Του Μιχάλη Ψύλου
«Επιτέλους και κάτι παρήγορο για τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ» έγραφε με έντονη σαρκαστική διάθεση η γαλλική εφημερίδα Les Echos: «Υπάρχει Σοσιαλδημοκράτης ομοϊδεάτης του με χαμηλότερα ποσοστά δημοτικότητας: Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο ηγέτης του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων στην κυβέρνηση της καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Stern , η δημοτικότητα του Γκάμπριελ είναι μόλις στο 11%,την ίδια ώρα που η Μέρκελ στο δέκατο έτος της καγκελαρίας της συγκεντρώνει το 58%».
Βέβαια και για τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ υπάρχει παρηγοριά! Είναι ο επίσης ομοϊδεάτης του, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,Ευάγγελος Βενιζέλος ,τα ποσοστά δημοτικότητας του οποίου είναι μονοψήφια και με συνεχή καθοδική πορεία προς το …μηδέν. Αλλωστε, Γκάμπριελ και Βενιζέλος πληρώνονται με το… ίδιο νόμισμα γιατί επέλεξαν την ίδια ακριβώς πορεία: Να μετάσχουν ως μικρότεροι εταίροι σε κυβερνήσεις της Δεξιάς ή αλλιώς «Μεγάλου Συνασπισμού», εφαρμόζοντας πλήρως φυσικά νεοφιλελεύθερες συντηρητικές επιλογές και πολιτικές .Το γεγονός αυτό τους αποξένωσε από τα εργατικά και μικρομεσαία στρώματα -την παραδοσιακή βάση της σοσιαλδημοκρατίας-και τους οδήγησε στα τάρταρα.
Στη Γερμανία έκλεισε ένας χρόνος από το σχηματισμό του «GroΚo» -τηςσύντμησης του Grosse Koalition (Μεγάλου Συνασπισμού) –ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ και τους Σοσιαλδημοκράτες του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ .
Και όπως λένε οι απλοί Γερμανοί πολίτες ο GroCo έγινε… Kroko ,δηλαδή Κροκόδειλος, που κατασπάραξε τους Σοσιαλδημοκράτες. Όπως γράφει εύστοχα η Die Welt «όσο και αν ο Γκάμπριελ διατυμπανίζει ότι οδήγησε το κόμμα του προς το Κέντρο,οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το Σοσιαλδημοκρατικό κομμα (SPD) οδεύει προς την άβυσσο και οι ελπίδες να νικήσει στις εκλογές του 2017 γίνονται όλο και πιο αμυδρές».
Πέτυχε η στρατηγική του κατεστημένου
Αν διεξάγονταν σήμερα εκλογές ,το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) θα κέρδισε πάνω από το 41% των ψήφων και το SPD μόλις το 24%-όσο είχε πάρει δηλαδή στις εκλογές του 2013 και που ήταν το χαμηλότερο στην μεταπολεμική ιστορία. Αυτή είναι η συνέπεια της απόφασης του SPD να παραδώσει παραδώσει ουσιαστικά πέρυσι την καγκελαρία στη Μέρκελ και να μπεί στην κυβέρνηση της Δεξιάς ως… «τσόντα»,ενώ είχε τη δυνατότητα να πάρει την καγκελαρία με τη στήριξη της Αριστεράς και των Πρασίνων. Η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος έγινε τυφλό όργανο του γερμανικού κατεστημένου, που επεδίωξε και πέτυχε τη συγκρότηση του «Μεγάλου Συνασπισμού» Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών .Και αυτό γιατί το ζητούμενο για τη γερμανική επιχειρηματική ελίτ δεν ήταν απλώς να σχηματιστεί μια κάποια σταθερή κυβέρνηση στο Βερολίνο. Οι γερμανικές ελίτ γνωρίζουν ότι με την αυτοκρατορική αλαζονική πολιτική που ακολουθούν σε όλη την Ευρωπη , τα αντιγερμανικά αισθήματα αυξάνονται συνεχώς και οι περισσότεροι λαοί στρέφονται εναντίον της Γερμανίας . Το Γερμανικό κατεστημένο ήθελε λοιπόν μια πανίσχυρη πολιτική συσπείρωση, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει την υπόλοιπη Ευρώπη. Η κυβέρνηση «Μεγάλου Συνασπισμού» Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατών διαθέτει το 80% των εδρών στο ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο και αποτελεί την καλύτερη πολιτική συσπείρωση που μπορεί να επιτευχθεί στη Γερμανία. Η Αριστερά (Die Linke) είναι …Αξιωματική αντιπολίτευση διαθέτοντας λιγότερο από το 10% των εδρών.
Με τέτοιο συσχετισμό δυνάμεων οι Χριστιανοδημοκράτες δεν είχαν κανέναν πρόβλημα να εξευτελίσουν τους «πρόθυμους» Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι πληρώνουν βαρύτατο τίμημα για τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση της Μέρκελ. Η δεξιά καγκελάριος επιβάλλει την πολιτική της σε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν, δίνοντας κάποια πολιτικά «ψίχουλα» στους Σοσιαλδημοκράτες (κατώτερο ωρομίσθιο, σύνταξη στα 63) για να έχουν κάτι να επιδεικνύουν στους όλο και λιγότερους ψηφοφόρους τους, αλλά και στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος.
Μόλις οι Σοσιαλδημοκράτες πάνε μάλιστα να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική γραμμή, η Μέρκελ δεν διστάζει να τους επαναφέρει στην τάξη με μπόλικη δόση ειρωνείας . Όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του κρατιδίου της Θουριγγίας,όπου το SPD στήριξε ως τοπικό πρωθυπουργό τον αριστερό Μπόντο Ράμελοφ. «Οι Σοσιαλδημοκράτες πάνε για …χρεοκοπία» ήταν το ειρωνικό σχόλιο της Μέρκελ.
Ο «Εκλεκτός» υπουργός Οικονομίας για το κεφάλαιο
Ο μεγάλος συνασπισμός μπορεί να « μην βοηθάει» το SPD ,όπως γράφει το περιοδικό Focus, αλλά ο Γκάμπριελ παραμένει γατζωμένος στη θανατηφόρα αγκαλιά της Μέρκελ . Όχι μόνο από ανάγκη, αλλά και ως πολιτική και ιδεολογική επιλογή πλέον. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γερμανοί βιομήχανοι χαρακτηρίζουν τον Γκάμπριελ ως «τον καλύτερο υπουργό Οικονομικών Υποθέσεων που είχε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες ,και μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, όπως γράφει η εφημερίδα Die Welt . «Πολλοί εκπρόσωποι των επιχειρήσεων βλέπουν ότι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται καλύτερα τώρα στο Υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων με υπουργό τον Γκάμπριελ» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.. Κορυφαίος Γερμανός συντηρητικός πολιτικός δηλώνει μάλιστα ότι με τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ «η κυβέρνηση Μέρκελ λειτουργεί πολύ καλύτερα από όταν είχε ως μικρότερο εταίρο τους Ελεύθερους Δημοκράτες ( FDP)». Να θυμήσουμε απλώς ότι το FDP ήταν το κόμμα των επιχειρήσεων που μετείχε μεταπολεμικά σχεδόν σε όλες τις κυβερνήσεις και σήμερα τα ποσοστά του δεν ξεπερνούν το …2% σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Ο Γκάμπριελ δεν δίστασε άλλωστε να υποστηρίξει θερμά τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου της ΕΕ με τον Καναδά ( CETA) παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία του κόμματός του την έχει απορρίψει γιατί ευνοεί απόλυτα τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, όπως άλλωστε και η αντίστοιχη εμπορική συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ.
«Μας περνάς για ηλίθιους;» φώναξε στον Γκάμπριελ ο Ολαφ Μίλερ,ηγέτης του SPD στην Εσση στη διάρκεια κομματικής συνδιάσκεψης. «Δεν μπορείς να υπογράψεις τη συμφωνία,δεν είναι δημοκρατικό αυτό» συνέχισε να φωνάζει οργισμένος,δίχως όμως να πάρει απάντηση από τον Γκάμπριελ.
Η πλήρης νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της ηγεσίας του SPD, προκαλεί φυσικά αντιδράσεις στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, όσο και αυτές παραμένουν ακόμη χαμηλόφωνες. Η σοσιαλδημοκράτισσα , πρώην πρωθυπουργός του κρατιδίου Σλέσβιγκ Χολστάιν, Χάιντε Σιμόνις κατηγόρησε τον Γκάμπριελ ότι οδηγεί το κόμμα σε μια αδιεξοδη πορεία. Η Σιμόνις τονίζει την ανάγκη να αλλάξει ρότα το SPD και να στραφεί σε μια συμμαχία με την Αριστερά και τους Πράσινους .«Μόνο έτσι θα αλλάξουμε την τρομακτική όψη του κόμματος και θα σώσουμε την ψυχή του»,όπως λέει χαρακτηριστικά.
