Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Δοκίμιό για τον αξέχαστο Ανδρέα Μπάρκουλη, δοθέντος ότι έφυγε την Τρίτη από την ζωή.
Αν την δεκαετία του ΄60 όλα τα κοριτσόπουλα ήταν σφόδρα ερωτευμένα με τον μεγάλο στάρ-θρύλο του Χόλιγουντ Ρόκ Χάτσον, στην Ελλάδα υπήρχε και ένας άλλος θρύλος που δονούσε τις γυναικείες καρδιές. Ήταν ο ανεπανάληπτος Ανδρέας Μπάρκουλης. «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης !!!» φώναζαν οι μαθήτριες του Αρσακείου σε κάθε παρουσία του μεγάλου μας ζέν πρεμιέ και γίνονταν παντού με την παρουσία του πανζουρλισμός. Έκτοτε η φράση έγινε σλόγκαν που ενσωματώθηκε στα κοινωνικά μας αυτονόητα και εξέφρασε αισθητικά και κοινωνικά μια ολόκληρη εποχή, έχοντας στο κέντρο της, τον μεγάλο μας καλλιτέχνη-πρωταγωνιστή.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης υπήρξε ένας μύθος του κινηματογράφου και του θεάτρου μας και αποτύπωσε αδρά τον καλλιτεχνικό του σφραγιδόλιθο στα κινηματογραφικά και θεατρικά μας δρώμενα. Με υποκριτική δεινότητα, εμπνευσμένο χιούμορ, αλλά και την προικοδοσία της φυσικής του ομορφιάς, έδωσε έξοχες ερμηνείες και αποτελεί πάντα κεντρικό σημείο αναφοράς στο πεδίο της υποκριτικής, των μεταπολεμικών μας δεκαετιών. Για τούτο μέχρι σήμερα που έχει αποσυρθεί απο το καλλιτεχνικό μας πεδίο, εκδηλώνονται εκφράσεις λατρείας στο προσωπό του και περιβάλλεται με ξεχωριστή αγάπη απο τον κόσμο του θεάτρου.
Ο μεγάλος ζεν πρεμιέ του παλκοσένικου και της μεγάλης μας οθόνης, ευτύχησε στην μακρά και πολύπλαγκτη καλλιτεχνική του διαδρομή, να έχει μια πελώρια συγκομιδή απο ερμηνείες, που έχουν μείνει ανεξίτηλες στην καρδιά και στην μνήμη του καλλιτεχνικού μας κοινού. Συμμετείχε σε περίπου 110 ταινίες, αριθμός που εγγίζει τα μεγάλα ρεκόρ συμμετοχών – πολλές εκ των οποίων συγκαταλέγονται στα διαμάντια του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας – ενώ επίσης πλατιά και επιτυχημένη, υπήρξε η παρουσία του στο παλκοσένικο.
Άλλοτε σαν τραγικός εραστής στο «Μιμίκος και Μαίρη» που υπήρξε μια άλλη εκδοχή του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στην μεταοθωνική Ελλάδα, κάποτε σαν απολαυστικός, αξεπέραστος γυναικοκατακτητής στην «Μουσίτσα» με την μοναδική επίσης Αλίκη Βουγιουκλάκη πλάι του, ενίοτε σαν παράνομα ερωτευμένος γιός του Αλή Πασά, Μουχτάρ με την επιφανή χήρα-ανεψιά του Δεσπότη της Λαρίσσης Φροσύνη (Ειρήνη Παππά), την οποία έχει ερωτευτεί και ο πατέρας του Αλής ο Τεπελενλής, τέλος σαν λεπταίσθητος γόης στο μια «Τρελή-τρελή σαραντάρα» με τη αξεπέραστη Ρένα Βλαχοπούλου, μας πρόσφερε ακένωτες μερίδες γέλιου – σαν ένας κορυφαίος κωμικός – και μας έκανε συνάμα να δακρύσουμε, με τις δραματικές μαρμαρυγές της υποκριτικής του φυσιογνωμίας. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης διακρίθηκε περισσότερο στο φάσμα της κωμωδίας και για τούτο τον κατατάσσουμε στους μεγάλους μας κωμικούς. Αλλά και στις δραματικές του ερμηνείες, υπήρξε επίσης κορυφαίος. Ένα πολυδύναμο υποκριτικό ταλέντο, όπως εξάλλου είχε ξεκινήσει τα πρώτα του βήματα, στα δύσκολα μονοπάτια της τέχνης.
Ο μεγάλος μας κωμικός είδε το φως της ζωής στις 24 Ιουλίου του 1936 στον Πειραιά. Ηδη απο τα γυμνασιακά του χρόνια είχε εκδηλώσει ξεχωριστή έφεση για το θέατρο και πρωταγωνιστούσε έτσι με ιδιαίτερη επιτυχία στις οργανωμένες σχολικές παραστάσεις. Με την αποπεράτωση των γυμνασιακών του σπουδών, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στην Σχολή Θεάτρου του Κώστα Μιχαηλίδη, όπου και ξεδίπλωσε τις σπουδαίες υποκριτικές του ικανότητες. Με το μεράκι, το πάθος, αλλά και το σπουδαίο λυρικό του κύτταρο, γρήγορα απέσπασε τον χαρακτηρισμό του μεγάλου ταλέντου, που του άνοιγε σιγά σιγά τον δρόμο, της σπουδαίας και επιτυχημένης καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας. Αρχικά ο Ανδρέας Μπάρκουλης έπαιξε σε παραστάσεις αρχαίου θεάτρου με το θεατρικό σχήμα των Σπύρου Μουσούρη και Κρινιώς Παπά και έκτοτε σταδιακά θα κερδίσει την περίσεπτη θέση του, στα θεατρικά και κινηματογραφικά μας δρώμενα.
Πρόβα τζενεράλε στο σανίδι ο μεγάλος μας πρωταγωνιστής θα κάνει 1956 και ένα χρόνο αργότερα θα κάνει και την πρωτόλεια εμφάνισή του στην μεγάλη οθόνη με την ταινία «Μαρία η Πενταγιώτισσα». Σε μικρό χρονικό διάστημα θα αναγνωριστεί καλλιτεχνικά ως κορυφαίος πρωταγωνιστής – ζεν πρεμιέ και έκτοτε θα ακολουθήσει η καταιγιστική παρουσία του στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Όπως πραναφέραμε πολλές απο τις 110 ταινίες στις οποίες συμμετείχε ο Ανδρέα Μπάρκουλης, αποτιμώνται στις μεγάλες στιγμές του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου. Ενδεικτιά αναφέρουμε τις : «Διακοπές στην Αίγινα» (1958), «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» (1958), «Η Μουσίτσα» (1959), «Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα» (1958), «Το Δόλωμα» (1964), «Μην είδατε τον Παναή» (1962), «Τζένη Τζένη» (1965), «Μια τρελή τρελή Σαραντάρα» (1970), «Ησαΐα μη Χορεύεις» (1969) κ.α.
Μετά την κορύφωση της κινηματογραφικής και θεατρικής του παρουσίας, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, επιχείρησε μια τομή στην σταδιοδρομία του, αποζητώντας καριέρα στο τραγούδι στην Αμερική, που τελικά δεν εστέφθη με επιτυχία. Επανέκαμψε στην Ελλάδα και σιγά-σιγά ξαναβρήκε τον βηματισμό του στα κινηματογραφικά και θεατρικά μας δρώμενα. Τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί απο την ενεργό καλλιτεχνική δραστηριότητα και απολαμβάνει τη θαλπωρή της γυναίκας του, αλλά και του νεαρού γιού του, στους οποίους διοχετεύει όλη την αγάπη και την ευαισθησία του. Ενώ τον κατευοδώνει πάντα η αγάπη και ηθική επιδοκιμασία του καλλιτεχνικού μας κοινού, που στο πρόσωπό του βλέπει τον αξεπέραστο ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ΄70. Τον άθρωπο που έκανε να δονούνται ολες οι γυναικείες μαθητικές καρδιές και να ξεσπά σε εκδηλώσεις λατρείας στο πρόσωπό, του όλος ο γυναικόκοσμος !!!
Πλούσιο ταλέντο, δυνατό λυρικό κύτταρο, ζεστή μελωδική φωνή, μεσογειακό ταμπεραμέντο και αρμονία στην κίνηση, αλλά και μια αξεπέραστη φυσική ομορφιά, ήταν τα στοιχεία που συνέθεσαν την εξαίρετη καλλιτεχνική ταυτότητα του μοναδικού Ανδρέα Μπάρκουλη. Στις 23 Αυγούστου 2016 μοίρα τραγική, ο ανεπανάληπτος γόης του ελληνικού κινηματογράφου εκδήμησε από τη ζωή, σκορπώντας άφατη θλίψη στο καλλιτεχνικό μας κοινό, που τον είχε στην κυριολεξία λατρέψει σαν είδωλο. Πόσο ωραίος ήταν αυτός ο ψηλός, που συνέγειρε με τις ερμηνείες του τον γυναικείο κόσμο και κατέστησε την παρουσία του κοινωνικό σύνθημα; Και πόσο γλυκά έρχεται στα αυτιά μας η ιαχή «Κορίτσια ο Μπάρκουλης» !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
