(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)
Follow @a_m_papagiotis
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Κορυδαλλό. Έμαθε να κολυμπά στον Πόρο Τροιζηνίας και πήγε φαντάρος στη Λήμνο, δηλαδή στα αγαπημένα λημέρια του Ύπνου.
Αν δεν είχε πτυχίο μηχανικού βιοϊατρικής τεχνολογίας, δε θα είχε γράψει αυτό το βιβλίο και αν ήξερε ότι του αρέσει να γράφει, δε θα σπούδαζε ποτέ για μηχανικός βιοϊατρικής τεχνολογίας.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου, έγινε φίλος με το Μουστάκια, έκανε γιο-γιο μια αράχνη και έμαθε την ύπαρξη μιας αληθινής μυστικής πύλης για τον Κάτω Κόσμο.
Οι «Ονειρευτές» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να είμαι ξαπλωμένος στην παραλία, κάτω από τη σκιά ενός πεύκου (συγκεκριμένου), έχοντας μόλις αφήσει το βιβλίο που διαβάζω στην άκρη. Το βλέμμα μου περιπλανιέται από τις πευκοβελόνες στα κουκουνάρια και μετά στα σύννεφα που στέκουν αδιάφορα στον ουρανό. Στη συνέχεια, κοιτάζω τη θάλασσα, σηκώνομαι αργά, κάνω λίγα βήματα ξυπόλητος στην καυτή άμμο, παίρνω μια βαθιά ανάσα και βουτάω.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Το πρώτο φως της μέρας που καταφέρνει να ξεγλιστρήσει από τα κλειστά παντζούρια. Τις περισσότερες φορές όμως καταφέρνω και μένω στο κρεβάτι λίγο ακόμα…
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Στην πανσέληνο του περασμένου Αυγούστου. Μάλιστα γέλασα τόσο πολύ που έγραψα και ένα ποίημα για αυτό…
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Το ότι είμαι διαλλακτικός. Ακόμα και αν οι απόψεις σου είναι εκ διαμέτρου αντίθετες από τις δικές μου, θα προσπαθήσω να βρω ένα κοινό τόπο. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Πρέπει κάποτε να μάθουμε να συνυπάρχουμε.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Το ότι στην προσπάθειά μου να αποβάλλω τον εγωισμό μου, καταλήγω να ασχολούμαι με τον εαυτό μου…
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα ορθογραφικά.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Αν δεν ήταν στον τελευταίο μου χωρισμό, τότε ήταν σίγουρα σε μια ταινία… Δε θυμάμαι αν πρώτα χώρισα και μετά είδα την ταινία ή το ανάποδο για να σου πω με ακρίβεια την τελευταία φορά…
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με τον Τζε Τζε Τζενγκις Χαν. Σαν τη δι-κή του ζωή θα-θελά να ζήσω…
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Όσοι καταφέρνουν και κρατούν ένα χαμόγελο ελπίδας με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Όσοι καταφέρνουν και προσφέρουν αυτή την ελπίδα σε κάποιους που την έχουν χάσει.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Δε μπορώ να ξεχωρίσω μία. Πολλές έχουν αφήσει το στίγμα τους πάνω μου. Από τις πρώτες που θυμάμαι είναι “Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών” που την είδα πολύ μικρός, μετά είναι αρκετές ταινίες του Βέγγου, του Ντέηβιντ Λυντς, σίγουρα και οπωσδήποτε το Μάτριξ που αν είσαι παρατηρητικός αναφέρεται και στους “Ονειρευτές” και πολλές άλλες. Τελευταία απόλαυσα το “Zero Theorem” του Τερι Γκίλιαμ.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Τι να πρωτοθυμηθώ; Το Βερολίνο που είχα δει συναυλία Bauhaus; Αμβέρσα, Βουδαπέστη και Πορτογαλία που ήμουν ερωτευμένος; Στα Σκόπια που φιληθήκαμε κινηματογραφικά με τη Vese στο σταθμό του τρένου λίγο πριν φύγω; Στην Αμοργό, στα Κουφονήσια και στη Φολέγανδρο που έκανα τον μικροπωλητή; Όπου και να έχω πάει όμως, το αγαπημένο μου ταξίδι είναι πάντα όταν πάω στον Πόρο.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Φυσικά ο Tolkien. Με αυτόν ξεκίνησα το ταξίδι μου στο φανταστικό. Στη συνέχεια με ανέλαβε ο Tom Robins. Από εκεί απέκτησα την ικανότητα να ξεχνάω τα προβλήματά μου και κατάλαβα πώς γίνεται να διασκεδάζεις με ένα βιβλίο. Robin Hobb και Neil Gaiman επίσης από τη βιβλιογραφία του φανταστικού και θαυμάζω αισθανόμενος και δέος τον Umberto Eco.
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την αρετή να μπορεί να είναι φίλος. Αυτό σημαίνει να με ανέχεται.
…Και σε μια γυναίκα;
Το ίδιο και σε μια γυναίκα… Aς μην είμαστε σεξιστές…
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Όλοι. Όσοι φτιάχνουν μουσική που μου αρέσει είναι οι αγαπημένοι μου. Η μουσική είναι υπέροχο πράγμα. Άλλωστε στους “Ονειρευτές” αναφέρονται αρκετά τραγούδια μέσα και αν το διαβάσεις, θα πάρεις μια γεύση για το ποιοι είναι οι αγαπημένοι μου.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Το “Three Little Birds” του Marley. Μόνο.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Το “Άρωμα του Ονείρου” του Tom Robins
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Μανέ.. Ω! Περίμενε… Μήπως ο Μονέ;
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το μπλε του κοβαλτίου. Αυτό που επικρατεί λίγο πριν ξημερώσει και έχεις πιει τόσο πολύ που δε το βλέπεις και καλά καλά…
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Θεωρώ επιτυχία που κατάφερα να τελειώσω τους “Ονειρευτές”. Η μεγαλύτερη επιτυχία μου όμως δεν έχει έρθει ακόμα.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Μαύρη μπύρα. Ε…όχι. Κρύα μπύρα…
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Που συνεχίζω να μετανιώνω για πράγματα..
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Τις παρωπίδες.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Η ραδιοφωνική εκπομπή μου κάθε Τρίτη στις 18:00 στο barfly radio και φυσικά το γράψιμο, αν και για αυτό χρειάζεται χρόνος και δυστυχώς δεν βρίσκω αρκετό.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Ο χειρότερος εαυτός μου. Είναι τόσο ύπουλος που βγαίνει σε στιγμές που δεν τον περιμένω και είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσω… Το γράφω και στους “Ονειρευτές”…
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Όταν η αλήθεια χαλάει μια ωραία ιστορία…
Ποιο είναι το μότο σου;
“Θα δούμε και βλέπουμε”
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Είμαι στο αμάξι. Το cd παίζει το La Foule της Edith Piaf και ο δρόμος έχει στροφές. Σε μια απότομη στροφή και περίπου στο ρεφρέν συγκρούομαι μετωπικά με μια νταλίκα και πεθαίνω ακαριαία. Ακολουθεί μια μεγάλη έκρηξη.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Ότι έκανε πολλά γέλια όταν έμαθε ότι δεν τον πιστεύω. Μετά, θα μου τσίμπαγε το μάγουλο και θα μου έλεγε: “Τώρα πιστεύεις;”
