Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι μια περσόνα που ανέβηκε στη σκηνή του εγχώριου πολιτικού σταρ σύστεμ σε καιρούς που η βαθιά κρίση και οι πολιτικές «έκτακτης ανάγκης» νομιμοποιούν την ωμότητα σαν μέσο για την επίλυση των προβλημάτων. Κατ’ άλλους καλτ πολιτική φιγούρα, κατ’ άλλους γραφικός, κατ’ άλλους απλώς εξοργιστικός, είναι πάντως ο άνθρωπος για «ειδικές αποστολές» και για να βγάζει «βρόμικη δουλειά» εκεί που οι άλλοι διστάζουν. Ό,τι κι αν είναι πάντως και όποιος χαρακτηρισμός και αν του αντιστοιχεί, σίγουρα δεν είναι κάποιος που δεν ξέρει τι λέει και γιατί το λέει.
Έτσι, θα ήταν μεγάλο λάθος να θεωρηθεί ότι η πρόσφατη «εντυπωσιακή» παρέμβασή του ήταν άλλο ένα δείγμα «εκκεντρισμού» του ανδρός. Μιλούμε για τη δήλωσή του ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί σε κυβέρνηση, ο ίδιος θα βγάλει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό, που συνιστούσε την πρώτη δι’ επισήμων χειλέων ενεργή υποστήριξη της απειλής περί μαζικής φυγής καταθέσεων (bank run) σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει στις εκλογές.
Αμυνόμενος έναντι των καταιγιστικών επικρίσεων γι’ αυτή του τη δήλωση, ο κ. Γεωργιάδης έκανε μια δήλωση που δεν αξιολογήθηκε επαρκώς: Αν εγώ είμαι το πρόβλημα για να επέλθει εθνική συνεννόηση, να αποσυρθώ – σε ελεύθερη δική μου απόδοση.
Πώς μεταφράζεται αυτή η δήλωση; Υπάρχουν δύο δρόμοι, λέει ουσιαστικά ο Άδωνις Γεωργιάδης, μεταφέροντας την άποψη σεβαστού τμήματος του κυβερνητικού και ευρύτερου αστικού στρατοπέδου: Είτε εθνική συναίνεση είτε «σκληρό ροκ». Και απευθυνόμενος ουσιαστικά στον ΣΥΡΙΖΑ, θέτει το δίλημμα: αν δεν αποδεχτείς ένα πλαίσιο εθνικής συναίνεσης, θα αντιμετωπίσεις καταστάσεις «σκληρού ροκ» – μεταξύ άλλων και ένα «καθοδηγημένο» bank run.
Δεν πρόκειται λοιπόν για τον «τρελό του χωριού» που λέει και κάνει «ακρότητες», όπως εσφαλμένα και επιπόλαια πιστεύουν κάποιοι, αλλά για «λαγό». Για τον άνθρωπο που λέει αυτά που άλλοι δεν μπορούν να πουν και που, λέγοντάς τα, προειδοποιεί ημιεπίσημα για υπαρκτούς σχεδιασμούς.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, συντελέστηκε ένα μικρής έκτασης bank run, προεκλογικά, ενόψει του ενδεχομένου να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Αν γίνουν εκλογές τους επόμενους μήνες και υπό τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα, είναι βέβαιο ότι θα ξαναέχουμε bank run προεκλογικά. Ποιας έκτασης; Αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Αν τα δεδομένα λένε ότι τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης ηττώνται μεν αλλά παραμένουν στο παιχνίδι μετεκλογικά, το bank run θα είναι ελεγχόμενο – ίσα για να ασκηθεί πίεση στο πλαίσιο του στόχου για μετεκλογική «συμμόρφωση» του ΣΥΡΙΖΑ. Αν όμως τα κόμματα της συγκυβέρνησης οδηγούνται σε συντριβή, που σημαίνει ότι οι ηγεσίες τους ξεμένουν από «παραγωγικά» μετεκλογικά σενάρια, τότε σε ισχυρές «φράξιες» του μνημονιακού συστήματος και της πολιτικο-επιχειρηματικής διαπλοκής θα κυριαρχήσει το «σύνδρομο του Σαμψών», οπότε το bank run μπορεί να πάρει άλλες διαστάσεις…
Τι είναι όμως αυτό που «διαπραγματεύεται» ο Άδωνις Γεωργιάδης θέτοντας το δίλημμα είτε εθνική συναίνεση είτε «σκληρό ροκ»; Πολιτικά θα μπορούσε να σημαίνει την απαίτηση να σεβαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ το πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων. Για μια τέτοια δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ όμως, είναι απείρως καταλληλότεροι να πιέσουν και να διαπραγματευτούν οι διεθνείς συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα – πράγμα που ασφαλώς το κάνουν. Εκτίμησή μας είναι λοιπόν ότι πίσω από την απαίτηση για εθνική συναίνεση ή συνεννόηση, κρύβεται η απαίτηση για «πολιτική αμνηστία» των συγκυβερνώντων και σεβαστού τμήματος της πολιτικο-επιχειρηματικής διαπλοκής. Διότι αυτό το «στρατόπεδο» έχει βγάλει πολλή «βρόμικη δουλειά» στα χρόνια της μνημονιακής διακυβέρνησης και είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε έναν «έλεγχο νομιμότητας» από μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – παρά τις κατά συρροήν προκλητικές νομοθετικές ρυθμίσεις του τελευταίου διαστήματος που αμνηστεύουν προληπτικά κρατικούς λειτουργούς…
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δείξει κατανόηση και δεν προχωρήσει σε έναν τέτοιο «έλεγχο νομιμότητας», τότε θα αποχωρήσουμε ήσυχα από τη σκηνή αποδεχόμενοι την ήττα μας, διαφορετικά… Εμείς τουλάχιστον αυτό το «μήνυμα» διαβάζουμε πίσω από το διάβημα του Αδώνιδος Γεωργιάδη σχετικά με το bank run…
Και πώς θα φανούν οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη διενέργεια «ελέγχου νομιμότητας» για τα πεπραγμένα της μνημονιακής περιόδου;
Από τον αν υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου ή ….άλλος!
