Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Η άτακτη υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης στις απαιτήσεις της τρόικας, την οδηγεί σε τροχιά σύγκρουσης με τα μόνα τμήματα που είχαν απομείνει να τη στηρίζουν ή τουλάχιστον να επιδεικνύουν ανοχή στις πολιτικές της. Η πρώτη ομάδα είναι οι συνταξιούχοι, οι οποίοι μέχρι σήμερα όπως έδειχναν όλες οι δημοσκοπήσεις συνέχιζαν να εμπιστεύονται τον Σαμαρά. Τώρα παγώνουν όλες οι συντάξεις μέχρι το 2016 και πέφτει άγριο τσεκούρι στο ΕΚΑΣ, διαμορφώνοντας μια νέα πραγματικότητα που δεν θα αργήσει να αποτυπωθεί.
Η άλλη μεγάλη κατηγορία με την οποία οδηγείται σε σύγκρουση η κυβέρνηση είναι ο κόσμος του τουρισμού, αφού στο e mail των προτάσεων που πήγε στην τρόικα περιλαμβάνεται η αύξηση του ΦΠΑ των ξενοδοχείων, πράγμα που σημαίνει πως οι ξενοδόχοι είναι υποχρεωμένοι είτε να απορροφήσουν οι ίδιοι την αύξηση μειώνοντας τα έσοδά τους, είτε να περάσουν την αύξηση στην τιμή των «πακέτων» ρισκάροντας χαμηλότερη ζήτηση.
Ήδη ο ΣΕΤΕ προανήγγειλε για σήμερα έκτακτη συνέντευξη τύπου και ο Πρόεδρός του Ανδρέας Ανδρεάδης έγραψε σε δυο διαδοχικά tweets: «Αν πραγματοποιηθεί αύξηση του ΦΠΑ στο τουριστικό πακέτο, οδηγούμαστε ως χώρα σε βέβαιη οικονομική αυτοκτονία. Η εκτίναξη των τουριστικών αφίξεων 2013&14 δεν άρεσε σε πολλούς στην ΕΕ. Αύξηση του ΦΠΑ σημαίνει βέβαιη πτώση δική μας και αύξηση δική τους». Με δυο tweets όμως δεν ξεπλένεσαι…
Διότι εν προκειμένω ταιριάζει γάντι το γνωστό «κοίτα ποιος μιλάει!». Ο κ. Ανδρεάδης δεν είναι απλά ένας εκπρόσωπος του ελληνικού τουρισμού ανάμεσα στους άλλους. Kοινό μυστικό στους «παροικούντες εν Ιερουσαλήμ» είναι πως ο Ανδρεάδης υπήρξε τα τελευταία τέσσερα χρόνια εκ των πλέον προθύμων συνομιλητών της τρόικας, εφοδιάζοντας τους εκπροσώπους της με «σκέψεις», «προτάσεις» και «ιδέες» που στη συνέχεια εμφανίζονταν ως δια μαγείας ως προαπαιτούμενα των δανειστών. Ο Ανδρεάδης που αντί να ασχολείται με τις μαρμελάδες και τα κλινοσκεπάσματα στο Sani της Χαλκιδικής, θέλησε να κάνει «υψηλή πολιτική» και «μεγάλο παιχνίδι» είναι σήμερα απόλυτα εκτεθειμένος πρωτίστως έναντι των συναδέλφων του και κατ’ επέκταση στην ευρύτερη κοινή γνώμη. Η περίπτωσή του επιβεβαιώνει τη ρήση «αυτοί που δηλητηρίασαν το νερό, μας λένε πως σήμερα δεν πίνεται». Διότι μπορεί ο κ. Ανδρεάδης να βλέπει σήμερα «συνομωσία» της Ε.Ε που ενοχλήθηκε από τις επιτυχίες του ελληνικού τουρισμού, αλλά θα έπρεπε πρώτα να αναρωτηθεί κατά πόσο και η δική του στάση – μίγμα απειρίας και υπέρμετρων φιλοδοξιών – συνέβαλε στο να είναι η χώρα το «κλωτσοσκούφι» των δανειστών.
Όσο και να φωνάξει και να διαμαρτυρηθεί σήμερα ο Ανδρεάδης, δεν μπορεί να συγκαλύψει το απόλυτα προφανές: Ο ελληνικός τουρισμός παρά τον δυναμισμό του, δεν έχει την ηγεσία που θα περιφρουρήσει τα συμφέροντά του και θα τον πάει μπροστά. Κι αυτό δεν λύνεται με μερικές ακόμη απευθείας αναθέσεις του «Marketing Greece».
ΥΓ: Η Όλγα Κεφαλογιάννη προφανώς δεν έχει την πολιτική ευθύνη για την κακή εξέλιξη των πραγμάτων. Κι αν επιχειρήσει ο Ανδρεάδης να τη βάλει στο «κάδρο», θα φανεί ακόμη λιγότερο σοβαρός…
