Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Εν τέλει η Ευρώπη εξαντλεί τον ρόλο της ύπαρξής της στην επιτήρηση των εθνικών προϋπολογισμών; Διότι αν σκεφτούμε κάτι πέρα από αυτό, το έλλειμμα ισχύος της Ε.Ε στη διεθνή σκηνή είναι προφανές, όσο και πρωτοφανές. Όσο ο Ερντογάν θα γελοιοποιεί την Ευρώπη και θα την εμφανίζει ανήμπορη να εφαρμόσει τις αποφάσεις των θεσμών της, τόσο το κύμα του λαϊκιστικού ευρωσκεπτικισμού θα σαρώνει τη Γηραιά Ήπειρο.
Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η περίπτωση του Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Χαρισματικός πολιτικός και ηγέτης του φιλοκουρδικού κόμματος HDP στοχοποιήθηκε από τον Ερντογάν ως “επικίνδυνος αντίπαλος” και από τις αρχές Νοεμβρίου του 2016 φυλακίστηκε με αόριστες κατηγορίες περί σχέσεων με το PKK, οι οποίες μπορούν να επιφέρουν ποινές κάθειρξης που θα φθάνουν αθροιστικά μέχρι και τα 142 χρόνια.
Μόλις πριν από λίγες μέρες με απόφαση του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάνθηκε πως η κράτησή του στις τουρκικές φυλακές είχε στόχο να καταπνίξει τον πολιτικό πλουραλισμό στη χώρα, ζητεί την άμεση αποφυλάκισή του και η Τουρκία υποχρεώνεται να καταβάλει στον Ντεμιρτάς 10.000 ευρώ για ηθική αποζημίωση και 15.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα. Την αποφυλάκισή του ζήτησαν κατόπιν της απόφασης το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και; Τίποτα!
Ο Ερντογάν απέρριψε ήδη την απόφαση λέγοντας πως δεν είναι υποχρεωτική και πως θα λύσει το θέμα η τουρκική δικαιοσύνη. Για μια ακόμη φορά ο Ερντογάν “πουλάει τρέλα”, αποθρασυνόμενος διαρκώς από την ανοχή που συναντάει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Έτσι, ξεχνάει πως δεν πρόκειται για περίπτωση που βρίσκεται στη διακριτική ευχέρειά του. Οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα για όλες τις χώρες που έχουν υπογράψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στις οποίες συγκαταλέγεται και η Τουρκία.
Το γεγονός πως η ύπατη εκπρόσωπος της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας Φεντερίκα Μογκερίνι, σε κοινή συνέντευξη με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, εξέφρασε την ελπίδα πως ο κρατούμενος να αφεθεί ελεύθερος σύντομα, είναι μόνον λόγια.
Ο Ερντογάν ένα μόνο πράγμα καταλαβαίνει αυτή τη στιγμή. Το οικονομικό κόστος. Κι εκεί είναι που θα πρέπει να στρέψει η Ε.Ε την επιχειρηματολογία της και ν’ αφήσει στην άκρη τις “ελπίδες” διότι θα διαψευστούν. Όσο ο Ερντογάν παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομιμότητα και αρνείται να συμμορφωθεί είναι λογικό να σταματήσει κάθε είδους ευρωπαϊκή χρηματοδότηση προς την Τουρκία. Το να χρηματοδοτείται με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων ένα καθεστώς – ταραξίας που αρνείται να σεβαστεί τις διεθνείς υποχρεώσεις του και παριστάνει πως είναι “δημοκρατία” με τους πολιτικούς αντιπάλους του στη φυλακή είναι αυτοκτονικό για την Ευρώπη. Και θα φανεί αυτό πολύ σύντομα. Στις Ευρωεκλογές.
