Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κύριο Γιάννη Βαρουφάκη, άρα θεώρησε αναγνώστη μου πως κρίνω απλώς και μόνον από τη συμπεριφορά του, όπως αυτή καταγράφεται στα ΜΜΕ και από τη γενικότερη στάση του, όπως εκφράζεται δημοσίως από τον ίδιο.
Ξέρεις ίσως πως η άποψη Βαρουφάκη ως προς την μεθοδολογία διαχείρισης της ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης δεν διαφέρει ουσιωδώς από αυτήν που διατύπωσα με διάφορους τρόπους στις ιστοσελίδες και στα ιστολόγια που φιλοξενούν τη γνώμη μου, αρκετά πριν αποκρυσταλλωθεί στα ΜΜΕ η «ιδέα» Βαρουφάκη. Συνεπώς, πολύ φυσιολογικά καλοδέχτηκα το αφήγημα περί κρίσης και επίλυσης της κρίσης που δόμησε ο κύριος Βαρουφάκης, ακριβώς με ταdiscursive/διαλογικά στοιχεία που χρησιμοποιούσα και εγώ.
Ποτέ δεν έκρυψα πως καταλαβαίνω τον Βαρουφάκη, επειδή μιλάμε την ίδια γλώσσα που κατασκευάζει τη σχέση στόχος-στρατηγική-πρόγραμμα, στο πλαίσιο του λεγόμενου ρεαλιστικού κονστρουκτιβισμού (Realist Constructivism) ή αυτού που αποτελεί το δικό μου οντολογικό σύστημα ανάλυσης, του κονστρουκτιβιστικού ρεαλισμού (Constructivist Realism).
Πέραν αυτού θεώρησα πως παρά την έντονη ιδιορρυθμία και προβολή του ανδρός, αυτός πρόσφερε σημαντικό έργο στην ανόρθωση του ηθικού των Ελλήνων εντός της ΕΕ και όχι ως τυφλή αντίδραση σε αυτήν. Ήταν μάλλον πολύτιμη αν και σημαντικά αντιφατική η συμβολή του στην επιχείρηση αναδόμησης της πολιτικής ταυτότητας της Ελλάδας εντός της ΕΕ και αυτό φρόντισα να επισημάνω εγκαίρως, εκτιμώντας παράλληλα – και όπως αποδείχθηκε επιτυχώς – πως «ο Βαρουφάκης είναι για λίγο».
Ωστόσο, παρακολουθώντας μόλις σήμερα την πολυσυζητημένη συνέντευξη του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, έρχομαι να αναρωτηθώ δημοσίως: τι παιχνίδι παίζει ο Βαρουφάκης;
Ο κ. Βαρουφάκης δεν έπαιξε, ως υπουργός. Δοκίμασε να «παίξει» για να μπορέσει να διαπραγματευτεί πολιτικώς την ελληνική υπόθεση, όπως ήταν αναγκαίο, αλλά προφανώς δεν υπήρχε ο «κατάλληλος» πρωθυπουργός και στελεχικό δυναμικό ικανό και πρόθυμο να ακολουθήσει και να υποστηρίξει παραγωγικά την προσπάθεια. Πέραν αυτού, όλα έγιναν σε ένα μάλλον «κλειστό, μυστικό πλαίσιο» με αποκλεισμό της ευρύτερης προοδευτικής κοινωνίας, η οποία θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει σε σημαντικό βαθμό σε αυτόν τον αγώνα. Έτσι ναυάγησε η διαπραγμάτευση και αποδομήθηκε φυσιολογικώς ο Βαρουφάκης, ενώ σώθηκε από την γελοιοποίηση με την προκήρυξη εκλογών και την απομάκρυνσή του από το νέο κυβερνητικό σχήμα.
Τι γίνεται σήμερα; Αντί αυτός να προχωρήσει μπροστά, αναπτύσσοντας την εναλλακτική στρατηγική (του) πρόταση για μια εναλλακτική ηγεμονία στην Ευρώπη των Λαών (της), επανεισάγοντας τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά κριτήρια του «ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα», τα οποία θα όριζαν την ΕΕ σε μια νέα βάση, ως ένα εναλλακτικό, παιδαγωγικό ηγετικό παράδειγμα σε έναν δημοκρατικό, αντιαυταρχικό, αντιγραφειοκρατικό και αντιιμπεριαλιστικό πόλο ηγεμονίας, τι κάνει; Εντελώς παιδαριωδώς δίνει μια συνέντευξη που αναμοχλεύει με μυθιστορηματικό τρόπο σχέσεις και καταστάσεις που εμφανίζουν τον ίδιο και τον Αλέξη Τσίπρα ανερμάτιστους τυχοδιώκτες!
Δεν θέλω να φανταστώ πως τελικώς ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι μέχρι ανοησίας ανώριμος και παρασύρεται σε μια συνέντευξη η οποία συνδέεται αρμονικά με εκείνη του φίλου και μέντορά του – αν δεν κάνω λάθος, σύμφωνα με δική του διήγηση – Γιάννη Στουρνάρα! Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Γιάν(ν)ης δεν ξέρει τι κάνει και πως έτσι συνδέθηκαν οι Γιάννηδες δια του ιδίου δημοσιογραφικού διαύλου και του αυτού δημοσιογράφου ασφαλώς!
Επειδή λοιπόν δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ο κ. Βαρουφάκης είναι ένας ακόμη σαχλαμάρας στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, αναζητώ να μάθω το παιχνίδι που παίζει αυτή την περίοδο. Μια και τώρα παίζει κανονικά και δεν νομίζω πως ξεκίνησε καλά, ενώ ως υπουργός δοκίμασε να παίξει και μάλιστα δυνατά και έξυπνα, αλλά παρέμεινε στο διερευνητικό στάδιο του παιγνίου!
