Το βιβλίο λέει πως όταν το χρέος μιας χώρας είναι πάνω από το 80% του ΑΕΠ της, τότε, η χώρα σύντομα θα αποκτήσει προβλήματα στην χρηματοδότησή του και στη συνέχεια, στην αποπληρωμή του.
Η συμφωνία του Μάαστιχτ λέει πως για να γίνει μία χώρα μέλος της ευρωζώνης πρέπει να έχει χρέος στο επίπεδο του 60% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα μπήκε με χρέος στο 98%, αν θυμάμαι καλά, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, γιατί και άλλες χώρες δεν πληρούσαν τότε τον όρο για το χαμηλό χρέος.
Όταν το 2009 αποκαλύφθηκε το ελληνικό πρόβλημα και το 2010 άρχισε να δείχνει τις ευρωπαϊκές του διαστάσεις, οι ιθύνοντες νόες των οικονομικών ιερατείων αποφάσισαν ότι θα πρέπει να το φέρουν στο 120% το 2020 ώστε να είναι βιώσιμο. Γιατί 120%; Μα γιατί αν μπορεί το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο στο 120% (δηλαδή να αποπληρώνεται κανονικά), τότε θα ήταν βιώσιμο και το ιταλικό χρέος που ήταν ήδη στο 120% του ΑΕΠ της γείτονος. Όταν οι Τροικανοί ανέβασαν το ελληνικό χρέος στα ύψη με την βλακώδη πολιτική τους, το ιταλικό 120% φαινόταν μικρό και σε απόσταση ασφαλείας από την κρίση. Τώρα, γιατί όλοι υποκρίνονται, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί. Το πάρτι τώρα αρχίζει.
