Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Διεθνής έρευνα έδειξε πως οι πιο ευτυχισμένοι πολίτες στην Ευρώπη είναι οι συντηρητικοί πολίτες. Η έρευνα διεξήχθη σε δεκαέξι χώρες συμπεριλαμβανόμενης και της δικής μας, η οποία επέδειξε και ένα άλλο εύρημα σε αντίφαση με το παραπάνω.
Εξεταζόμενοι οι ευρωπαίοι πολίτες σε σχέση με τη χώρα που ζουν προκύπτει ότι είναι πιο ευτυχισμένοι αυτοί που ζουν σε χώρες με κυβερνήσεις περισσότερο προοδευτικές και φιλελεύθερες, σε αντίθεση με εκείνους που έχουν συντηρητικές κυβερνήσεις.
Η έρευνα που εκπονήθηκε από ερευνητές του πανεπιστημίου Ράτζερς των ΗΠΑ και δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Applied Psychology, έχει χρησιμοποιήσει συμπεράσματα ερευνών από πολλές χώρες που είχαν λάβει χώρα παλαιότερα για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και συνολικά έλαβε υπόψη της τις απόψεις 1,13 εκατομμυρίων ευρωπαίων.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στο ατομικό επίπεδο οι συντηρητικοί πολίτες αισθάνονται περισσότερο ευτυχισμένοι ενώ στο επίπεδο μιας χώρας, πιο ευτυχισμένοι εμφανίζονται εκείνοι που ζουν σε κράτη με κυβερνήσεις προοδευτικές και φιλελεύθερες.
Το συνδυαστικό συμπέρασμα είναι εν τέλει, ότι οι πιο ευτυχισμένοι ευρωπαίοι είναι οι συντηρητικοί πολίτες που έχουν προοδευτικές κυβερνήσεις.
Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι όντως εντυπωσιακά. Ωστόσο πρέπει να είμαστε πάντα πολύ προσεκτικοί με την εξέταση τέτοιων φαινομένων καθώς οι μεθοδολογίες που ακολουθούνται μπορεί να μην καταφέρνουν πάντα να παρουσιάσουν μέρη της συνολικής εικόνας και κατά συνέπεια πτυχές της κοινωνικής πραγματικότητας.
Σε προηγούμενες έρευνες για παράδειγμα που έχουν γίνει με βάση όχι τις απόψεις των πολιτών αλλά τους υλικούς όρους της ζωής τους, τα αποτελέσματα εμφάνιζαν ως πιο ευτυχισμένους εκείνους με υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και μικρότερη κοινωνική ψαλίδα. Αυτό δεν είναι απίθανο να συνδέεται με το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις τους είναι πιο προοδευτικές και άρα στηρίζουν την ιδέα ενός πιο ανεπτυγμένοι κοινωνικού κράτους που αμβλύνει κάπως τις κοινωνικές αντιθέσεις. Από την άλλη μεριά, οι ατομικές πεποιθήσεις αφορούν τον τρόπο που εμείς βλέπουμε τον κόσμο και είναι μάλλον επισφαλές να τις ταυτίσουμε με παράγοντες υλικής ευδαιμονίας. Συνεπώς οι ατομικές ιδελογίες αφορούν ένα άλλο επίπεδο ανάλυσης που δεν είναι καθόλου περίεργο να δίνει διαφορετικά αποτελέσματα από το συλλογικό επίπεδο ανάλυσης. Με βάση λοιπόν τις μεθοδολογικές διαφορές ίσως τα ευρήματα της έρευνας δεν αποτελούν καν παράδοξο, σίγουρα όμως προκαλούν το ενδιαφέρον μας.
