Γεννήθηκε -πρώτη φορά- στην Αθήνα το 1970. Κατάγεται από το Ρέθυμνο της Κρήτης.
Γεννήθηκε -δεύτερη φορά- πάλι στην Αθήνα το 2013, όταν εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο «Γυναικεία πόδια σε αντρικά παπούτσια» (εκδ. Γαβριηλίδη). Από τότε, θυμάται τον εαυτό του να αναπνέει και να γράφει.
Συνέντευξη στον Ορέστη Δούση (Εκδόσεις Perugia)
Πότε ξεκίνησες να αποκαλείς τον εαυτό σου συγγραφέα;
Από τότε που οι αναγνώστες μου, μού είπαν ότι συγκινήθηκαν και γέλασαν πολύ με τις ιστορίες μου.
Αλήθεια γιατί γράφεις;
Γράφω για το θαύμα της στιγμής, που έρχεται όταν δεν το περιμένεις. Γράφω για να δώσω διαφορετικές οπτικές γωνίες σε αυτά που μας συμβαίνουν. Γράφω γιατί απλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Έχεις κάποιο λογοτεχνικό πρότυπο;
Έχω αγαπήσει πολλούς Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Συνήθως έχουν διαφορετικό στυλ και ύφος μεταξύ τους αλλά ένα κοινό σημείο. Με έχουν συγκινήσει ή μου έχουν δείξει μονοπάτια που δεν είχα σκεφτεί ότι υπάρχουν.
Ποιος ήρωάς σου θα ήθελες να είσαι εν ζωή;
Στο βιβλίο μου «Γυναικεία πόδια σε αντρικά παπούτσια», μου αρέσει πολύ ο «Άγγελος» στο διήγημα « Η ζωή είναι τώρα», γιατί είναι μαχητής και ονειροπόλος και γιατί έχει ξεχωρίσει ποια είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή, για τα οποία αξίζει να ξοδεύει χρόνο και ενέργεια.
Ποιο είναι το πιο βαρετό και το πιο δημιουργικό κομμάτι της διαδικασίας συγγραφής ενός βιβλίου σου;
Γράφω γιατί εμπνέομαι και γιατί βράζει το αίμα μου. Οι ήρωες μου θέλουν να εκφράσουν οπωσδήποτε αυτά που τους καίνε. Νιώθω όλη την διαδικασία δημιουργική, ακόμα και τις διορθώσεις που κάνω, τις χαίρομαι πολύ.
Πόσο επιβαρυμένη/επιφορτισμένη θεωρείς τη γενιά σου;
Η κάθε γενιά έχει τα δικά της προβλήματα και τις δικές της χαρές. Ο πατέρας μου ήταν παιδί της κατοχής και ως 20 ετών ήταν ξυπόλυτος. Οι πατούσες του στο χωριό του στο Ρέθυμνο είχαν μεταμορφωθεί σε μια φυσική σκληρή σόλα, από τις πολύ σκληρές αγροτικές δουλειές που έκανε. Προσπαθώ λοιπόν να εκπαιδεύω όσο μπορώ τις αντοχές μου, για να μην λιγοψυχώ στις σημερινές δυσκολίες. Νιώθω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μένα και την γενιά μου είναι η κατάθλιψη.
Τα social media και γενικότερα το διαδίκτυο, τελικά βοηθούν το βιβλίο;
Το βοηθούν ως ένα σημείο. Ειδικά βοηθιούνται οι νέοι συγγραφείς που δυσκολεύονται να προωθήσουν με άλλο τρόπο τη δουλειά τους. Μου έχει συμβεί να αποκτήσω νέους αναγνώστες, μετά από αναρτήσεις αποσπασμάτων του βιβλίου μου, που έκαναν φίλες και φίλοι μου στον τοίχο τους στο Facebook. Επίσης με τέτοιου είδους συνεντεύξεις ενημερώνεται το αναγνωστικό κοινό.
On-line ξεφύλλισμα ή τη μυρωδιά του χαρτιού καθώς γυρνούν οι σελίδες, τι προτιμάς;
Γράφω με μπλε στυλό σε τετράδιο τις ιδέες μου. Επειδή εκεί γίνεται χαμός με τις μουντζούρες, μετά καθαρογράφω, πάλι με μπλε στυλό σε λευκή κόλλα Α4 διορθωμένες τις ιδέες μου. Καταλαβαίνεις λοιπόν τι σχέση έχω με το χαρτί.
Ενώ η ελληνική κοινωνία δεν θεωρείται διαδικτυακά αναλφάβητη, γιατί πιστεύεις ότι το e-book έχει μηδενικό μερίδιο στην αγορά;
H αίσθηση να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο, να κάνεις υπογραμμίσεις στα σημεία που σε αγγίζουν και να γράφεις με μολύβι ή στυλό τα σχόλια σου πάνω του, φαίνεται ότι δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί από την οθόνη του υπολογιστή.
Έχουν αρνητικές τακτικές οι εκδότες που αδικούν το έργο των συγγραφέων;
Αρκετοί εκδότες δεν πληρώνουν τους συγγραφείς τους, άλλοι καθυστερούν πάρα πολύ την πληρωμή τους ή τους δίνουν μικροποσά έναντι, άλλοι τούς «ξεχρεώνουν» δίνοντάς τους έναν αριθμό βιβλίων να τα διαθέσουν οι συγγραφείς όπως νομίζουν κλπ… Πολύ λίγοι εκδότες είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Ίσως οι ήδη γνωστοί συγγραφείς έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση, αλλά πιθανώς να βασανίστηκαν πολύ και αυτοί από τους εκδότες πριν καθιερωθούν. Γι’ αυτό ένας νέος συγγραφέας πρέπει να έχει πολύ μεγάλες αντοχές με τα μέχρι στιγμής δεδομένα στο χώρο του βιβλίου.
Μπορεί ένας συγγραφέας στις μέρες μας να βιοπορίζεται από την συγγραφή και μόνο;
Aπ’ όσα γνωρίζω ως τώρα, ελάχιστοι συγγραφείς στην Ελλάδα μπορούν να βιοποριστούν μόνο από τη συγγραφή.
Υπάρχει ελπίδα στην Ελλάδα της κρίσης; Μπορεί να έρθει μέσα από το βιβλίο;
Για όσους η κρίση είναι μια αφορμή να σκάψουν βαθιά μέσα τους και να ξεχωρίσουν τι είναι σημαντικό και τι είναι μπούρδα, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα σε αυτή τη χώρα. Πάντως αν ένα βιβλίο αξίζει, μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να αντικρύσει κατάματα το ουράνιο τόξο.
Προσφέρεται η εποχή για συγγραφή ή θεωρείς ότι το διαμορφωμένο περιβάλλον είναι στείρο;
H εποχή μας έχει ένταση, δονήσεις και αλλαγές. Είναι λοιπόν ο πιο κατάλληλος καιρός για εμάς τους συγγραφείς, να γεννήσουμε με το έργο μας χρήσιμα, παράξενα, ή παράτολμα παιδιά!
Τι νέο ετοιμάζεις;
Ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα που θα είναι ταυτόχρονα μια φωλιά ονείρων και ένα ρινγκ που θα ευχόμαστε να φάμε μια δυνατή μπουνιά για να ξυπνήσουμε.
