Με ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Πορτογάλος είπε το τελευταίο αντίο στον κόσμο της «Ένωσης».
Με ένα μακροσκελές κείμενο, ο Αντρέ Σιμόες ευχαρίστησε τους φίλους της ΑΕΚ, το προσωπικό αλλά και τον Δημήτρη Μελισσανίδη, σχολιάζοντας τις ατέλειωτες στιγμές που έζησε με την κιτρινόμαυρη φανέλα στα επτά χρόνια παρουσίας του.
Αναλυτικά όσα έγραψε στο Instagram ο Αντρέ Σιμόες:
«Τη βαθιά μου και ειλικρινή ευγνωμοσύνη σε όλο τον κόσμο της ΑΕΚ. Έφτασα από το πουθενά και γρήγορα έγινα ένας από εσάς. Η αγάπη ήταν τόσο μεγάλη και δεν υπήρχε περίπτωση να μην είναι αμοιβαίο. Η παράξενη αίσθηση του να είσαι αναγνωρίσιμος, να σε εκτιμούν και να σε αγαπούν. Χωρίς αμφιβολία ήταν ένα πράγμα απίστευτο που δεν μπορούσε να με… προσπεράσει. Άνοιξα την καρδιά μου και έδωσα την ψυχή μου για τα πάντα. Προσπαθούσα πάντα να κάνω το καλύτερο για το σύλλογο. Νιώθω μία μεγάλη περηφάνια που αποτέλεσα μέρος της ιστορίας ενός τόσο μεγάλου συλλόγου. Είμαι πολύ ευγνώμων σε όλο τον κόσμο της ΑΕΚ και στον πρόεδρό της Δημήτρη Μελισσανίδη. Σε όλους τους οπαδούς της ΑΕΚ και κυρίως στην ORIGINAL 21. Σε όλο το σταφ στα Σπάτα, σε όλους τους εργαζόμενους στο Μαρούσι, σε όλους τους προπονητές που αποτέλεσαν μέρος αυτής πορείας, σε όλους τους συμπαίκτες μου αυτά τα 7 χρόνια. Γνώρισα φανταστικά άτομα που ποτέ δεν θα ξεχάσω. Θα μπορούσε όλα να ήταν πολύ καλύτερα, θα μπορούσα να απολαύσω, αλλά μου άρεσε κάθε στιγμή που έζησα με τεράστιο πάθος. Κάτι τελευταίο: Δε συμφωνώ με την ιδέα ότι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να ζητάνε «συγγνώμη». Εμείς επίσης ταπεινώνουμε το όνομά μας, εκτός του ότι ταπεινώνουμε και το όνομα του συλλόγου.
Ένας ποδοσφαιριστής υπογράφει ένα συμβόλαιο και πληρώνεται για: να είναι «παρών» σε κάθε προπόνηση, να τα δίνει όλα στην προπόνηση, να τα δίνει όλα σε κάθε παιχνίδι, να είναι όλες τις ημέρες «παρών», ακόμα κι αν είναι άρρωστος ή τραυματίας. Ακόμα και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες. Να χειροκροτεί στις νίκες, αλλά το κυριότερο να είναι «παρών» στις ήττες. Να μην κρύβεται από κανέναν. Να σηκώνει το κεφάλι, να το δείχνει και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Να ιδρώνει τη φανέλα. Να δίνει τα πάντα για την ομάδα, ξεχνώντας το προσωπικό του συμφέρον. Ποτέ να μην αφήνει ένα συμπαίκτη να πηγαίνει στον πόλεμο μόνος του, να δίνει κίνητρο στους συμπαίκτες, να βοηθά αυτούς που έρχονται από κάτω, να δίνει δύναμη και κουράγιο στους ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα. Να σέβεται όλους τους υπαλλήλους του συλλόγου με τον ίδιο τρόπο. Δυστυχώς δεν μπορούμε να είμαστε όλοι έτσι. Έφυγα με το κεφάλι ψηλά γιατί έχω προσπαθήσει τα πάντα. Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό. Προφανώς έχω κι εγώ μερίδιο για την αποτυχία αυτής της σεζόν, που ήταν χωρίς αμφιβολία η χειρότερη της επταετίας που πέρασα εδώ. Σαν αρχηγός νιώθω την ανάγκη να αναλάβω την ευθύνη μου και το μερίδιο της αποτυχίας που μου αναλογεί σε αυτή τη σεζόν. Έτσι πρέπει να κάνουν και οι άλλοι που έχτισαν αυτό το ρόστερ. Είμαι πολύ ευγνώμων για την Ελλάδα και για όλους τους ανθρώπους της. Είναι και θα είναι το σπίτι μου για πάντα».
