Η οικονομική κρίση που διανύουμε όπως και κάθε κρίση αποτελεί πηγή έμπνευση για τους δημιουργούς, δηλώνει ο Γιώργος Νταλάρας, μιλώντας στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Επισημαίνει πως δεν μπορούμε να… αντικαταστήσουμε ανθρώπους με μεγάλο έργο, όπως ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Κουγιουμτζής, «γιατί κανένας δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον». «Βλέπω, όμως, σημαντικά πράγματα που γίνονται. Δεν μένει παρά να περιμένουμε τα χρόνια και την ιστορία, και βεβαίως το έργο των ανθρώπων, για να υποκαταστήσουν αλλά όχι να μιμηθούν εκείνους τους μεγάλους δημιουργούς», προσθέτει.
Ο δημοφιλής καλλιτέχνης τονίζει πως η Ελλάδα έχει ταλαντούχους ανθρώπους στη μουσική που μπορούν να κάνουν αριστουργήματα, «κι αν οι “μεγάλοι” και οι υπεύθυνοι δεν τα ακούνε αυτά και δεν προσπαθούν να κάνουν τις αλλαγές που χρειάζονται, ο κόσμος μόνος του παίρνει μια γλυκιά εκδίκηση».
Σημείωσε δε πως έχει αρνητική άποψη για τα talent show όσον αφορά τον τρόπο που πραγματοποιούνται σήμερα, ωστόσο προσθέτει ότι «δεν θα κατηγορήσω το παιδί που το κάνει αυτό», καθώς δεν υπάρχει τίποτα σοβαρό να βοηθήσει έναν νέο άνθρωπο με ταλέντο να αναδειχθεί.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Γιώργου Νταλάρα στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Ερ. Η περίοδος της οικονομικής κρίσης που διανύουμε εμπνέει τους δημιουργούς για να γράψουν νέα τραγούδια;
Απ. Νομίζω ότι η κρίση αποτελεί πηγή έμπνευσης. Και πάντα ήταν. Τα πιο σημαντικά τραγούδια γράφτηκαν την εποχή που ο κόσμος προσπαθούσε να κάνει ένα βήμα μπροστά, και η συντήρηση τον πήγαινε πίσω.
Ερ. Τώρα έχουμε τέτοια τραγούδια που κάποιοι δημιουργοί εμπνεύστηκαν από την κρίση;
Απ. Πάντα θα έχουμε, ποτέ δεν σταματάει αυτό γιατί δεν σταματάει η ζωή…
Ερ. Υπάρχουν σήμερα μεγάλοι δημιουργοί -όπως στο παρελθόν ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Κουγιουμτζής- που εμπνέονται από τα τεκταινόμενα και δημιουργούν;
Απ. Θα έλεγα πως δεν μπορούμε να… αντικαταστήσουμε ανθρώπους με τόσο μεγάλο έργο γιατί κανένας δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Θα είναι άδικο για τα νέα παιδιά που παλεύουν και έχουν ως πρότυπο αυτούς να τους πούμε ότι ποτέ δεν θα τους φτάσετε. Αυτό θα είναι μοιραίο…
Ερ. Φυσικά και είναι άδικο, το ερώτημα όμως είναι αν εσείς θεωρείτε -με την πείρα μισού αιώνα που έχετε στο τραγούδι- πως κάποιοι είναι αντάξιοι των μεγάλων αυτών Ελλήνων δημιουργών που προανέφερα;
Απ. Βλέπω πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν είναι η στιγμή για να πω αν είναι αντάξιοι. Βλέπω, όμως, σημαντικά πράγματα που γίνονται. Δεν μένει παρά να περιμένουμε τα χρόνια και την ιστορία, και βεβαίως το έργο των ανθρώπων, για να υποκαταστήσουν αλλά όχι να μιμηθούν εκείνους τους μεγάλους δημιουργούς.
Ερ. Δεν υπάρχει όμως ο κίνδυνος να υπάρχουν αυτήν την περίοδο αυτά τα σημαντικά πράγματα που όπως είπατε βλέπετε να γίνονται, να μην τα βλέπουν κάποιοι αρμόδιοι, με αποτέλεσμα κάποια από αυτά να καταλήγουν στα σκουπίδια γιατί είναι διαφορετικό το κυρίαρχο πρότυπο που ακούμε γύρω μας;
Απ. Έχετε δίκιο, κι εδώ τίθεται το εξής ερώτημα: ποιοι άνθρωποι χειρίζονται την εικόνα των ανθρώπων και την κοινωνία; Πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα. Πού πάμε; […] Ενώ στο εξωτερικό υπάρχουν ινστιτούτα που μελετούν σε απίστευτο βάθος ποια εταιρεία και ποιοι άνθρωποι και με τι ικανότητες θα μπουν μέσα στη διαδικασία των μέσων ενημέρωσης, στην Ελλάδα δεν το έχουμε αυτό. Εδώ λειτουργούμε, ίσως, περισσότερο εμπειρικά χωρίς καμία προπαιδεία γι΄ αυτό. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό για να καθοδηγήσεις ή μάλλον να… ποδηγετήσεις την κοινωνία και μάλιστα με λανθασμένα συστήματα του τύπου «ο κόσμος αυτά θέλει»!
