλεσμένων προσεγγίζει τους δέκα άνδρες ανά μία γυναίκα.
Έχει επίσης δηλώσει ότι σε αυτό συμφωνεί και ο Μπιλ Κλίντον.
Πληροφορίες
Οι δέκα υπεραπειλές για το μέλλον μας – και πώς να επιβιώσουμε
Nouriel Roubini
Εκδόσεις Πατάκη, Φεβρουάριος 2024
Μετάφραση Πέτρος Γεωργίου
Σελίδες 544
Πηγή mononews.gr
