Γράφει ο Πέτρος Χασάπης</em>
Η διεθνής οικονομική ελίτ, που ηγείται της Παγκοσμιοποίησης, απεχθάνεται κυρίως ένα πράγμα. Τον εθνικισμό. Θέλει τα κράτη ανοιχτά, χωρίς εθνικές κυριαρχίες απέναντι στα συμφέροντά της και τις εθνικές κυβερνήσεις υποταγμένες. Είναι όρος επιβίωσης της Παγκοσμιοποίησης και φυσικά των συμφερόντων της διεθνούς οικονομικής ελίτ.
Στριμωγμένο φαίνεται λοιπόν το Βερολίνο με τις πρωτοβουλίες της ΕΚΤ. Ο επίμονος γερμανικός εθνικισμός, έχει αρχίσει να δυσαρεστεί τη διεθνή οικονομική ελίτ, η οποία έχει αναθέσει το ρόλο του χωροφύλακα των συμφερόντων της εντός της ΕΕ στη γερμανική κυβέρνηση. Η επιμονή του Βερολίνου να προτάσσει τα γερμανικά συμφέροντα και η βουλιμία του να εξουσιάσει την Ευρώπη, μπορεί να οδηγήσει τη διεθνή ελίτ στο να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την ηγεσία του Βερολίνου στην Ευρωζώνη.
Όσο όμως η ΕΚΤ ακολουθεί τις επιθυμίες της διεθνούς ελίτ και αυτονομείται από τις εντολές της γερμανικής κυβέρνησης, τόσο πιο κοντά φτάνουμε στο «σημείο χωρίς επιστροφή». Δηλαδή στο σημείο όπου η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει αν θα απολέσει την ηγεσία της Ευρωζώνης ή θα αποχωρήσει από το ευρώ.
