Κοινό μυστικό είναι στην περί τον Αλέξη Τσίπρα ηγετική ομάδα στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι ο εσωτερικός “εχθρός” έχει ονοματεπώνυμο και δεν είναι άλλος από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Για πολλούς λόγους. Γιατί ο Λαφαζάνης είναι ο επίσημος εσωκομματικός αντίπαλος, γιατί είναι κολλητός με τον Αλέκο Αλαβάνο, γιατί το καλοκαίρι ζήτησε την επιστροφή στην δραχμή και γιατί προ διμήνουν ομολόγησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.
Ο Τσίπρας παρότι αρχηγός, δεν έχει επιχειρήσει ποτέ ως τώρα να αντιπαρατεθεί ανοιχτά με τον Λαφαζάνη. Όχι τόσο γιατί τον φοβάται αλλά κυρίως γιατί γνωρίζει ότι για την (αρχική) εκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΝ στηρίχθηκε από το Αριστερό Ρεύμα του κόμματος δηλαδή από τους υποστηρικτές του Λαφαζάνη που τότε έκανε ότι υπεδείκνυε ο Αλέκος Αλαβάνος.
Την “βρώμικη” δουλειά λοιπόν την έχει αναθέσει σε άλλους. Κι εν προκειμένω έχει αναθέσει στον Γιάννη Δραγασάκη, παλιά καραβάνα στην Κουμουνδούρου, να…ασχοληθεί με τον Λαφαζάνη με στόχο να τον κοντύνει.
Δραγασάκης και Λαφαζάνης γνωρίζονται από παλιά όταν και οι δύο ήταν υψηλόβαθμα στελέχη του ΚΚΕ.
Επομένως ο ένας “διαβάζει” καλά τις κινήσεις και τα λεγόμενα του άλλου. Ο Δραγασάκης έβγαλε τα δόντια του προ ημερών προειδοποιώντας ότι δεν μπορούν να υπάρξουν μονομερείς ενέργειες από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ, στρατηγική που υποστηρίζει αναφανδόν η πλευρά Λαφαζάνη. Η απάντηση ήρθε σε χρόνο ρεκόρ μέσω της ιστοσελίδας του Αριστερού Ρεύματος με την επισήμανση ότι ένα τμήμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλώνεται όλο και περισσότερο σε δήθεν ρεαλιστικές θέσεις βάζοντας σε κίνδυνο την ριζοσπαστικότητα του εγχειρήματος μίας αριστερής διακυβέρνησης.
Κάτι μου λέει ότι ο δεύτερος γύρος δεν θα αργήσει…
