Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Όσο κάθονται ορισμένοι μοδάτοι και όψιμοι ΣΥΡΙΖΑίοι στα τραπεζάκια καφετεριών μεταξύ Κολωνακίου και Εξαρχείων σχεδιάζοντας την «Επανάσταση του χίπστερς» και αναλώνονται στη λογοδιάρροια για πρόσωπα της «κυβέρνησης από τα Μάταλα» σαν λουφαδόροι βυσματίες σε ΚΨΜ, τόσο το φάσμα της πόλωσης και της ανοησίας δηλητηριάζει κάθε προοπτική ενότητας και εθνικής συνεννόησης.
Ξαφνικά θυμήθηκαν κάποιοι την καραμέλα της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Θέλουν δηλαδή να κάνει στην άκρη η κυβέρνηση που εξελέγη με δημοκρατικές διαδικασίες την άνοιξη του 2012 και να αφήσει σε μια δράκα από γέροντες και ανίδεους περί τις εξελίξεις να διαχειριστούν καταστάσεις. Έτσι λοιπόν εννοούν ορισμένοι φωστήρες της πολιτικής ότι μπορεί να προχωρήσει η χώρα.
Αντικειμενικά, οι 29 μήνες διακυβέρνησης από τον κ. Αντώνη Σαμαρά και το παραδοσιακό ενωτικό πνεύμα που επικρατεί στον μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας έχουν αλλάξει την εικόνα της χώρας διεθνώς προς το καλύτερο. Είναι λογικό να ενοχλούνται όσοι ήθελαν να βάλουν χέρι στην Ελλάδα και να καταδικάσουν το λαό σε πραγματικές συνθήκες δουλείας.
Αντιπολίτευση σουλατσαδόρων
Όσα λένε κάποιοι σουλατσαδόροι των τηλεπαραθύρων και οι θεωρητικοί της μυαλοπώλησης, τα ακούμε βερεσέ. Οι λατινοαμερικάνικης έμπνευσης ιδέες τους για την υπέρβαση της κρίσης μοιάζουν με τη σοβαρότητα ορισμένων που σχολιάζουν ότι δεν έσπασε στο πρώτο χτύπημα η σαμπάνια στο υποβρύχιο «Πιπίνος» κι όχι ότι δόθηκε τέλος σε μια εκκρεμότητα που κανείς άλλος δεν είχε τα κότσια επί μια δεκαετία τουλάχιστον να φέρει εις πέρας.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του. Το πρώτο και κυρίαρχο πράγμα είναι η ψυχραιμία και τα λιγότερα λόγια. Δεν είναι δυνατόν ακόμα και κλητήρας που βρίσκεται κοντά σε υπουργό ή σε γενικό γραμματέα να το παίζει «κυβερνητικός παράγοντας» ή «αρμόδιος φορέας» και να διαρρέει όποια αρλούμπα του έρχεται στο κεφάλι.
Αν αλλάξει η οποιαδήποτε κατάσταση στη χώρα αυτή τη στιγμή, θα είναι προς το χειρότερο. Ορισμένοι θα έχετε διαπιστώσει πως στην αγορά κάτι έχει αρχίσει να κινείται. Σε περίπτωση που ξαναμπεί ο δημόσιος βίος στο φάσμα της μιζέριας, της ανέχειας και της πόλωσης, θα γυρίσουμε στις τριτοκοσμικές συνθήκες της εποχής Παπανδρέου που δεν υπήρχε σάλιο για μετρητό.
Παράδειγμα προς αποφυγή
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντίληψης αριστερογενούς κυβερνητισμού είναι οι ενέργειες, οι πράξεις και οι δηλώσεις της κ. Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής. Όπως σχολίαζε έξυπνα στέλεχος που τυγχάνει να είναι ένας από τους υφισταμένους της και προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ: «Η κ. Δούρου εφαρμόζει το δόγμα του σταλινικού Συριζαϊσμού, δηλαδή ξέρει τα πάντα, έχει άποψη επί παντός επιστητού, αλλά εκ του αποτελέσματος εκτίθεται διότι γνωρίζει πολύ λιγότερα απ’ όσα λέει, εκτίθεται και απαντά με αυταρχισμό και αλαζονεία».
Οι αμετροέπειες της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν αρχή και τέλος, όπως η αποβλάκωση ορισμένων που πιστεύουν ακόμα πως χωρίς κόπο και στερήσεις η κρίση θα φύγει σαν κρυολόγημα του Οκτωβρίου. Κάθε συζήτηση για κυβέρνηση δήθεν «εθνικής ενότητας» κάτι θέλει να εξυπηρετήσει. Μπορεί να είναι τα εξαπτέρυγα της διαπλοκής, μπορεί όμως να αφορά και τους μεσάζοντες των μεγάλων συμφερόντων που κρύβονται στο χάσμα μεταξύ τρόικας και δανειστών.
Πολιτική υποχρέωση για τον πρωθυπουργό θα είναι να κλείσει τα σενάρια για πρόωρες εκλογές και κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά και να αξιοποιήσει το χώρο που του δημιουργούν οι παπαγάλοι που προβλέπουν ανασχηματισμό στις 17 Οκτωβρίου.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς πρέπει να εμφανιστεί ενωτικός, να σταθμίσει την κατάσταση και να προχωρήσει μακρυά από τις Συμπληγάδες της πόλωσης ή τις Σειρήνες της δήθεν «εθνικής ενότητας» στο βωμό των συμφερόντων που πραγματικά αφαιμάζουν το λαό.
