Γράφει ο Ceteris Paribus
Στις 29 Νοεμβρίου ο Αλέξης Τσίπρας, από τη Λαμία έκανε την περίφημη δήλωση «Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί (σ.σ. οι αγορές) θα χορεύουνε». Στις 13 Δεκεμβρίου την επανέλαβε στο Ηράκλειο της Κρήτης, προσαρμοσμένη αυτή τη φορά στην… κρητική ιδιοσυγκρασία: «Θα παίζουμε τη λύρα και θα χορεύουν πεντοζάλη οι αγορές». Μία μέρα μετά, στις 14 Δεκεμβρίου, ο καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και έως πρόσφατα διευθυντής του Τομέα Πολιτικής Οικονομίας του ιδίου Τμήματος κ. Γιάννης Βαρουφάκης επικρότησε τη… λυρική αλληγορία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με άρθρο του γράφοντας:
«Ως Κρητικός, έστω και ψευδο-κρητικός, επικροτώ την αλληγορία του Αλέξη Τσίπρα περί λύρας και πεντοζάλη. Μακάρι μια ελληνική κυβέρνηση να οδηγούσε τον χορό των αγορών, αντί να σέρνεται συνεχώς σε ένα οικτρό γαϊτανάκι θεσμικών δανειστών και αρπακτικών «επενδυτών». (…) Πώς μπορεί να μετατραπεί επιτέλους η ελληνική κυβέρνηση σε λυράρη, από αλυσοδεμένο χρεο-δουλοπάροικο που χορεύει στους σκοπούς των δανειστών; Μόνο μέσα από μια πραγματική διαπραγμάτευση που θα γίνει μόνο αν είμαστε έτοιμοι να πούμε ΟΧΙ σε συνθήκες συνεχιζόμενης επέκτασης της συνολικής χρεοκοπίας στο μέλλον. Όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα είναι σε κατάσταση αποπληξίας. Όταν ολοκληρωθούν, με την Ελλάδα ξανά βιώσιμη χώρα, τότε, πράγματι, οι αγορές θα σπεύσουν να χορέψουν από πεντοζάλη έως και βαλς στους δικούς μας σκοπούς».
Στον ΣΥΡΙΖΑ οι ψίθυροι λένε ότι οι ιδέες για τα «νταούλια», τις «λύρες» και τον «πεντοζάλη» είναι του κ. Βαρουφάκη και «μεταγράφηκαν» από το λογογράφο του Αλέξη Τσίπρα για τις ανάγκες των ομιλιών του. Άλλωστε, από το βήμα του πρόσφατου διαρκούς συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας διακήρυξε με την ίδια ακριβώς αυτοπεποίθηση: «Και διαπραγμάτευση θα γίνει, και συμφωνία θα υπάρξει (σ.σ. με τους δανειστές) και το μνημόνιο και η τρόικα θα αποτελέσουν παρελθόν».
Σύμφωνα με τους ίδιους «ψιθύρους», λοιπόν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντλεί την αυτοπεποίθησή του αυτή από τις ιδέες του κ. Βαρουφάκη, ο οποίος -είναι πλέον κοινό μυστικό- αποτελεί τον κορυφαίο του σύμβουλο.
Οι «ψίθυροι» όμως επιμένουν ότι το πράγμα δεν σταματάει εδώ και ότι ο κ. Βαρουφάκης προορίζεται για τον πλέον κρίσιμο υπουργικό θώκο στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: αυτή του υπουργείου Οικονομικών!
Οι σχετικές πληροφορίες έχουν κάποιο παρελθόν. Στο διάστημα πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου, είχε ακουστεί ότι ο κ. Βαρουφάκης θα περιλαμβανόταν στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εσωκομματικές αντιδράσεις, όμως, ιδίως δε οι αντιδράσεις από τον κύκλο του «οικονομικού επιτελείου» του ΣΥΡΙΖΑ (Δραγασάκης, Σταθάκης, Μηλιός, Τσακαλώτος) υποχρέωσαν τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει ένα βήμα πίσω και τον κ. Βαρουφάκη να δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει μια τέτοια υποψηφιότητα.
Μέχρι τότε, οι πληροφορίες έλεγαν ότι ο κ. Βαρουφάκης προαλείφεται για τη θέση του βασικού διαπραγματευτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές, αλλά όχι από τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Από εκεί και ύστερα ξεκινάει ένα «γαϊτανάκι» συγκρούσεων, καθώς οι εντεινόμενες πληροφορίες επιμένουν ότι ο κ. Βαρουφάκης -και όχι κάποιος από την τετράδα του οικονομικού επιτελείου του- θα είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί ερμνηνεύουν σε αυτό το πλαίσιο, τόσο την εκ δεξιών διαφωνία και δυσφορία με μια τέτοια «ρηξιακή» γραμμή διαπραγμάτευσης με τους δανειστές των κ. Δραγασάκη και Σταθάκη όσο και την εξ αριστερών διαφωνία του κ. Μηλιού – όπως επίσης και τις ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δέχεται το τελευταίο διάστημα ο τελευταίος, με τη γνωστή υπόθεση για το ρεβεγιόν της κόρης του στην Ελβετία της … πλουτοκρατίας.
Αν πάντως, επιβεβαιωθούν αυτές οι πληροφορίες, τότε ο κ. Τσίπρας θα έχει επαναλάβει τον αιφνιδιασμό του κ. Παπανδρέου το 2009, όταν όλοι ανέμεναν ότι θα ορίσει υπουργό Οικονομικών την κ. Κατσέλη και αντ’ αυτής προτίμησε τον κ. Παπακωνσταντίνου. Λέγεται ότι τότε την απόφαση του κ. Παπανδρέου καθόρισε μεταξύ άλλων και η εκτίμησή του ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι πιο «συμπαθής» στις αγορές και γενικότερα στους διεθνείς συνομιλητές σε σχέση με τη «σφιχτή» νεοκεϊνσιανή κ. Κατσέλη.
Τώρα, οι εκ δεξιών επικριτές του κ. Βαρουφάκη λένε ότι δεν έχει «μετρήσει» καλά τη γραμμή της δυναμικής διαπραγμάτευσης που προτείνει και ότι το αλαζονικό του στυλ θα πολώσει «με το καλημέρα» τον κ. Σόιμπλε στη γραμμή του… forget it, Giannis.
Όσο για την εξ αριστερών κριτική του κ. Μηλιού, αυτός πιστεύει ότι η μόνη γραμμή σκληρής διαπραγμάτευσης που «στέκει», είναι αυτή που προτάσσει τα φιλολαϊκά και ταξικά χαρακτηριστικά του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και ότι, αντίθετα, ένα κράμα σκληρής διαπραγμάτευσης και οικονομικού φιλελευθερισμού όχι μόνο είναι έξω από τις συντεταγμένες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα αποβεί και αδιέξοδο όσον αφορά την ίδια τη διαπραγμάτευση…
Είτε με νταούλια, είτε με λύρες, το μόνο σίγουρο είναι πως στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ….αρχίσει τα όργανα!
